Dowód rzeczowy 2

1. W dniu 28 lipca 2020 roku Sąd wydał Postanowienie dotyczące podobnej sprawy o której szczegółowo napisałem artykuł Dowód rzeczowy Różnica między tymi sprawami jest tylko taka, że w moim artykule dotyczy spółki z innego kraju UE prowadzonej przez Polskich Obywateli a ta sprawa dotyczy spółki Polskiej.
2. To co łączy te dwie sprawy, to uznanie przez Prokuratorów jako dowód rzeczowy, środki finansowe zgromadzone na rachunkach spółki.
3. Natomiast co jest niespójne to wydanie przez dwa inne Sądy tj. Sąd Okręgowy w Warszawie oraz Sąd Rejonowy w Katowicach sprzeczne Postanowienia.
4. Przypomnę, Postanowienie wydane przez SR w Katowicach potwierdziło prawidłowość wydanego Postanowienia przez Prokuraturę Regionalną z Katowic w którym uznano środki finansowe jako dowód rzeczowy, pomimo braku zarzutów tak wobec spółki jak i wobec osoby zarządzającej w spółce.

1. Zacytuję tutaj fragmenty z artykułu zamieszczonego na stronie pod linkiem
   1. “Powołany do życia 27 kwietnia 2017 r. przepis art. 44a § 1 kk stanowi, w przypadku skazania sprawcy za przestępstwo, z którego popełnienia osiągnął, chociażby pośrednio, korzyść majątkową znacznej wartości, Sąd może orzec przepadek przedsiębiorstwa stanowiącego własność sprawcy albo jego równowartości, jeżeli przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści. Paragraf 2 artykułu rozciąga tę odpowiedzialność karną nawet na przypadki, gdy użyte do przestępstwa przedsiębiorstwo nie należy do sprawcy, ale jego właściciel chciał, żeby służyło ono do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści albo, przewidując taką możliwość, na to się godził”.
   2. “Powyższy przepis to tzw. konfiskata rozszerzona, służąca wymiarowi sprawiedliwości do pozbawiania przestępców korzyści osiąganych z tytułu popełnionych czynów zabronionych poprzez odbiór im przedsiębiorstw służących do ich popełnienia. Aby móc odbierać przedsiębiorcom w/w składniki przedsiębiorstwa, prokuratorzy muszą wykazać przed sądem, że dokonane z jego użyciem przestępstwo określone w art. 44a kk zostało przez właściciela popełnione umyślnie, udowodnić mu winę”.
2. Zajęcie konta firmy podejrzanego o związek z praniem pieniędzy lub terroryzmem.
   1. “Przepisy Ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu upoważniają prokuratorów do wstrzymywania transakcji lub dokonania blokady rachunku na okres 6 miesięcy w przypadku powzięcia przez tzw. instytucje obowiązane podejrzenia, że transakcja ta lub zgromadzone wartości majątkowe mogą mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu. W ten oto sposób, bez konieczności wykazywania umyślności czy winy przedsiębiorcy przed sądem, prokuratorzy zajmują konta bankowe firm”.
3. Blokada pieniędzy jako dowodów w sprawie
   1. “Tak też uczynił prokurator w grudniu 2019 r., gdy w oparciu o przepisy ww. ustawy wydał postanowienie o zablokowaniu rachunków jednej z warszawskich spółek na 6-miesięczny okres do 17 czerwca 2020 r. W ostatnim dniu tego okresu prokurator uznał zgromadzone na zablokowanych rachunkach środki pieniężne za dowody rzeczowe i polecił ich przekazanie przez bank na rachunek właściwej Prokuratury Okręgowej”.
4. Zażalenie spółki na postanowienie prokuratora.
   1. “Tutaj przypomnę, że podstawa złożenia zażalenia jest oparta na tym samym artykule z kodeksu postępowania karnego. ” Pełniący funkcję pełnomocnika spółki w tej sprawie radca prawny […] wniósł na podstawie art. 465 § 2 Kodeksu postępowania karnego (dalej: K.p.k.) zażalenie na to postanowienie prokuratora, do którego w pełni przychylił się Sąd Okręgowy w Warszawie. Sąd zgodził się, że dowodem rzeczowym mogą być tylko i wyłącznie rzeczy oznaczone co do tożsamości. Art. 228 § 1 K.p.k. instruuje, iż przedmioty ujawnione podczas przeszukania należy poddać oględzinom, sporządzić ich spis oraz opis”
5. Nieakceptowalne przedłużanie śledztwa i wstrzymywanie środków bez postawienia komukolwiek zarzutów
   1. “Sąd wskazał na przepis art. 89 ust. 7 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, który stanowi, że wstrzymanie transakcji lub blokada rachunku upada, jeżeli przed upływem 6 miesięcy od dnia wydania postanowienia w tym przedmiocie nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym lub postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych”.
   2. “Zatem w niniejszej sprawie, jeśli 17 czerwca 2020 r., wraz z upływem 6-miesięcznego terminu, o którym mowa wyżej, prokurator nie zdołał oskarżyć przedsiębiorcy o popełnienie przestępstwa, jak i w terminie tym nie nastąpiło z urzędu zabezpieczenie majątkowe na należących do niego środkach, a środki te nie mogą stanowić dowodów rzeczowych, to prokurator po tym terminie nie może zajmować należących do spółki środków pieniężnych”.
   3. „Przyjęcie koncepcji przeciwnej legalizowałoby de facto rękami Sądu nieakceptowalną praktykę polegającą na tym, że prokurator mógłby prowadzić śledztwo przez okres wielokrotnie przekraczający sześciomiesięczny termin, o jakim mowa w art. 89 ust. 7 w/w ustawy bez postawienia komukolwiek zarzutów. Tego rodzaju interpretacja przepisu art. 89 ust. 7 w/w ustawy godziłaby w prawa i wolności obywatelskie” (postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie XII Wydział Karny z 28 lipca 2020 r., sygn. akt XII Kp 787/20)”.
   4. “W praktyce prokuratury niejednokrotnie stosowały taki „wybieg” jako narzędzie do bezterminowego przetrzymywania należących do przedsiębiorców środków w sytuacjach, gdy brak było wystarczających przesłanek do zastosowania przepisów dopuszczających tzw. „konfiskatę rozszerzoną”, która i tak budzi spore wątpliwości co do jej zgodności z Konstytucją. Była to więc w rzeczywistości taka konfiskata mega rozszerzona – podsumował rozstrzygnięcie warszawskiego sądu reprezentujący spółkę w tej sprawie”.
   5. “Organom ścigania w ostatnich latach bardzo zależy na zajmowaniu majątków przedsiębiorców, obywateli z pominięciem Konstytucyjnych zasad: domniemania niewinności, ochrony własności czy wyrażonej w art. 46 Konstytucji RP gwarancji, że przepadek rzeczy może nastąpić wyłącznie na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu”.

1. Podsumowaniem tego artykułu nie będzie już tylko moja własna ocena, ale będzie to ocena autora artykułu z którego pochodzą powyższe cytaty jednego z Radców Prawnych Kancelarii Prawnej Skarbiec.
2. Więc zacznę od podsumowania przez osobę będącą prawnikiem:
   1. “Dziś w świetle takich działań organów ścigania przenoszenie biznesów za granicę, tworzenie przez przedsiębiorców transgranicznych struktur organizacyjnych, zmiana rezydencji podatkowej nie jest, jak to dotąd wskazywał zwłaszcza fiskus, działaniem nakierowanym jedynie na korzystniejsze opodatkowanie prowadzonej działalności. Jest to natomiast świadoma ucieczka przed represjami ze strony tych organów. Przedsiębiorcy nie zastanawiają się już jak chronić majątki swoje i swoich firm przed niepożądanymi wierzycielami, ale jak chronić je przed działającymi w imieniu prawa organami, które, chcąc dobrać się do tych majątków, prawo to omijają”.
3. Teraz parę słów dodam własnych:

SO w Warszawie XII Wydział Karny dnia 28.07.2020 r, sygn. akt XII Kp 787/20 wydał Postanowienie ws. zażalenia na przejęcia przez Prokuraturę pieniędzy z konta firmy po wcześniejszej blokadzie jako dowód rzeczowy na korzyść przedsiębiorcy uznając naruszenie prawa do własności.1/4

— Krzysztof_W_1Polska#To nie jest mój Prezydent (@1polskaW) August 27, 2020

1. Pierwszą rzeczą rzucającą się w oczy to wyniki dwóch Postanowień, które zostały wydane co do takiego samego zagadnienia prawnego dotyczącego uznania za dowód rzeczowy środków finansowych znajdujących się na rachunkach spółki.
2. Postanowienie o którym pisałem w pierwszym artykule wydane przez Sąd Rejonowy w Katowicach jest skutkiem negatywnym wobec spółki, która złożyła zażalenie, natomiast Postanowienie z tej części artykułu zostało wydane ze skutkiem pozytywnym dla spółki.
3. W mojej ocenie taka sytuacja jest potwierdzeniem tego iż wydane Postanowienie w części pierwszej zostało wydane na zlecenie przez sędziego zależnego od zwierzchnika jakim jest Minister Sprawiedliwości Zbigniew Ziobro.
4. Jednocześnie potwierdza to prowadzenie całego postępowania przez Prokuraturę Regionalną w Katowicach jako postępowanie zlecone przez zwierzchników Pani prokurator prowadzącej postępowanie tj. Prokuratora Krajowego Bogdana Święczkowskiego jak i Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ziobrę.