Organy skarbowe ponad prawem

1. Trudno jest stwierdzić, czy stawianie się przez ten organ administracyjny ponad prawem nie respektując wyroku Sądu, jest zjawiskiem incydentalnym, czy też powszechnie stosowaną praktyką. Tak czy inaczej o sprawie już pisałem, w artykule Skarga do WSA doszło właśnie do takiej sytuacji.
2. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach oddz./Częstochowa, na podstawie art. 233 & 1 Pkt. 1 O p, jako II instancja wydał dnia 29 sierpnia 2019 r. Decyzję nr. 2401-IOD4_4103.18.2019.37/20 w której utrzymał w mocy wydaną Decyzję organu I instancji, czyli Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno – Skarbowego w Katowicach z dnia 03 kwietnia 2017 r.
3. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w dniu 11 luty 2020 r. na podstawie art. 145 & 1 pkt. 1 lit. a i c p p s a, uchylił wydaną w dniu 29 sierpnia 2019 roku przez DIAS Decyzję nr. 2401-IOD4_4103.18.2019.37/20. Jednocześnie zasądzając na rzecz skarżącej kwotę […] tytułem zwrotu kosztów postępowania.
4. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach oddz./Częstochowa, wydaje kolejną Decyzję w dniu 30 września 2020 r. na podstawie art. 233 & 2 O p, Decyzja nr. 2401-IOD01.4103.81.2020.4/20, w której uchyla w całości Decyzję I instancji i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ.
5. Przywołane podstawy prawne:
6. 1. Art. 233 & 1 Pkt. 1 Ordynacji podatkowej (Dz.U. z 2019 r, poz. 900 z późn.zm.) w brzmieniu “Organ odwoławczy wydaje decyzję, w której: utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji albo” dotyczy wydanej 1 Decyzji
   2. Art. 145 & 1 Pkt. 1 lit. a i c Prawa o postępowaniu przed Sądami Administracyjnymi (Dz.U. 2019.2325) w brzmieniu “Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie: uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi: naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,  inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;” dotyczy wydanego wyroku Sądu
   3. Art. 233 & 2 Ordynacji podatkowej (Dz.U. z 2020 r, poz. 1325 z późn.zm.) w brzmieniu “Rodzaje rozstrzygnięć organu odwoławczego w postępowaniu podatkowym; Organ odwoławczy może uchylić w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę, organ odwoławczy wskazuje okoliczności faktyczne, które należy zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.” dotyczy wydanej 2 Decyzji
7. Zacznę od podstawy wskazanej w 1 Decyzji przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach oddz./Częstochowa. Zgodnie z tym co mówi przywołany art. 233 & 1 Pkt. 1 faktycznie jest on podstawą do wydania przez organ II instancji decyzji, która utrzymuje w mocy wydaną decyzję w I instancji. W związku z tym nie kwestionowano tej podstawy w złożonej skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
8. 1. Następnie WSA w Gliwicach rozpoznając skargę ws. wydanej decyzji wskazał podstawę z art. 145 & 1 Pkt. 1 lit. a i c, zgodnie z którym uchylił zaskarżoną decyzję, wskazując naruszenie prawa materialnego, oraz naruszenie przepisów mających wpływ na wynik sprawy tj. na decyzję.
9. Jak możemy zobaczyć z treści tego artykułu w żaden sposób nie wynika, że decyzja została uchylona do ponownego rozpatrzenia. Owszem znajduje się w art. 145 & 1 Pkt. 1 taka możliwość, by uchylić decyzję do wznowienia postępowania administracyjnego, jednak mówi o tym litera b “naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego” przywołanego artykułu.
10. Sąd wydając wyrok musiał jednak uznać, że decyzja została wydana z takim naruszeniem prawa materialnego, czy też innych przepisów, że nie można uchylić decyzji do wznowienia postępowania administracyjnego. Dlatego podając podstawę pominął literę b z wskazanego artykułu.
11. W związku z tym, że strony biorące udział w tym postępowaniu tj. spółka, która złożyła skargę oraz wydający zaskarżoną decyzję DIAS nie złożyły odwołania od wyroku Sądu, wyrok ten stał się prawomocny.
12. 1. Dlaczego wobec tego w dniu 30 września 2020 roku DIAS wydaje kolejną decyzję wskazując jako podstawę art. 233 & 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jako organ II instancji ma faktycznie prawo do uchylenia wydanej decyzji I instancji i przekazać do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
13. Tylko będąc laikiem prawa uważam, że dotyczy to sytuacji, kiedy to organ II instancji podejmuje swoją decyzję co do decyzji I instancji. W związku z tym ten artykuł pozwalał, na wydanie decyzji uchylającej do ponownego rozpatrzenia. Jednak ta podstawa została wyrokiem Sądu wyeliminowana poprzez uchylenie decyzji a nie uchylenie do ponownego rozpatrzenia.
14. 1. Jaki z tego płynie wniosek? Wydanie drugiej decyzji przez DIAS, jest wbrew wydanemu wyrokowi przez Sąd, jest to za tym próba uchylenia się od wykonania wyroku wydanego przez Sąd.
15. Taką sytuację należy rozumieć w sposób jednoznaczny, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach stawia się ponad obowiązującym prawem i wyrokiem Sądu. Innymi słowy zachodzi prawdopodobieństwo przekroczenia uprawnień przez funkcjonariusza publicznego o czym mówi art. 231 kk. oraz działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi art. 258 & 1 kk.
16. Potwierdzeniem, że organ ten, stawia się ponad prawem i nie respektuje wydanego wyroku przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, jest też brak zapłaty zasądzonych na rzecz spółki Luxona kosztów postępowania pomimo, że wyrok od roku czasu jest prawomocny.
17. 1. Za tym staje się zasadnym skierować do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach wezwanie do zapłaty zasądzonych kosztów oraz zwrot wyegzekwowanej kwoty rzekomego zobowiązania podatkowego, wskazując ostateczny termin zapłaty 7 dni, jednocześnie informując, że brak zapłaty spowoduje, wystąpienie wierzyciela do Sądu z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.
18. W związku z tym w dniu 30 czerwca 2021 zostało wysłane do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach Upomnienie do zapłaty zasądzonego zwrotu kosztów postępowania.
19. W zależności od tego, czy wpłata zostanie dokonana czy też nie, jeżeli nie spółka będzie podejmować kolejne kroki prawne i złoży wniosek o wszczęcie egzekucji.

1. W tym miejscu muszę jednak wyjaśnić, że dość późno, bo dopiero w wrześniu 2020 roku, czyli pół roku po wyroku, ale jednak doszło do zapłaty kosztów sądowych oraz zwrócenia środków finansowych, które wcześniej zostały za pomocą przeprowadzonej egzekucji ściągnięte z rachunku spółki. W tym czasie spółka miała już zawieszoną działalność oraz problem z dostępem do rachunku bankowego, więc upomnienie było niezasadne.

1. W dniu 04 wrzesień 2021 na skrzynkę elektroniczną przekazaną do kontaktu,, przez spółkę Luxona, wpłynęło postanowienie wydane z upoważnienia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, przez Z-ca Dyrektora Alicję Jurecką.
2. Postanowienie zostało wydane w związku z złożonym dnia 12 sierpnia 2021 do Szefa Krajowej Administracji Krajowej ponagleniem dotyczącym prowadzonego postępowania kontrolnego przez Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach, które zostało wszczęte w dniu 17 październik 2014.

Działając na podstawie art. 141 § 1 pkt 1 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540), po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego w sprawie ponaglenia.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach uznaje przedmiotowe ponaglenie za nieuzasadnione.

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 03 wrzesień 2021

1. Już na samym początku, wydanie postanowienia na wskazanej podstawie prawnej budzi zastrzeżenia, chociażby dla tego, że wskazana podstawa nie przewiduje uznania ponaglenia za nieuzasadnione, poniżej przytoczę tą podstawę oraz odniesienia które zostały zawarte.
   2. art. 141 & 1 pkt. 1 Na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie lub terminie ustalonym na podstawie art. 140 stronie służy ponaglenie do: organu podatkowego wyższego stopnia;
   4. art. 139 & 1 Załatwienie sprawy wymagającej przeprowadzenia postępowania dowodowego powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej.
   6. art. 140 & 1 O każdym przypadku niezałatwienia sprawy we właściwym terminie organ podatkowy obowiązany jest zawiadomić stronę, podając przyczyny niedotrzymania terminu i wskazując nowy termin załatwienia sprawy.
   7. art. 140 & 2 Ten sam obowiązek ciąży na organie podatkowym również w przypadku, gdy niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu.
   9. art. 216 & 1. W toku postępowania organ podatkowy wydaje postanowienia.
3. Zacznę analizę jednak od tego, że ustawa – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540), jak wynika z dziennika ustaw została opublikowana w dniu 23 sierpnia 2021 a obwieszczona przez Marszałek Sejmu E. Witek w dniu 21 lipiec 2021.
5. Przechodząc do konkretów i zacznę może od końca, czyli mam na myśli kwestię wydania przez ten organ postanowienia z czym całkowicie się zgadzam, organ jest zobowiązany wydawać postanowienia lub decyzję, czego natomiast nie robi organ pierwszej instancji.
6. 1. Czy na podstawie art. 141 & 1 pkt. 1 organ może wydać postanowienie w którym uznaje ponaglenie za nieuzasadnione?
7. Jak wynika z literalnego brzmienia tego przepisu, ustawodawca powołując ten przepis, ustanowił prawo, które pozwala stronie na wniesienie ponaglenia do organu podatkowego wyższego stopnia. Oczywiście jeżeli zostaną spełnione określone w nim przesłanki, a więc jeżeli organ prowadzący postępowanie nie zakończy sprawy we właściwym terminie, lub terminie ustalonym na podstawie art. 140 tejże ustawy. Termin właściwy został ustanowiony ustawą art. 139 & 1, Załatwienie sprawy powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki nie później niż w ciągu miesiąca a szczególnie skomplikowanej nie później niż w ciągu dwóch miesięcy. Natomiast co do terminu ustalonego na podstawie art. 140, należy rozumieć termin, który został określony na podstawie wydanego postanowienia, owszem przepis ten umożliwia również przedłużenie terminu ustawowego, ale po pierwsze muszą zostać spełnione określone w przepisie obowiązki np. zawiadomić należy stronę nie zależnie, czy przedłużenie terminu nastąpiło z winy organu czy czy też z przyczyn niezależnych od organu. W mojej ocenie organ wydał postanowienie na błędnej podstawie prawnej i faktycznej, którą to próbował organ przedstawić w uzasadnieniu.

Pismem z dnia 12 sierpnia 2021 r. LUXONA Sp. z o.o. reprezentowana przez pełnomocnika – Krzysztofa W, powołując się na art. 141 w związku z art. 139 § 1 Ordynacji podatkowej, złożyła ponaglenie na postępowanie kontrolne prowadzone przez Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach w przedmiocie podatku od towarów i usług za III kwartał 2014 r., które zostało ponownie wszczęte w dniu 23 listopada 2020 r. na skutek decyzji wydanej przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w dniu 30 września 2020 r

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 03 wrzesień 2021

1. Odnośnie tego cytatu, to widzimy, że organ wydający postanowienie pisze, że pełnomocnik spółki powołał się na podstawę prawną z art. 141 w zw. z art. 139 & 1 O. p. gdzie wcześniej sam wskazał podstawę wydania postanowienia pozwalającą uznać ponaglenie za nieuzasadnione. Stwierdza również, że ponaglenie dotyczy postępowania, które zostało ponownie wszczęte, na skutek decyzji przez siebie wydanej w dniu 30 września 2020. Decyzja ta dotyczyła uchylenia decyzji I instancji do ponownego rozpoznania.
2. W dalszej części uzasadnienia swojego postanowienia organ przytacza historię postępowania kontrolnego zaczynając od postanowienia z dnia 16 października 2014 o wszczęciu postępowania, aż do dnia 23 listopada 2020 w którym to dniu Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach wydał upoważnienie wyznaczając pracowników tego organu podatkowego do prowadzenia postępowania kontrolnego.
3. Dalej pisze, że w toku prowadzonego postępowania kontrolnego Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 140 § 1 Ordynacji podatkowej, pięciokrotnie wyznaczył nowy termin załatwienia sprawy, po czym wskazuje na daty kolejno wydawanych postanowień wraz z informacją, na temat odebrania bądź nie odebrania przez spółkę tych postanowień.

Po rozpoznaniu sprawy w trybie art. 141 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach zważył, co następuje.

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 03 wrzesień 2021

• postanowieniem z dnia 23 listopada 2020 r. (doręczonym spółce w dniu 2 grudnia
2020 r.) – do dnia 23 stycznia 2021 r.,
• postanowieniem z dnia 30 grudnia 2020 r. (doręczonym spółce w dniu 13 maja
2021r.) – do dnia 23 marca 2021 r.,
• postanowieniem z dnia 5 maja 2021 r. (doręczonym spółce w dniu 13 maja 2021 r.) –
do dnia 5 lipca 2021 r.,
• postanowieniem z dnia 22 czerwca 2021 r. (postanowienie nie zostało odebrane
przez stronę, pomimo dwukrotnego awizowania przez operatora pocztowego – zwrot
korespondencji) – do dnia 5 września 2021r.,
• postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2021 r. (doręczonym stronie w dniu 16 sierpnia
2021 r.) – do dnia 5 listopada 2021 r.

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 03 wrzesień 2021

1. Dwa szczegóły na które zwrócę uwagę, pierwsza z nich dotyczy okresów przedłużeń terminów zakończenia postępowania. Jak widzimy dwa pierwsze postanowienia przedłużały okres zgodnie z tym o czym mówi art. 139 & 1, czyli okres zakończenia sprawy nie może być dłuższy niż dwa miesiące. A więc sprawdźmy czy tak jest.
2. 1. – data postanowienia 23 listopad 2020 – data zakończenia 23 styczeń 2021 – 2 miesiące
   2. – data postanowienia 30 grudnia 2020 – data zakończenia 23 marca 2021 – 2 miesiące
   3. – data postanowienia 05 maja 2021 – data zakończenia 05 lipiec 2021 – 3,5 miesiąca
   4. – data postanowienia 22 czerwca 2021 – data zakończenia 05 wrzesień 2021 – 2 miesiące
   5. – data postanowienia 16 sierpień 2021 – data zakończenia 05 listopad 2021 – 2 miesiące
4. Jak widzimy doszło do naruszenia terminu ustanowionego w art. 139 & 1 O. p. i art. 140 O. p., co jest podstawą do złożenia ponaglenia, przez stronę i zgodnie z art. 141 & 3 Organ podatkowy powinien, uznać ponaglenie za uzasadnione, wyznaczyć dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządzić wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby podjąć środki zapobiegające naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości. Organ jednocześnie powinien stwierdzić, czy niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Ale jak widzimy organ stwierdził, że ponaglenie jest nieuzasadnione.
6. Druga sprawa mając na względzie słowa “Po rozpoznaniu sprawy w trybie […] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach zważył, co następuje” i stwierdzenie, że spółka Luxona nie odebrała postanowienia z dnia 22 czerwiec 2021, “pomimo dwukrotnego awizowania przez operatora pocztowego – zwrot korespondencji” oraz fakt, że spółka pw. korespondencję posiada co oznacza, że musiała odebrać (pismo udostępnione w temacie “Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego cz.4”). Może świadczyć tylko o jednym, że rozpoznający ponaglenie nierzetelnie wykonał swoją pracę, co ma wpływ na wydawane postanowienia na niekorzyść strony.

odnoszący się do rekonstrukcji stanu faktycznego związanego z realizacją umowy o współpracy z dnia 25
czerwca 2014 r., stronami której była spółka Luxona; pozyskanie materiału dowodowego z różnych źródeł (w tym od organów podatkowych i Prokuratury Regionalnej w Katowicach), pozwalającego na odtworzenie łańcucha transakcji w obrocie paliwem, którego uczestnikiem była spółka, w celu ustalenia rzeczywistej treści ww. umowy oraz identyfikacji podmiotu będącego faktycznym odbiorcą paliwa;

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 03 wrzesień 2021

1. W tym cytacie zostały zawarte same argumenty wyssane z palca a na pewno nie mające nic wspólnego z rzeczywistością albo koniecznością ustalenia faktów związanych z toczącym się postępowaniem.
2. 1. Co autor miał na myśli pisząc o rekonstrukcji stanu faktycznego związanego z realizacją umowy o współpracy, stronami której była spółka Luxona?
3. W kwestii stanu faktycznego powiem tyle, na podstawie ww. umowy, której stroną była spółka Luxona a drugą stroną była spółka mająca siedzibę poza Unią Europejską i dla niej świadczyliśmy usługę outsourcingu administracyjno-finansowego, za którą była wystawiana faktura, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, usługa ta nie podlegała podatkowi VAT. Przepis, który stanowił podstawę do tego został wskazany w ww. umowie.
4. Taki był stan faktyczny, który został podważony przez organ kontrolny w wydanej decyzji, organ wydający w dniu 03 kwietnia 2017 decyzję nie znając przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznał, że stan faktyczny miał polegać na fikcyjnej działalności spółki Luxona i postanowił naliczyć zobowiązanie podatkowe. Zdanie tego organu potwierdził organ II instancji, co również świadczy o braku elementarnej wiedzy o podstawach podatkowych, bądź też uważaniu, że przedsiębiorcy to idioci, którzy nie mają żadnej wiedzy. Na szczęście spółki WSA w Gliwicach zgodził się z zarzutami zamieszczonymi w decyzji i ją uchylił. Jednak jak widać organy podatkowe chcą mimo tego udowodnić, że racja jest po ich stronie i dlatego za wszelką cenę chcą to udowodnić. O czym może świadczyć dalsza część cytatu
5. 1. “pozwalającego na odtworzenie łańcucha transakcji w obrocie paliwem, którego uczestnikiem była spółka, którego uczestnikiem była spółka, w celu ustalenia rzeczywistej treści ww. umowy oraz identyfikacji podmiotu będącego faktycznym odbiorcą paliwa;”
7. To już jest w ogóle argument zakrawający o idiotyzm, na początek ustalmy co należy rozumieć pod pojęciem “łańcucha transakcji”. W tym celu należy przywołać ustawę o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 (Dz.U. 2004 Nr 54 poz. 535) a dokładnie;
   2. art. 7 ust. 8 W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru
   3. w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach
9. Czyli, transakcje łańcuchowe są rodzajem transakcji zawieranych pomiędzy kilkoma kontrahentami w ten sposób, że towar jest wysyłany od ostatniego z podmiotów (w łańcuchu) do pierwszego, lecz każdy z podmiotów biorących udział w transakcji rozpoznaje dostawę towarów na rzecz kolejnego.
10. Więc organ podatkowy po siedmiu latach prowadzenia postępowania, zamierza znaleźć dowody na udowodnienie swojej tezy, a może prokurator “słup” Janoskiej, że spółka Luxona uczestniczyła w obrocie paliwami. Zresztą nie jest to nowość, ponieważ w dniu 17 października 2014 funkcjonariusze CBŚP z Częstochowy wchodząc do spółki w celu przeszukania biura również byli przekonani, że spółka Luxona handluje paliwami i zażądali od Pani Prezes Zarządu spółki koncesję na handel paliwami, co świadczyło o braku profesjonalizmu tego organu ścigania i braku podstawowego rozpoznania sprawy.
12. Dalej analizując uzasadnienie postanowienia, warto przytoczyć kolejny fragment, gdzie autor wskazuje na podstawowe przyczyny przedłużeń terminu zakończenia.

– w dniu 18 stycznia 2021 r., którym włączono do akt sprawy wydane przez Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach decyzje dla D O P Sp. z o.o. w zakresie podatku od towarów i usług. Spółka ta była uczestnikiem transakcji obrotem paliwami, w którym spółka LUXONA brała również udział,

– w dniu 21 czerwca 2021 r., którym włączono do akt sprawy materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniach kontrolnych w przedmiocie podatku od towarów i usług w postaci decyzji wydanych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach dla P Sp. z o.o. oraz Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu dla D Sp. z o.o. Spółka LUXONA w imieniu firmy D wystawiała faktury dokumentujące dostawy paliwa do firmy P. Przedmiotowym postanowieniem włączono także trzy protokoły przesłuchań świadków,

-w dniu 9 sierpnia 2021 roku, którym włączono do akt sprawy materiał dowodowy udostępniony przez Prokuraturę Regionalną w Katowicach na podstawie zarządzenia z dnia 21 lipca 2021 r. sygn. akt RP I Ds. 2.2016 w postaci: trzech protokołów przesłuchania podejrzanego – Dagmary W. oraz postanowienia o zmianie i uzupełnieniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów ww. osobie, jak również
trzech protokołów przesłuchania świadka – Sławomira H. wraz z umowami o pracę zawartymi przez wyżej wymienionego z LUXONA Sp. z o.o., rozwiązaniem umowy o pracę oraz zakresem obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności.

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 03 wrzesień 2021

1. Zacznę może od kwestii dat wydania postanowień, które mają pełnić rolę usprawiedliwienia dla przedłużania okresu zakończenia postępowania kontrolnego, a później odniosę się do treści.
2. 1. – data postanowienia 18 styczeń 2021 – okres od 23 stycznia 2021 do 23 marca 2021
   2. – data postanowienia 21 czerwiec 2021 – okres od 05 lipiec 2021 do 05 wrzesień 2021
   3. – data postanowienia 09 sierpień 2021 – okres od 05 wrzesień do 05 listopad 2021
4. Jak, to rozumieć? Skoro postępowanie powinno zakończyć się w ciągu dwóch miesięcy, a jak widzimy, między pierwszym okresem, którego postanowienie dotyczyło a drugim okresem jest ponad trzy miesiące przerwy. Z tego wynika, że organ podatkowy potrzebował pół roku by zapoznać się z załączonym materiałem o którym mowa w postanowieniu z dnia 18 stycznia 2021.
6. Organ stwierdza w uzasadnieniu po raz kolejny, że spółka Luxona była uczestnikiem transakcji obrotem paliwa, tym samym po raz kolejny dowodzi to tworzeniu przez organ podatkowy wspólnie i w porozumieniu z prokurator “słup” Janoską fikcyjny stan faktyczny. Nie można takich stwierdzeń po pierwsze tolerować a po drugie uznawać za pomyłkę pisarską. Organ podatkowy musi posługiwać się słowami, które określają stan faktyczny. Dodam, że wspomniana spółka, która rzekomo uczestniczyła w transakcjach obrotu paliwem w żaden sposób nie była powiązana z spółką Luxona. Naszym zdaniem, załączone decyzje nic nie wnoszą do postępowania kontrolnego a jedynym powodem ich załączenia może być tworzenie fikcyjnego stanu faktycznego o ile można określić stan faktyczny jako fikcja, moim zdaniem nie, ale organ podatkowy i prokuratorka mają inne zdanie.
8. Nie jestem dzisiaj pewny czy spółka w imieniu firmy D wystawiała faktury, ale w tej kwestii jest istotne to, że cały materiał dowodowy w postaci dokumentacji spółki Luxona organ podatkowy jak i Prokuratura, były w posiadaniu od dnia 17 października 2014. Pomimo tego organ w decyzji wydanej w dniu 03 kwietnia 2017 na temat firmy D nic nie wspominał, wówczas organ twierdził, że spółka wystawiała faktury w imieniu spółki PP, jednocześnie uznając świadczenie usługi za fikcyjną.
10. Odnoście do końcowego fragmentu cytatu, należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy sam dokonał nie jednego przesłuchania byłej Prezes zarządu, nadto z uwagi na fakt, iż dobiegał okres przedawnienia zobowiązania podatkowego organ postawił również zarzuty, tożsame z tymi, które miesiąc wcześniej postawiła prokurator “słup” Janoska. Mając o tym wiedzę tym postanowieniem dowodzą, że z pełną świadomością dopuścili się naruszenia przepisów prawa wynikających z art. 50 Karty Praw Podstawowych (Dz. U. UE. 2012/C 326/02) oraz art. 17 & 1 pkt. 7 polskiego Kodeksu postępowania karnego (Dz. U. 1997 Nr 89 poz. 555)
    2. art. 50 Nikt nie może być ponownie sądzony lub ukarany w postępowaniu karnym za ten sam czyn zabroniony pod groźbą kary, w odniesieniu do którego zgodnie z ustawą został już uprzednio uniewinniony lub za który został już uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem na terytorium Unii.
    4. art. 17 & 1 pkt. 7 Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy: postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się;
12. Natomiast co do protokołów przesłuchania świadka, to ciężko zrozumieć, dlaczego dopiero po prawie siedmiu latach zostają załączone i pytanie, dlaczego organ prowadzący postępowanie kontrolne przez ten czas nie przesłuchał żadnego z sześciu czy siedmiu pracowników spółki Luxona?

Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach na podstawie art. 201 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej postanowieniem z dnia 8 marca 2021 r. zawiesił przedmiotowe postępowanie na skutek powzięcia wiadomości, że spółka LUXONA nie posiadała organu uprawnionego do jej reprezentacji, albowiem w dniu 19 lutego 2021 r. została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego spółki LUXONA informacja dotycząca wykreślenia Krzysztofa W z funkcji prezesa zarządu będącego jedynym członkiem zarządu tej spółki (wpis nr 18). Postanowienie o zawieszeniu postępowania, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 201 § 2a Ordynacji podatkowej, pozostawiono w aktach sprawy.

Równocześnie pismem z dnia 8 marca 2021 r. wystąpiono do Sądu Rejonowego w Gliwicach X Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z wnioskiem o ustanowienie kuratora dla LUXONA Sp. z o.o.
Postanowieniem z dnia 4 maja 2021 r. w oparciu o przepis art. 205 § 1 Ordynacji podatkowej ww. organ podatkowy podjął z urzędu zawieszone postępowanie kontrolne, w związku z dokonaniem w dniu 29 kwietnia 2021 r. wpisu do KRS ujawniającego powołanie organu uprawnionego do reprezentowania spółki LUXONA – prezesa zarządu w osobie Leszka L (wpis nr 19). Przedmiotowe postanowienie zostało doręczone stronie w dniu 13 maja 2021r. wraz z postanowieniem z dnia 8 marca 2021 r. o zawieszeniu postępowania.

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 03 wrzesień 2021

1. Kolejny cytat dowodzi, że organ podatkowy II instancji, w sposób nierzetelny rozpoznał sprawę ponaglenia, lub w sposób świadomy sprawuje parasol ochronny nad działaniami organu I instancji, ponieważ przedstawiony stan faktyczny o którym mowa w cytacie, nie jest całkiem zgodny z prawdą. Moje zastrzeżenia wzbudza chociażby wskazana podstaw prawna zawieszenia postępowania z której wynika, że w razie utraty przez stronę lub jej ustawowego przedstawiciela, zdolności do czynności prawnych, organ podatkowy zawiesza postępowanie.
2. Spółka z. o. o. jest odrębną osobowością prawną, która posiada swojego właściciela i zarząd. Zgodnie z generalną zasadą ujętą w art. 201 k. s. h. prowadzenie spraw spółki z o.o. i jej reprezentowanie należy do kompetencji zarządu. W jednoosobowej spółce z o. o. może dojść do sytuacji, gdy jej jedyny wspólnik powołuje sam siebie na członka zarządu. Powołanie przez wspólnika zarządu jest czynnością prawną. Więc, nawet gdy doszło do wykreślenia z Krajowego Rejestru Sądowego w spółce Luxona Prezesa zarządu, to nie można mówić, że spółka utraciła zdolność do czynności prawnych. Należy pamiętać, że zarząd nabywa prawa do wykonywania czynności prawnych na podstawie powołującej go uchwały wydanej przez wspólników spółki, czyli jeszcze przed wpisaniem nowo powołanej osoby do zarządu w Krajowym Rejestrze Sądowym. Za tym jest to kolejny argument błędnie zastosowany, jak również do tej kwestii jeszcze wrócę, gdy będę analizował kolejny fragment uzasadnienia.

W toku prowadzonego postępowania była prowadzona korespondencja z Krzysztofem W (najpierw jako prezesem zarządu spółki LUXONA, a następnie pełnomocnikiem tej spółki), w związku z brakami formalnymi w dokumentach przedkładanych przez wyżej wymienionego. I tak:

– w dniu 16 lutego 2021 r. na adres poczty elektronicznej sekretariat.UCS.katowice@mf.gov.pl
wpłynął wniosek Krzysztofa W w formacie PDF o sporządzenie i wydanie kopii dokumentów włączonych do akt postępowania postanowieniem z dnia 18 stycznia 2021 r., organ podatkowy, aby móc wypełnić żądanie strony, wezwał Krzysztofa W pismem z dnia 26 lutego 2021r. do usunięcia braków formalnych podania, argumentując tym, iż w obowiązującym stanie prawnym nie można uznać, aby przesłanie na adres poczty elektronicznej /e-mail/ scanu wniosku w formacie PDF było zgodne z regulacją zawartą w przepisie art. 168 Ordynacji podatkowej, który określa, iż podanie wniesione pisemnie lub ustnie do protokołu powinno być podpisane przez wnoszącego. Jeżeli wniosek został wniesiony za pomocą środków komunikacji elektronicznej powinien być podpisany kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym. Ponadto w ww. piśmie z dnia 26 lutego 2021r. wskazano, że pisma w postępowaniu
podatkowym osobom prawnym, zgodnie z przepisem art. 151 § 1 Ordynacji podatkowej, doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności, a w przypadku LUXONA sp. z o.o., aktualnym adresem jej siedziby, ujawnionym w KRS był: 00-000 TG, ul. Jednocześnie pouczono Krzysztofa W, że w sytuacji wniesienia drogą elektroniczną żądania wykonania czynności wniosek winien być podpisany kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym i należy go przesłać na elektroniczną skrzynkę podawczą Śląskiego
Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 03 wrzesień 2021

1. 1. Za nim odniosę się do cytatu, chcę przekazać informacje o swojej świadomości tego, że czytający ten artykuł może podejrzewać, że jako pełnomocnik a wcześniej Prezes zarządu spółki, której sprawa dotyczy, mogę pisać ten artykuł nie zachowując bezstronności, oczywiście tak nie jest, co każdy może sam zweryfikować na podstawie załączonych w artykule dokumentów. Zdaję sobie sprawę i myślę, że czytelnik również, iż moja analiza przepisów prawa nie zawsze może być prawidłowa, chociażby dlatego, że nie posiadam prawniczego wykształcenia, jednak staram się opierać na literalnym brzmieniu przepisów prawa, prowadząc analizę ich zastosowania. A dodatkowo przytaczać ich treść.
3. Ten cytat, dotyczy jednej z najbardziej istotnych kwestii, chociażby z tego powodu, że od czasu wydania decyzji II instancji uchylającej decyzję I instancji tj. od dnia 30 września 2020 pomimo, że wydano trzy kolejne postanowienia spółka nie wnosiła żadnych pism, do dnia 16 luty 2021 gdy złożyła wniosek o udostępnienie wglądu do akt sprawy na podstawie przepisu, który daje takie prawo stronie. Powodem złożenia wniosku było wydane w dniu 18 stycznia 2021 postanowienie organu prowadzącego postępowanie kontrolne w którym znajdowała się informacja na temat załączenia materiału dowodowego, który zdaniem strony nie wnosi nic do postępowania oraz wskazana podstawa prawna uniemożliwiająca zapoznanie się z materiałem dowodowym, w tym wniosku podałem też adres do korespondencji w zw. z zawieszoną działalnością spółki.
5. Wracam do analizy cytatu, już w pierwszym zdaniu autor pisze nieprawdę, ponieważ na złożony wniosek w dniu 16 luty 2021 nie otrzymałem, żadnego pouczenia a nawet odpowiedzi, dopiero, gdy w dniu 19 marca 2021 napisałem ponaglenie, ponieważ w dniu 23 marca upływał termin zakończenia postępowania, więc mając obawy, że dojdzie do wydania decyzji kończącej postępowanie bez możliwości zapoznania się przez stronę z aktami. Na które trzy dni później tj. 22 marca 2021 udzielił organ odpowiedzi informując, że zostałem skreślony z funkcji Prezesa, więc nie jestem uprawniony do jej reprezentowania, odpowiedź przyszła na wskazany w wniosku elektroniczny adres do korespondencji. Tutaj warto pamiętać, że adres do korespondencji został wskazany przez spółkę i wniosek z dnia 16 luty 2021 również został złożony przez spółkę prawidłowo i organ I instancji nigdy tego nie podważył. Żadne pismo z dnia 26 luty 2021 nie trafiło na wskazany adres elektroniczny spółki, jak pisze autor cytatu. Zdaniem Dyrektora IAS brak formalny miałby wynikać z art. 168 O. p., którego treść przytoczył, a jego treść nie wskazuje, by wniosek był niezgodny z tym przepisem, wręcz przeciwnie w mojej ocenie został złożony prawidłowo. Wniosek został podpisany osobiście przez moją osobę, jako w tamtym czasie Prezesa spółki i został wniesiony za pomocą środków komunikacji elektronicznej /e-mail/.
6. W dalszej części autor wskazuje, że w rzekomo przesłanym piśmie miała się znajdować informacja, że zgodnie z art. 151 & 1 O. p. pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności, zapominając o zdaniu drugim tego przepisu, dla jasności przytoczę treść artykułu.
   2. art. 151 & 1 Osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji lub prokurentowi. Przepisy art. 146 zmiana adresu do doręczeń, art. 148 miejsca doręczania pism osobie fizycznej § 2 pkt 1 oraz art. 150 niemożność doręczenia pisma adresatowi i art. 150a doręczenie na adres skrytki pocztowej stosuje się odpowiednio.
8. Stosujemy takie prawo, które nam pasuje i nikomu nie wolno tego podważyć, ponieważ na końcu wskażemy podstawę prawną, która nie pozwala się odwołać. Na końcu autor powtarza się co do wnoszenia pism drogą elektroniczną.

– w dniu 7 kwietnia 2021 r. na elektroniczną skrzynkę podawczą Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach wpłynęła korespondencja od Krzysztofa W zawierająca załącznik w formacie PDF o nazwie: „Pełnomocnictwo Luxona”,

– ze względu na fakt, że przedłożone pełnomocnictwo w formacie PDF nie spełnia wymogów określonych stosownymi przepisami, organ podatkowy pismem z dnia 14 kwietnia 2021 r., wezwał stronę do przedłożenia do akt sprawy pełnomocnictwa szczególnego udzielonego na piśmie według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 138j § 1 pkt 2, w oryginale lub jego notarialnie poświadczony odpis (art. 138e § 3 Ordynacji podatkowej), lub pełnomocnictwa w formie dokumentu elektronicznego, które opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym (art. 138a § 3 Ordynacji podatkowej),

– w dniu 4 maja 2021 r. do organu podatkowego za pomocą środków komunikacji elektronicznej wpłynęło pismo podpisane podpisem zaufanym złożonym przez Krzysztofa W jako pełnomocnika spółki LUXONA,

– organ pismem z dnia 12 maja 2021 r. ponownie wyjaśnił wyżej wymienionemu, powołując się na stosowne przepisy prawa, iż nie można przyjąć, aby scan pełnomocnictwa w formacie PDF spełnił wymogi formalne,

– w dniu 21 czerwca 2021 r. do organu podatkowego wpłynęło pismo podpisane przez prezesa zarządu spółki LUXONA – Leszka L, w załączeniu którego przesłano oryginał pełnomocnictwa udzielonego dla Krzysztofa W.

1. Zgadzam się z informacją o wpłynięciu pisma na skrzynkę elektroniczną organu podatkowego zawierające pełnomocnictwo udzielone przez prezesa spółki mojej osobie. Pełnomocnictwo zostało osobiście podpisane przez Prezesa spółki, a następnie pismo zostało podpisane przez pełnomocnika podpisem profilu zaufanego i przesłane za pomocą skrzynki elektronicznej, a więc po raz kolejny jak widzimy złożono pełnomocnictwo zgodnie z przepisami prawa, które przytoczył autor a które oznaczyłem na niebiesko od słowa “lub”, które w mojej ocenie oznacza, że mamy możliwość wyboru formy udzielenia i przekazania pełnomocnictwa.
2. Tutaj jak widzimy autor omawianego postanowienia nie odniósł się już do pisma spółki, które wpłynęło w dniu 04 maja 2021 na skrzynkę elektroniczną organu prowadzącego postępowanie, gdzie pełnomocnik spółki odniósł się do wymaganej formy pełnomocnictwa według wzoru określonego w przepisach. Między innymi wskazując, że wzór pełnomocnictwa został wprowadzony rozporządzeniem nie zgodnie z art. 51 ust. 1 Konstytucji RP “Nikt nie może być obowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawniania informacji dotyczących jego osoby.” Jeżeli mówimy o piśmie organu z dnia 12 maja 2021, to spółka odpowiedziała pismem z dnia 24 maja 2021, do którego załączyła potwierdzenie wysłania pocztą tradycyjną udzielonego pełnomocnictwa w oryginale, następnie jeszcze raz spółka wysłała potwierdzenie ponieważ organ w piśmie wysłanym w dniu 30 czerwiec 2021 twierdził, że nie otrzymał pełnomocnictwa, natomiast co innego wynikało z sprawdzenia przez spółkę na poczcie, co stało się z korespondencją i jak się okazało pismo zostało odebrane w dniu 21 czerwca 2021, dlaczego tak długo korespondencja nie została dostarczona nie ponosi winy ani spółka ani urząd poczty w której nadano korespondencję ponieważ ta po dwóch dniach znalazła się na terenie Polski.
3. Podsumowując tą część postanowienia istotną kwestią jest konieczność przypomnienia faktów o których organ wydający postanowienie o nieuzasadnionym ponagleniu nie raczył napisać w uzasadnieniu, w mojej ocenie robiąc to świadomie, ponieważ fakty te nie korzystnie wpływałyby na działanie organu prowadzącego postępowanie kontrolne.
   2. W pierwszej kolejności należy wspomnieć o kierowaniu korespondencji do spółki na adres siedziby, chociaż zgodnie z art. 146 & 1 O. p. spółka w wniosku z dnia 16 luty 2021 wskazała adres do korespondencji wskazując tak adres elektroniczny ePUAP, e-mail, jak i adres do poczty tradycyjnej.
   3. Druga rzecz w dniu 07 kwietnia 2021 organ podatkowy otrzymał z skrzynki elektronicznej wskazanej przez spółkę w pw. wniosku do korespondencji zgodnie z art. 138a & 3 O. p. pełnomocnictwo, co zobowiązywało organ podatkowy wysyłać korespondencję do ustanowionego przez spółkę pełnomocnika, a więc organ naruszył kolejny przepis art. 145 & 1 O. p. Przepisy o których mowa zostały przytoczone w tematach Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach.
5. Mając na uwadze pw. przytoczone fakty należy uznać, że korespondencja kierowana do spółki Luxona po 26 luty 2021 do dnia 29 czerwiec 2021 przez organ prowadzący postępowanie kontrolne, jak sam Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w jednym z swoich postanowień nr. 2401-IEW2 .720.11.2020.2 z dnia 25 maja 2020, dotyczące zażalenia na postanowienie organu I instancji stwierdził cytuję
   2. “stwierdza niedopuszczalność ww. zażalenia z uwagi na fakt, że powyższe postanowienie nie weszło do obrotu prawnego.“
7. Odwołanie dotyczyło sytuacji, gdzie organ I instancji nie wysłał swojego postanowienia do spółki, tylko bezpośrednio do spółki Luxona.
   2. Za tym analogicznie dotyczy to również tych pism i postanowień, które nie zostały wysłane do pełnomocnika od dnia 07 kwiecień 2021 do 29 czerwca 2021 a dodatkowo, tych które zostały skierowane na niewłaściwy adres do korespondencji od dnia 26 luty 2021 do dnia 29 czerwiec 2021 tzn., że nie weszły do obrotu prawnego. A więc dotyczy to postanowień o rzekomo zawieszeniu postępowania kontrolnego, które zostało wydane w dniu 08 marca 2021, a faktycznie prawdopodobnie dopiero w dniu 04 maja 2021, postanowienia o wznowieniu po zawieszeniu postępowania z dnia 04 maja 2021, postanowienie o przedłużeniu terminu zakończenia z dnia 05 maja 2021, również postanowienia z dnia 21 i 22 czerwiec 2021, które rzekomo spółka nie odebrała, ponieważ zostały skierowane na adres siedziby a nie na adres do korespondencji.
8. W związku z tym, spółka kierując swoje pisma do organu podatkowego po dniu 23 marca 2021, domagała się wydania decyzji końcowej zakończenia postępowania kontrolnego, opierając się o przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa. Jednak organ prowadzący postępowanie odpowiadał na pisma uznając wskazane przez spółkę podstawy za bezzasadne, a jednocześnie wskazując podstawy prawne, które miałyby im zaprzeczać, przy czym wskazane przez organ podstawy prawne nie miały związku z stanem faktycznym. Dlatego też spółka złożyła w dniu 03 sierpnia 2021 wniosek o zaprzestanie prowadzenia czynności kontrolnych oraz wydanie decyzji końcowej w terminie 7 dni, ponieważ organ odpowiedział pismem w formie zwykłej a nie jak mówią przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa, że w trakcie postępowania organ wydaje postanowienia lub decyzje. Spółka wysłała pismo o udzielenie odpowiedzi na wniosek według obowiązującego prawa, jednak organ nie wywiązał się z tego obowiązku.
9. 1. Dalsza cześć uzasadnienia polega na interpretacji znaczenia terminów bezczynności czy też przewlekłości, w tej części autor opiera się o wydane dwa wyroki, przez Naczelny Sąd Administracyjny w 2018 roku. Kończąc organ stwierdził, że strona nie przedstawiła żadnych zarzutów dotyczących prowadzenia postępowania w sposób przewlekły oraz informując, że na postanowienie nie służy zażalenie.
11. Jak można przeczytać w postanowieniu organ, który wydał postanowienie nie tylko bezpodstawnie uznał za niezasadne ponaglenie, ale również w uzasadnieniu nie tylko formułował zarzuty wobec spółki wskazując przy tym niezgodne z stanem faktycznym podstawy prawne, ale również nie odnosił się do tych pism i wniosków złożonych przez spółkę, które nie był wstanie w żaden sposób podważyć. Część tych pism nawet nie zostały w postanowieniu ujęte np. wniosek z dnia 03 sierpnia 2021, co wskazuje na działania w których organ II instancji nie zachowuje zasady bezstronności, zasad etyki funkcjonariusza publicznego służby Celno-Skarbowej oraz zasad wynikających z ustawy – Ordynacja podatkowa w tym, zasada praworządności art. 120, zasada budowania zaufania do organów podatkowych art. 121 i zasada szybkości postępowania art. 125 tejże ustawy.

1. W dniu 24 wrzesień 2021 odebrałem kolejne pismo nr. 2401-IOV4.613.1.2021/MK od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, które jest wezwaniem do przedłożenia pełnomocnictwa.

Działając na podstawie art. 169 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach
wzywa wnoszącego podanie (tu: Krzysztofa W.) do usunięcia – w terminie siedmiu dni
od daty doręczenia niniejszego wezwania – braku formalnego pisma z dnia 24 sierpnia
2021 r., stanowiącego wniosek o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji tutejszego
organu podatkowego z dnia 30 września 2020 r. znak: 2401-IOD01.4103.81.2020.4.20,
uchylającej decyzję Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach z dnia
3 kwietnia 2017 r. znak: 338000-CKK1.4103.7.2017.57, UKS2493/W1P2/42/174/14, pod rygorem pozostawienia podania (tu: wniosku) bez rozpatrzenia na podstawie art. 169 § 4 Ordynacji podatkowej.

Wezwanie do przedstawienia pełnomocnictwa nr. 2401-IOV4.613.1.2021/MK z dnia 20 wrzesień 2021

1. Już na samym początku ujawnił się absurd związany z wezwaniem, otóż wskazana podstawa prawna, dotyczy wezwania do uzupełnienia braków formalnych np. w złożonym wniosku o stwierdzenie nieważności wydanej decyzji przez ten organ.
   2. art. 169 & 1 Jeżeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.
   3. art. 168 & 3a Podanie wniesione w formie dokumentu elektronicznego powinno: być podpisane kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym; zawierać dane w ustalonym formacie, zawartym we wzorze podania określonym w odrębnych przepisach, jeżeli te przepisy nakazują wnoszenie podań według określonego wzoru; zawierać adres elektroniczny wnoszącego podanie.
3. W tym konkretnym przypadku podstawa prawna dotyczy wezwania w celu uzupełnienia braków formalnych w złożonym wniosku, formalności wniosku zostały określone w art. 168, gdzie w żadnym z paragrafów nie wskazano, że brakiem formalnym wniosku jest brak pełnomocnictwa. W mojej ocenie podstawą wezwania do przedłożenia pełnomocnictwa byłby inny artykuł ustawy – Ordynacja podatkowa, a mianowicie;
   2. art. 155 & 1 Organ podatkowy może wezwać stronę lub inne osoby do złożenia wyjaśnień, zeznań, przedłożenia dokumentów lub dokonania określonej czynności osobiście, przez pełnomocnika lub na piśmie, w tym także w formie dokumentu elektronicznego, jeżeli jest to niezbędne dla wyjaśnienia stanu faktycznego lub rozstrzygnięcia sprawy.
5. Idąc dalej w tym przypadku możemy zobaczyć, że absurd goni absurd, jeżeli autor wskazał już błędną podstawę prawną, a w uzasadnieniu wspomniał o opłacie za wniosek? to powinien zobaczyć, że w tym artykule są jeszcze inne paragrafy;
   2. art. 169 & 3 Organ podatkowy rozpatrzy jednak podanie niespełniające warunku, o którym mowa w § 2, jeżeli: za niezwłocznym rozpatrzeniem podania przemawia interes publiczny lub ważny interes strony; wniesienie podania stanowi czynność, dla której jest ustanowiony termin zawity; podanie wniosła osoba zamieszkała za granicą.

Po wstępnej analizie ww. wniosku Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach
stwierdził, że:
• został on podpisany przez Krzysztofa W. (profil zaufany),
• nie dołączono do niego pełnomocnictwa umocowującego ww. zastępcę procesowego
zarówno do wniesienia przedmiotowego wniosku, jak i do reprezentowania spółki w postępowaniu wszczętym ww. wnioskiem. Tutejszy organ stwierdził również, że wspomniany powyżej wniosek z dnia 24 sierpnia 2021 r. jest uzupełnieniem/sprecyzowaniem wystąpienia LUXONA Sp. z o.o. z dnia 12 sierpnia 2021 r., wystosowanego przez Krzysztofa W. do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej w Katowicach i potraktowanego przez ww. organ jako: • skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia
30 września 2020 r. znak: 2401-IOD01.4103.81.2020.4.20, przekazaną do tut. organu
podatkowego do rozpatrzenia zgodnie z właściwością. Do opisanego powyżej wystąpienia (skargi) z dnia 12 sierpnia 2021 r. dołączono pełnomocnictwo z dnia 25 marca 2021 r., udzielone przez Prezesa Zarządu LUXONA Sp. z o.o. Krzysztofowi W. do reprezentowania spółki cyt.: „w sprawie trwającego postępowania kontrolnego o sygnaturze: UKS2493/W1P1/42/174/14, prowadzonej przez Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach oraz do reprezentowania spółki LUXONA przed innymi organami występującymi w tej sprawie”.

Wezwanie do przedstawienia pełnomocnictwa nr. 2401-IOV4.613.1.2021/MK z dnia 20 wrzesień 2021

1. Jak widzimy w tym cytacie z uzasadnienia, autor próbuje uzasadnić wskazaną podstawę prawną, która mówi o uzupełnieniu braków formalnych złożonego wniosku, którym miałby być brak pełnomocnictwa. Organ stwierdził, że wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji jest uzupełnieniem/sprecyzowaniem wystąpienia spółki do Szefa KAS, który to organ miał potraktować to wystąpienie jako skargę. Natomiast prawdą jest, że pismo z dnia 12 sierpień 2021 było złożone jako skarga na decyzję z dnia 30 września 2020 r. znak: 2401-IOD01.4103.81.2020.4.20.
2. Natomiast w dniu 24 sierpnia 2021 został złożony wniosek odnośnie tej decyzji. Za tym rodzi się pytanie,
   2. dlaczego Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, nie wystosował wezwania do przedłożenia pełnomocnictwa, po tym jak Szef KAS skierował do tego organu skargę na decyzję, do której w ogóle się nie odniósł, a jedynie wydał postanowienie odnośnie ponaglenia w kwestii przewlekłości prowadzonego postępowania kontrolnego, a teraz wymaga pełnomocnictwa?

W świetle powyższego należy stwierdzić, że opisane wcześniej pełnomocnictwo z dnia
25 marca 2021 r. nie upoważnia Krzysztofa W. do złożenia w imieniu LUXONA Sp. z o.o.
wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2020 r. znak: 2401-IOD01.4103.81.2020.4.20, albowiem: • zakres tegoż pełnomocnictwa ograniczony jest do sprawy dot. postępowania kontrolnego
prowadzonego aktualnie wobec LUXONA Sp. z o.o. przez Naczelnika Śląskiego Urzędu
Celno-Skarbowego w Katowicach w przedmiocie rozliczenia podatku od towarów i usług
za III kwartał 2014 r.,
• w ww. pełnomocnictwie wskazano co prawda na umocowanie Krzysztofa W. do
reprezentowania LUXONA Sp. z o.o. przed cyt. „innymi organami”, jednakże organy te –
zgodnie z wolą spółki – miałyby występować cyt. „w tej sprawie”, a więc w sprawie ww.
postępowania kontrolnego,
• sprawa mająca być prowadzona z wniosku z dnia 24 sierpnia 2021 r. ma mieć za przedmiot stwierdzenie nieważności ww. decyzji ostatecznej z dnia 30 września 2020 r., a więc jest zupełnie nową sprawą, a ponadto ma być prowadzona przez inny organ podatkowy.

Wezwanie do przedstawienia pełnomocnictwa nr. 2401-IOV4.613.1.2021/MK z dnia 20 wrzesień 2021

1. Zdaniem organu, wniosek miała złożyć osoba nie mająca upoważnienia do wykonania tej czynności, ponieważ stwierdzenie nieważności decyzji, na mocy której trwa nadal postępowanie kontrolne wobec spółki, jest zupełnie nową sprawą. Organ dodatkowo wskazuje na zgodność z wolą spółki, przepraszam skąd organ wie jaka jest wola spółki? Świadomie pełnomocnictwo zostało tak sformułowane, za pomocą ogólników, by nie było konieczne za każdym razem wystawiać nowego pełnomocnictwa, gdy pojawi się nowy organ w tej sprawie, czyli postępowania kontrolnego, m. in. w sytuacji, związanej z decyzją, której dotyczy wniosek.
2. Patrząc na rozumowanie autora, można odnieść wrażenie, że organy podatkowe decydują w imieniu spółki a nie zarząd spółki, pełnomocnictwo musi zostać udzielone na specjalnym formularzu, który jest nie zgodny z Konstytucją RP, organ wie jaka jest wola spółki itp.
   2. Na koniec pytanie, skoro organ uznaje, że rozpoznanie wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji, jest zupełnie nową sprawą, wymagającą nowego pełnomocnictwa, to czy wezwanie do przedłożenia pełnomocnictwa osoby upoważnionej do występowania w tzw. nowej sprawie nie powinno zostać skierowane do strony zamiast do pełnomocnika strony?
   3. Wezwanie zostało skierowane wprost do pełnomocnika a strona otrzymała jedynie do wiadomości.

1. Na wezwanie oczywiście zostanie udzielona w dniu 27 wrzesień 2021 odpowiedź, gdzie również zostaną wskazane ponownie argumenty do stwierdzenia nieważności decyzji.

1. W dniu 30 wrzesień 2021, a więc bardzo szybko organ zareagował na udzieloną odpowiedź dotyczącą wezwania zaledwie upłynęły trzy dni a już odebrałem postanowienie nr. 2401-IOV4.613.1.2021/MK.
2. Postanowienie dotyczy wyznaczenia nowego terminu na zakończenie sprawy, dotyczącej złożonego wniosku w dniu 24 sierpień 2021 o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 30 września 2020 wydanej przez ten organ znak: 2401-IOD01.4103.81.2020.4.20, którą to została uchylona do ponownego rozpoznania decyzja I instancji.
   2. Termin został wskazany na dzień 29 października 2021
4. Faktycznie zgodnie z art. 139 & 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, organ ma czas na załatwienie sprawy nie później niż do miesiąca, a w szczególnie skomplikowanej do dwóch miesięcy. Ta sprawa zapewne nie należy do szczególnie skomplikowanej, dlatego, też organ uznał, że należy przedłużyć termin o miesiąc.
5. W pierwszym miesiącu w sprawie wniosku stwierdzenie nieważności decyzji, udało się jedynie wysłać wezwanie dotyczące pełnomocnictwa, które w mojej ocenie było absurdalne. Teraz zobaczmy co organ zaplanował zrobić w kolejnym miesiącu.

nie zostanie załatwiona w terminie wskazanym w przepisie art. 139 § 1 Ordynacji podatkowej z uwagi na trwającą analizę okoliczności faktycznych i prawnych niniejszej sprawy, a także argumentacji strony zawartej w piśmie z dnia 27 września 2021 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu podatkowego z dnia 20 września 2021 r.

Postanowienie o przedłużeniu terminu z dnia 29 wrzesień 2021

1. A więc, przedłużenie terminu jest związane z koniecznością przeprowadzenia analizy okoliczności faktycznych i prawnych niniejszej sprawy oraz argumentacji strony zawartej piśmie z dnia 27 września 2021. Muszę przyznać, że jest to dość zaskakujący argument, ponieważ argumenty strony zawarte w piśmie z dnia 27 wrzesień 2021, są argumentami zbieżnymi z tymi, które zostały wskazane w wniosku, oczywiście poza tymi, dotyczącymi pełnomocnictwa. Za tym, analizując jak wygląda rozpoznanie wniosku przez organ, można wywnioskować, że wygląda to w następujący sposób
   2. 1) Pierwszy miesiąc od wpłynięcia wniosku, organ wykorzystał w celu podważenia pełnomocnictwa do reprezentowania strony, zajęło to 22 (dwadzieścia dwa) dni, 16 (szesnaście) dni roboczych, plus 7 (siedem) dni oczekiwania na odpowiedź strony.
   3. 2) Drugi miesiąc, być może poświęcą na badanie argumentacji dotyczącej wezwaniu dotyczącego pełnomocnictwa, by pod koniec okresu, po raz kolejny przedłużyć termin. Tylko byłoby to bezzasadne, ponieważ przesyłając postanowienie skierowali je wprost do pełnomocnika strony, tym samym uznając pełnomocnictwo udzielone przez spółkę Luxona.
   4. 3) Pytanie za tym, czy w ciągu miesiąca organ zdąży przeprowadzić analizę okoliczności prawnych i faktycznych niniejszej sprawy?
3. Nie mogło oczywiście obyć się bez zawartości w piśmie kolejnego absurdu, co zresztą nie jest nowością, jeżeli chodzi o ten organ. Otóż w pouczeniu organ informuje o braku możliwości zażalenia tego postanowienia “Na postanowienie nie może Pan złożyć zażalenia [4]”, gdzie wskazany numer [4], jest odwołaniem się do podstawy prawnej wskazanej poniżej pod tym numerem, gdzie czytamy “4 Art. 236 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Na wydane w toku postępowania postanowienie służy zażalenie, gdy ustawa tak stanowi.” Jak czytamy, podstawa prawna mówi o możliwości zażalenia, natomiast organ informuje o braku możliwości zażalenia, chociaż w ustawie Ordynacja podatkowa ustanowiono przepis, który mówi o braku możliwości zażalenia tj. art. 237 O. p. No cóż tak czy inaczej nie pozostaje nic jak tylko poczekać przez miesiąc czasu, mając nadzieję, że wniosek zostanie rozpoznany.

1. W dniu 27 września 2021, udzieliłem w imieniu spółki Luxona odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia rzekomego braku formalnego w wniosku. W ocenie organu jest to rzekomy brak pełnomocnictwa, trzy dni później otrzymałem pw. postanowienie o przedłużeniu terminu rozpoznania wniosku. Natomiast w dniu 18 październik 2021 organ przesłał kolejne postanowienie 2401-IOV4.613.1.2021/MK, w którym postanowił;
   2. “Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach pozostawia ww. podanie (wniosek) bez rozpatrzenia”.
3. Wniosek o którym mowa został złożony w dniu 24 sierpnia 2021 do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej i dotyczył stwierdzenia nieważności wydanej w dniu 30 września 2020 decyzji nr. 2401-IOD01.4103.81.2020.4/20, przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach. Przyjmując, że w dniu 02 września 2021, wniosek trafił do organu, który wydał postanowienie, to widzimy, że organ ten potrzebował ponad miesiąc czasu na to, by podważyć pełnomocnictwo i tym samym nie rozpoznać wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji.
4. W tym miejscu zacytuję treść w której wskazano podstawy prawne:

Działając na podstawie art. 169 § 4 w związku z art. 169 § 1 i art. 13 § 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), a także na podstawie pozostałych przepisów powołanych w uzasadnieniu prawnym niniejszego postanowienia.

Postanowienie 2401-IOV4.613.1.2021/MK Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 18 październik 2021

1. Ogólnie nie będę w tym punkcie się rozpisywał, gdyż treść przepisów wskazanych jako podstawa prawna została przytoczona w poprzedniej części, za tym jedynie zaznaczę, że swojego zdania w tej kwestii nie zmienię i nadal uważam, iż przepisy te dotyczą braku formalnego pisma a nie kwestii podważania pełnomocnictwa. Zdaniem organu brak pełnomocnictwa jest jednoznaczne z tym, że wniosek nie został podpisany, co skutkuje powstaniem braku formalnego. Jeszcze jeden cytat;

We wskazanym powyżej terminie Krzysztof Węgrzyn, jako wnoszący podanie (tu: wniosek z dnia 24 sierpnia 2021 r. o stwierdzenie nieważności) nie przedłożył pełnomocnictwa umocowującego go do dokonania tej czynności procesowej. Stosownego pełnomocnictwa nie przedłożyła również LUXONA Sp. z o.o. Reprezentant spółki nie podpisał także egzemplarza wniosku z dnia 24 września 2021 r. złożonego przez Krzysztofa Węgrzyna.

Postanowienie 2401-IOV4.613.1.2021/MK Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 18 październik 2021

1. W tym miejscu, chciałbym zwrócić uwagę, że przepis określający formę i tryb wnoszenia podań (wniosków) nie określa, kto może złożyć taki wniosek, natomiast co do kwestii podpisu mówi wprost, iż wniosek podpisuje osoba wnosząca. Co jednoznacznie wyklucza wskazaną przez organ tezę, że rzekomy brak pełnomocnictwa pozwala uznać, że wniosek nie został podpisany i tym samym zostaje oddalony bez rozpatrzenia. Ustawa – Ordynacja podatkowa z dnia 27 sierpnia 1997 (Dz. U. 1997 Nr 137 poz. 926)
   2. art. 168 & 3 Podanie wniesione na piśmie albo ustnie do protokołu powinno być podpisane przez wnoszącego, a protokół ponadto przez pracownika, który go sporządził. Jeżeli podanie wnosi osoba, która nie może lub nie umie złożyć podpisu, podanie lub protokół podpisuje za nią inna osoba przez nią upoważniona, czyniąc o tym wzmiankę obok podpisu.
3. Poniżej udostępnię postanowienie, nie będę się do niego ustosunkowywał, ponieważ jak wyżej pisałem, w części poprzedniej dość szczegółowo na ten temat pisałem. Dodam, że oczywiście będę w dalszej części w imieniu spółki składał zażalenie na postanowienie, o dziwo organ pouczył o możliwości zażalenia, więc jeszcze sprawdzę co mówią podstawy.

Zgodnie z art. 169 § 4, art. 221 w związku z art. 239 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji
podatkowej na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Administracji
Skarbowej w Katowicach w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Postanowienie 2401-IOV4.613.1.2021/MK Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 18 październik 2021

1. Na początek przytoczę przepisy stanowiące podstawę do zażalenia,
   2. art. 169 & 4 Organ podatkowy wydaje postanowienie o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia, na które przysługuje zażalenie.
   3. art. 221 & 1 W przypadku wydania decyzji w pierwszej instancji przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, dyrektora izby administracji skarbowej lub przez samorządowe kolegium odwoławcze odwołanie od decyzji rozpatruje ten sam organ podatkowy, stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu odwoławczym.
   4. art. 239 W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale do zażaleń mają odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące odwołań.
   5. art. 236 & 1 Na wydane w toku postępowania postanowienie służy zażalenie, gdy ustawa tak stanowi.
   6. art. 236 & 2 pkt. 1 Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia: postanowienia stronie;
3. Nie wiem, jak rozumieć wskazane podstawy skoro tak, wniosek dotyczył stwierdzenia nieważności wydanej wcześniej decyzji i został wniesiony na podstawie art. 247 & 1, więcej na ten temat w zakładce “Szef Krajowej Administracji Skarbowej – Wniosek”. Za tym przepisy znajdujące się w rozdziale XVIII ustawy – Ordynacja podatkowa powinny mieć zastosowanie z których wynikają kwestie związane z postępowaniem o stwierdzenie nieważności decyzji. Pomijając już kwestię właściwości organu do stwierdzenia nieważności decyzji, należy przywołać kolejne przepisy;
   2. art. 248 & 1 Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się z urzędu lub na żądanie strony.
   3. art. 248 & 3 Rozstrzygnięcie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji następuje w drodze decyzji.
   4. art. 249 & 1 pkt. 1 i 2 Organ podatkowy wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli w szczególności: żądanie zostało wniesione po upływie 5 lat od dnia doręczenia decyzji lub sąd administracyjny oddalił skargę na tę decyzję, chyba że żądanie oparte jest na przepisie art. 247 stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej, § 1 pkt 4.
   5. art. 249 & 2 Okoliczności, o których mowa w § 1, uwzględnia się również w zakresie wszczęcia postępowania z urzędu.
5. Zgodnie z przytoczonymi przepisami organ wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania, a organ wszczyna postępowanie na wniosek lub z urzędu, za tym argument podważający pełnomocnictwo nie jest podstawą do odmowy wszczęcia postępowania, ponieważ organ mając wiedzę o nieważności decyzji, powinien wszcząć z urzędu w tym celu. Powołanie podstawy prawnej z art. 221 & 1, jest kompletnie nie zrozumiałe w sytuacji wskazania podstawy w postanowieniu, gdzie z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że dotyczy on wydanej decyzji a nie postanowienia. Zauważyć należy, że wskazane podstawy prawne dotyczą postępowania podatkowego, natomiast stwierdzenie nieważności decyzji jest postępowaniem nadzwyczajnym, w tym przypadku organ powinien wydać decyzję o odmowie wszczęcia postępowania, gdyby uznał, że zaistniały ku temu przesłanki z art. 249 & 1 pkt. 1 i 2

1. Tak się złożyło, że w dniu 03 listopada 2021 Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach zakończył postępowanie kontrolne wydając “wynik kontroli“, ale jak dotąd nie zostało rozpoznane zażalenie z dnia 21 października 2021 na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach dotyczące wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej z dnia 30 września 2020 r., w skutek której wznowiono prowadzenie postępowania kontrolnego, nie bacząc, że stało się bezprzedmiotowym oraz na fakt, iż zgodnie z art. 252 & 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, w skutek złożonego wniosku, postępowanie powinno zostać zawieszone.

1. Na tym nie koniec absurdalnych działań podejmowanych, przez ten organ podatkowy. Otóż w dniu 17 grudnia 2021, odebrałem jako pełnomocnik spółki kolejne pismo nr. 2401-IOV3.613.6.2021.ALLA, czyli postanowienie o przedłużeniu terminu na rozpoznanie zażalenia do dnia 20 stycznia 2022. Z uwagi na konieczność uprzedniego wyjaśnienia kwestii reprezentacji strony w toku postępowania zażaleniowego.

1. Trudno jest zrozumieć, że organ traktuje złożone zażalenie jako prowadzenie postępowania, które zgodnie z ustawą – Ordynacja podatkowa powinno zostać zakończone w terminie dwóch miesięcy, a w razie niewywiązania się w tym terminie jest możliwość jego przedłużenia. Co warto również wskazać? Otóż, złożone zażalenie dotyczy wydanego postanowienia, w którym organ postanowił zostawić bez rozpoznania wniosek, podważając złożone i znajdujące się w aktach sprawy pełnomocnictwo, a więc tej samej kwestii, która jest argumentem do przedłużenia terminu rozpoznania zażalenia.
2. Raptem kilka dni później organ skierował do mnie jako pełnomocnika reprezentującego spółkę Luxona, kolejne pismo w którym wzywa do uzupełnienia braku formalnego w złożonym zażaleniu, a faktycznie chodzi o złożenie pełnomocnictwa, które upoważnia do złożenia zażalenia.

1. Najbardziej zabawne w tym wezwaniu, to po pierwsze fakt, że w zażaleniu a jeszcze wcześniej w poprzedniej odpowiedzi na wezwanie, które dotyczyło braku formalnego w złożonym wniosku, a właściwie pełnomocnictwa do jego złożenia, w imieniu spółki i swoim jako pełnomocnik już się odnosiliśmy, po drugie w kolejnych sześciu pismach otrzymanych od tego organu wskazany jako adresat została moja osoba, czyli pełnomocnik a nie spółka jako strona. Więc jak należy to rozumieć? Według mnie sam fakt, adresowania kolejnych pism do pełnomocnika świadczy o uznaniu adresata jako pełnomocnika, a jednocześnie próbuje się podważać pełnomocnictwo w celu oddalenia wniosku i zażalenia. Natomiast odnośnie pierwszej kwestii, to samo wezwanie, które dotyczy tego samego co dotyczyło wezwanie odnośnie wniosku, należy rozumieć, że zażalenie na postanowienie zostało już praktycznie rozpoznane na niekorzyść spółki. Być może organ liczył, że na to wezwanie złożymy nowe pełnomocnictwo, co byłoby dla organu korzystne i służyło jako argument uzasadniający oddalenie zażalenia. Oczywiście postanowiłem odnieść się do wezwania w wyznaczonym terminie i wysłałem odpowiedź w dniu 27 grudnia 2021, którą publikuję poniżej.

1. W dniu 19 stycznia 2022 r. otrzymaliśmy postanowienie o oddaleniu zażalenia, które zostało zaadresowane do Krzysztof W. adres zamieszkania, występujący jako pełnomocnik Luxona sp. z o.o., jak należy to rozumieć? W moim przekonaniu, jest to dowód na uznanie pełnomocnika, już o tym powyżej pisałem, ale może warto raz jeszcze wrócić do złożonego wniosku o stwierdzenie nieważności wydanej decyzji przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach. Więc po kolei składam wniosek jako pełnomocnik działający w imieniu spółki Luxona, w odpowiedzi otrzymuję wezwanie adresowane do pełnomocnika, a nie do spółki, tym samym pytanie czemu ma służyć domaganie się pełnomocnictwa, czy w ten sposób organ może czuć się bezpieczny, a może ma to zapewnić ochronę przed podszywanie się osoby postronnej pod spółkę? Raczej nie skoro organ kieruje pisma do pełnomocnika a nie do spółki. Jeszcze bardziej zadziwiające jest wskazanie podstawy prawnej wezwania, która dotyczy braku formalnego pisma “Działając na podstawie art. 169 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.)”, natomiast określenie braków formalnych przedstawia art. 168 tejże ustawy, ale przepis ten nie mówi nic na temat pełnomocnictwa, rozumiem gdyby jeden z paragrafów mówił, że do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo, jeżeli zostaje ono złożone w imieniu innej osoby w tym osoby prawnej, mógłbym się zgodzić. W mojej ocenie wzywając o przedstawienie pełnomocnictwa należy wskazać podstawę prawną, która odnosi się do pełnomocnictwa np. art. 138e tej samej ustawy. Na wezwanie udzieliłem w imieniu spółki Luxona odpowiedzi zwracając uwagę na błędną podstawę prawną wezwania. Następnie dostaję postanowienie o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy adresowane do pełnomocnika. Dalej kolejne postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania, organ kieruje do kogo? Oczywiście do pełnomocnika i na jakiej podstawie art. 169 & 4 ustawy – Ordynacja podatkowa, który mówi, że pismo zostawia się bez rozpatrzenia, jeżeli nie uzupełniono braku formalnego pisma, natomiast podstawą faktyczną ma być brak pełnomocnictwa. Na co działając w imieniu spółki Luxona, składam zażalenie i dalej mamy powtórkę sytuacji, gdzie ostatecznie organ wydaje postanowienie, na które mogę złożyć zażalenie do tego organu, jak napisał to organ w postanowieniu. Właściwie nie zamierzam pisać kolejnego zażalenia, do tego samego organu, ponieważ dołączyłem to postanowienie do skargi złożonej w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym. Jednak prawdopodobnie napiszę zwykłe pismo, w którym przytoczę cytat z postanowienia tego organu w analogicznej sprawie, z tą różnicą że organ podatkowy przesłał pismo do spółki Luxona, chociaż reprezentował ją pełnomocnik, który nie otrzymał postanowienia i złożył zażalenie na które Dyrektor Izby Administracji Skarbowej odpowiedział postanowieniem 2401-IEW2 .720.11.2020.2 tak cytuję:
2. 1. “stwierdza niedopuszczalność ww. zażalenia z uwagi na fakt, że powyższe postanowienie nie weszło do obrotu prawnego“.
   2. “Powyższe postanowienie zostało doręczone Spółce w dniu 13.0l.2020r., z pominięciem Pełnomocnika Strony“
   1. “Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, po przeprowadzeniu szczegółowej analizy stanu faktycznego, w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w aktach oraz dokonując oceny prawnej w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdza, iż w niniejszej sprawie nie jest możliwe skuteczne prowadzenie postępowania w II instancji z uwagi na fakt, iż zaskarżone postanowienie nie weszło do obrotu prawnego, albowiem zostało ono doręczone Podatnikowi, a nie ustanowionemu pełnomocnikowi Strony“.
4. Mając na uwadze treść tych cytatów, z których wynika, że skoro organ podatkowy przesłał postanowienie do spółki a nie zgodnie z prawem do ustanowionego pełnomocnika spółki, więc postanowienie takie nie weszło do obrotu prawnego, czyli analogicznie jeżeli przepis art. 145 & 1 ustawy – Ordynacja podatkowa mówi, że pisma doręcza się stronie, a gdy strona działa przez przedstawiciela – temu przedstawicielowi, to przesyłanie pism do pełnomocnika a nie do strony również nie powinno wejść do obrotu prawnego, lub oznacza, że organ zaakceptował pełnomocnika strony. Co też istotne wydane postanowienie z którego przytoczyłem cytaty, jest wysyłane do pełnomocnika, jednak adresowane do spółki Luxona reprezentowanej przez pełnomocnika. Nie ma też tłumaczenia, że pisma są kierowane na wskazany adres przez spółkę, ponieważ nie o to się rozchodzi, kwestia jest do kogo pismo jest kierowane, adresowane, gdyby pisma były kierowane do spółki Luxona, to wiadomo, że nie można tego rozumieć jako uznanie pełnomocnika, ale kierowanie do pełnomocnika można rozumieć, albo jako uznanie, albo pismo nie weszło do obrotu prawnego.

1. W dniu 24 stycznia 2022 r. postanowiłem, że nie będę składał zażalenia, co prawda organ poinformował w postanowieniu, że jest możliwość złożenia takiego zażalenia jednak do organu, który wydał postanowienie, co jest śmiechu warte i dlatego postanowiłem napisać zwykłe pismo, przedstawiając co myślę o postanowieniu oraz na końcu dając organowi wybór jednej z dwóch opcji, nie uznawanie pełnomocnika strony i tym samym uznanie, że ich pisma nie weszły do obrotu prawnego, a więc wniosek nadal nie został rozpoznany, albo uznanie pełnomocnika i wniosek dopiero zostanie rozpoznany. Odnosząc się jeszcze do fragmentu z postanowienia, gdzie organ pisze cytuję;
   2. “tutejszy organ na żadnym etapie postępowania nie uznawał go za pełnomocnika spółki, czemu dal wyraz używając sformułowania „występujący jako pełnomocnik LUXONA Sp. z o.o.”. Powyższe określenie należy rozumieć zaś jako „podający się za pełnomocnika” tej spółki. Posługiwanie się w korespondencji adresem spółki jest natomiast wynikiem wyraźnego wskazania tego adresu przez wnoszącego żądania.”
3. Na co odpisałem w sposób następujący;
   2. “Dalsza treść cytatu, uznanie osoby za pełnomocnika nie wymaga pisemnego potwierdzenia, lecz mogą świadczyć o tym fakty jakie zaistniały. Organ używając treści „występujący jako pełnomocnik”, potwierdza uznanie pełnomocnika, natomiast stwierdzenie organu, że “występujący” należy rozumieć jako „podający się za pełnomocnika”, jest co najmniej nie na miejscu i jednocześnie jest stwierdzeniem, które może zostać rozumiane jako uwłaczające godności człowieka, gdyż sugeruje, że osoba podająca się za pełnomocnika jest oszustem, również wcześniejsza treść „tutejszy organ na żadnym etapie postępowania nie uznawał go za pełnomocnika spółki”, może takie myślenie potwierdzać. Myślę, że jest to przekroczenie norm etycznych funkcjonariusza publicznego.”
5. Jak widać, komuś się zapomina, że to nie są plotki w których sugeruje się, iż tym się nie przejmuj to są przestępcy, oszuści i tak zaraz pójdą siedzieć, jak pewnie rozmawiają w swoim gronie, tylko pismo funkcjonariusza publicznego kierowane do strony postępowania. Nie dość, że zrobiono z mojej osoby oszusta to jeszcze autorka kolegę sobie znalazła. Tak czy inaczej postanowienie zostało przesłane do WSA w Gliwicach, prawdopodobnie trafi również do Prokuratury.

1. Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach, wydaje Postanowienie 338000-CKK1-1.4103.36.2020.SZD.77 o prowadzenie kontroli w spółce wskazując termin jej zakończenia na 23 stycznia 2021 r. wraz z upoważnieniem do prowadzenia postępowania kontrolnego dwóch pracownic, które brały udział od początku w tym postępowaniu.

1. 30 grudnia 2020 r Naczelnik wydaje kolejne Postanowienie w którym wskazuje nowy termin zakończenia postępowania tj. 23 marca 2021 zgodnie z tym, iż termin dwóch miesięcy został określony w art. 139 & 1 O p w zw. z art. 140 & 1 O p, który to artykuł zobowiązuje organ do powiadomienia strony wraz z podaniem przyczyny. Wskazaną przyczyną jest analiza materiału dowodowego oraz wprowadzenie dowodów zgromadzonych w innych postępowaniach prowadzonych m.in. przez ten organ.
3. Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno – Skarbowego w Katowicach, w dniu 18 stycznia 2021 r. wydaje kolejne trzecie Postanowienie 338000-CKK.1-1.4103.36.2020.KAAG.84, w którym postanawia włączyć do akt postępowania kontrolnego prowadzonego wobec spółki Luxona, wydane wobec innych podmiotów Decyzje przez Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno – Skarbowego w Katowicach.
4. 1. Czyli przez ten sam organ i co ważne zostały one wydane w kwietniu 2018 r. oraz marcu 2019 r., przypomnę że kontrola obejmuje III kwartał 2014 r. mało tego brak jakiegokolwiek powiązania między firmą której dotyczą te decyzję a spółką Luxona.
5. Należy pamiętać, że wydając pierwszą decyzję naliczono zobowiązanie podatkowe, które wynikało z świadczenia usługi na rzecz podmiotu, który swoją siedzibę posiadał w kraju trzecim i w związku z tym usługa ta nie podlegała podatkowi VAT, jednak organ uznał, że faktury wystawione przez spółkę były fikcyjne co było podstawą naliczenia zobowiązania.
6. Decyzję jednak WSA w Gliwicach uchylił, wskazując naruszenie prawa materialnego.
7. 1. Wskazane natomiast decyzje nie dotyczą podmiotu, który był zleceniodawcą usługi, lecz podmiotu z siedzibą na terenie Polski z którym to podmiotem spółkę nic nie łączyło ani nie łączy.
   1. Trzecim dowodem, który został włączony, to pismo Prokuratury Regionalnej w Katowicach z dnia 21 grudnia 2020, która to Prokuratura jest organem zlecającym kontrolę w spółce w dniu 16 października 2014 r.
8. W uzasadnieniu Naczelnik wskazuje na ścisły związek materiału z postępowaniem kontrolnym. Jednocześnie wskazuje na ochronę ze względu na interes osób trzecich w związku z
   2. art. 179 & 1 O. p. “Przepisów art. 178 udostępnianie stronie akt sprawy, nie stosuje się do znajdujących się w aktach sprawy dokumentów zawierających informacje niejawne, a także do innych dokumentów, które organ podatkowy wyłączy z akt sprawy ze względu na interes publiczny”.
9. Tym samym przedłuża się kontrola, która trwa sześć i pół roku, na konieczność przedłużenia wskazuje się załączenie materiału, który w ocenie spółki nie ma związku, nadto organ nie zamierza udostępnić załączonego materiału powołując się na artykuł, który nie wskazuje na interes osób trzecich, lecz na interes publiczny.
10. Nie zdając sobie sprawy, że takie działanie organu jest naganne właśnie ze względu na interes publiczny, jako funkcjonariusz publiczny w związku z naruszeniem prawa działa na szkodę Skarbu Państwa.
11. Prezes zarządu w imieniu spółki w dniu 16 luty 2021 złożył wniosek o udostępnienie materiałów zgromadzonych w postępowaniu kontrolnym, oraz wskazał adres elektroniczny do kontaktu z spółką. Ponieważ w przeciągu miesiąca czasu spółka nie otrzymała odpowiedzi, wysłano pismo z przypomnieniem, gdyż kończył się okres zakończenia postępowania kontrolnego. O ile na wniosek nie było odpowiedzi organu, tak na ponaglenie udzielono odpowiedzi w ciągu trzech dni.

Tut. Organ powziął wiadomość, że 19.02.2021 r. została wpisana do Krajowego Rejestru
Sądowego (wpis nr 18) informacja dotycząca wykreślenia Pana z funkcji prezesa zarządu Spółki
Luxona. Powyższe oznacza, że nie jest Pan uprawniony do prowadzenia spraw Spółki Luxona.

Nr pisma: 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.97 Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno Skarbowego

1. Treść pisma była zaskakująca, ponieważ spółka nie miała wiedzy, że w dniu 19 luty 2021 Sąd rejestrowy wykreślił osobę Prezesa zarządu i co również istotne organ pisze na wstępie, cytuję:
   2. “Dot. złożonego przez Pana wniosku z 19 marca 2021 r“
2. Odpowiedź została skierowana nie do spółki lecz do osoby, która jako Prezes złożyła prawidłowo wniosek, który został bez odpowiedzi, w związku z tym były Prezes udzielił odpowiedzi zwracając uwagę, na dwie kwestie:
   1. 1. 19 marca 2021, to było pismo ponaglające a nie dzień złożenia wniosku
      2. Wniosek został złożony w imieniu spółki, przez osobę, która w dniu złożenia wniosku tj. 16 luty 2021 była prawnie umocowana do jej reprezentowania.
      3. Jako prawidłowo złożony wniosek powinien zostać nie tylko rozpoznany, ale również powinno zostać wydane postanowienie i przesłane do spółki.
3. Na co organ odpowiedział w ten sam sposób jak na ponaglenie w sprawie wniosku.
4. Spółka powołała nowego Prezesa zarządu, który udzielił w dniu 25 marca 2021 pełnomocnictwa byłemu Prezesowi.
5. 1. Pełnomocnik w dniu 7 kwietnia 2021, ponieważ zakończył się wyznaczony czas zakończenia kontroli w spółce, a nie otrzymała żadnego postanowienia o przedłużenia czy decyzji, skierował do organu zapytanie w tej sprawie oraz załączył udzielone pełnomocnictwo.
6. Organ udzielił odpowiedzi wysyłając ją pocztą tradycyjną na adres spółki, tutaj należy wskazać, trzy sprawy,
   1. 1. Spółka ustanowiła pełnomocnika więc zgodnie z art. 40 & 1 k p a oraz art. 145 & 2 i 2a. O p, pisma doręcza się pełnomocnikowi.
      2. Spółka wskazała przez swojego byłego Prezesa a obecnie pełnomocnika adres elektroniczny do korespondencji w zw. z zawieszoną działalnością, taka forma komunikacji jest bezpieczniejsza, pod względem odbioru korespondencji.
      3. Rzecz najbardziej istotna, która wynika z treści pisma, to fakt podważenia przez organ udzielonego pełnomocnictwa, ponieważ zostało podpisane nieczytelnie, przesłane w formie pdf z skrzynki elektronicznej ustanowionego pełnomocnika, brak wpisu w Krajowym Rejestrze Spółek osoby pełniącej funkcję Prezesa zarządu.
      4. Następnie napisano prośbę o przedłożenie do akt sprawy pełnomocnictwa w oparciu o przepis wynikające z ordynacji podatkowej w tym art. 138j & 1 pkt. 2, art. 138e & 3 i art. 138a & 3
7. Spółka pismo odebrała w dniu 29 kwiecień 2021, po sprawdzeniu w rejestrze Sądowym, okazało się, że jest już wpisana osoba powołana na stanowisko Prezesa zarządu. Co i tak jednak nie ma znaczenia ponieważ osoba ma prawo reprezentować spółkę od czasu jej powołania, więc miała prawo ustanowić pełnomocnika. Jeżeli nowo powołany Prezes zarządu nie został ujawniony w Krajowym Rejestrze Sądowym obowiązuje domniemanie wynikające z art. 17 ustawy o KRS. Status Prezesa zarządu uzyskuje się z chwilą uchwały o powołaniu a nie z chwilą wpisu do KRS. Co mówią przepisy, na które powołał się organ.

Art.  138j. §  1. pkt. 2) wzór pełnomocnictwa szczególnego oraz wzór pełnomocnictwa do doręczeń, a także wzór zawiadomienia o zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu tych pełnomocnictw, umożliwiający wskazanie zakresu pełnomocnictwa oraz dane identyfikujące mocodawcę i pełnomocnika, mając na celu uproszczenie zgłaszania pełnomocnictwa.

Czytaj więcej na Prawo.pl: https://www.prawo.pl/akty/dz-u-2020-1325-t-j,16799056.html

Art.  138e. & 3 Pełnomocnictwo szczególne udzielone na piśmie oraz zawiadomienie o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu składa się do akt sprawy według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 138j § 1 pkt 2, w oryginale lub jego notarialnie poświadczony odpis.

Czytaj więcej na Prawo.pl: https://www.prawo.pl/akty/dz-u-2020-1325-t-j,16799056.html

Art. 138a & 3 Pełnomocnictwo w formie dokumentu elektronicznego opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

Czytaj więcej na Prawo.pl: https://www.prawo.pl/akty/dz-u-2020-1325-t-j,16799056.html

1. Moim zdaniem należy na początku odpowiedzieć sobie na pytania,
   1. kto udziela pełnomocnictwa?
   2. w którym momencie staje się pełnomocnictwo prawnym dokumentem?
2. Więc, tak pełnomocnika powołuje zarząd spółki i według art. 138a & 3 pełnomocnictwo udziela się w formie dokumentu opatrując go podpisem, podpis może być wykonany w jednej z trzech wersji w przypadku o którym jest mowa to podpis osobisty.
   1. Za tym spełniony został warunek z art. 138a & 3
3. Odpowiedź na drugie pytanie, posłużę się przykładem, jeżeli osoba powołana na członka zarządu uchwałą wspólników, na jej podstawie może prawnie reprezentować spółkę, to status pełnomocnika nabywa się po podpisaniu pełnomocnictwa przez Prezesa zarządu.
4. Po zapoznaniu się z art. 138j & 1 pkt. 2 przyznam, że istnieje wzór pełnomocnictwa szczególnego PPS-1 (2), tylko czy określające ten wzór Rozporządzenie Ministra Finansów Publicznych można uznać za zgodne z prawem? Wydane Rozporządzenia.
5. 1. Rozporządzenie Ministra Finansów Dz. U. 2015. poz. 2330. Na podstawie art. 138j § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r
   1. Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów Dz. U. 2017. poz. 349. Na podstawie art. 138j § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2017 r
   2. Obwieszczenie Ministra Finansów Dz. U. 2018. poz. 974. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2015 r Dz. U. 2015. poz. 2330. z uwzględnieniem zmiany wprowadzonej rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 17 lutego 2017 r Dz. U. 2017. poz. 349. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2017 r. Załącznik do Obwieszczenia Ministra Finansów,
   2. Rozporządzenie Ministra Finansów Dz. U. 2015. poz. 2330. Na podstawie art. 138j § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, 650, 723 i 771) Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.
   3. Formularz PPS-1 (2) może złożyć: podatnik, płatnik, inkasent, spadkobierca, następca prawny, osoba trzecia, wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej lub ogólnej, inny podmiot udzielający pełnomocnictwa szczególnego albo pełnomocnik.
6. Kwestią sporną jest tylko to, że dokument pełnomocnictwa został złożony nie na formularzu PPS-1 (2). Tylko, czy to miałoby oznaczać, że spółka nie ustanowiła pełnomocnika?
7. Powód działania organu skarbowego jest całkiem inny a pełnomocnictwo to tylko pretekst gry na czas. W tym przypadku mają zastosowanie również inne przepisy m. in. Kodeks postępowania administracyjnego, który w art. 3 & 1 mówi: Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do pkt. 2 spraw uregulowanych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa z wyjątkiem przepisów działów IV, V i VIII, w tym przypadku przepisy z art. 138 o p znajdują się w dziale IV o p, więc art. 32 kpa ma tutaj zastosowanie.

Strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania.(art. 32 kpa). Pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone do protokołu, a pełnomocnik powinien dołączyć do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. W sprawach mniejszej wagi organ administracji publicznej może nie żądać pełnomocnictwa, jeśli pełnomocnikiem jest członek najbliższej rodziny lub domownik strony, a nie ma wątpliwości co do istnienia i zakresu upoważnienia do występowania w imieniu strony. W przypadku ustanowienia pełnomocnika, jest on podmiotem, któremu doręcza się pisma.
Musi on być zawsze powiadamiany o czynnościach procesowych.

http://www.dwup.pl/kszs/files/materialy.pdf

1. Tak się złożyło, że znalazłem artykuł dotyczący pełnomocnictwa i jego złożenia w formie skanu przy pomocy ePUAP. “Złożenie przez e-PUAP skanu pełnomocnictwa, który został uwierzytelniony kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, jest skuteczne – potwierdził szef Krajowej Administracji Skarbowej w piśmie do pełnomocnika”. Jest to cytat z artykułu Gazety Prawnej.
3. Reasumując, wracając do początku przypomnę, że termin zakończenia postępowania kontrolnego został wskazany przez Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno Skarbowego w Katowicach na dzień 23 marca 2021, zgodnie z art. 140 o. p. organ podatkowy jest obowiązany zawiadomić stronę o każdym niezałatwieniu sprawy w terminie, podając tego przyczynę również niezależną od organu i wyznaczając nowy termin. Jak już pisałem organ tego nie dokonał. Dodam, że wysyłając udzielone pełnomocnictwo zwróciłem organowi na ten temat uwagę jak również na temat prawidłowo złożonego wniosku, który nadal zostaje nierozpoznany. Za tym pismo wzywające do przedłożenia dokumentów należy rozumieć jako bezzasadne w zw. z tym, że zostało wystawione po zakończeniu postępowania oraz z naruszeniem art. 40 & 1 k p a “Pisma doręcza się stronie, a gdy strona działa przez przedstawiciela – temu przedstawicielowi.” czy art. 145 o. p. w tym samym brzmieniu.
4. Dla jasności, żeby organ kontrolny nie zarzucił spółce brak reakcji na wezwanie, które według oceny Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach nie powinno wywołać skutku prawnego, ponieważ nie zostało skierowane do ustanowionego pełnomocnika, ten w imieniu spółki przesłał odpowiedź na wezwanie w dniu 04 maja 2021, zwracając się m. in. z prośbą o przekazanie informacji o wyniku zakończeniu postępowania.

1. W dniu 13 maja 2021 spółka odebrała kolejną korespondencję, która po raz kolejny została przesłana na dawny adres, aczkolwiek w złożonym wniosku z dnia 16 luty 2021 został przekazany nowy adres do korespondencji zgodnie z art. 146 & 2 O. p., o czym również przypomniano w odpowiedzi na wezwanie wysłane w dniu 04 maja 2021.
2. Druga rzecz “Pisma doręcza się stronie, a gdy strona działa przez przedstawiciela – temu przedstawicielowi.” o czym mówi art. 145 O. p. i art. 40 & 1 k p a, w tej kwestii nie dawano wypowiedział się już organ II instancji, cytuję:
3. 1. „Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, po przeprowadzeniu szczegółowej analizy stanu faktycznego, w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w aktach oraz dokonując oceny prawnej w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdza, iż w niniejszej sprawie nie jest możliwe skuteczne prowadzenie postępowania w II instancji z uwagi na fakt, iż zaskarżone postanowienie nie weszło do obrotu prawnego, albowiem zostało ono doręczone Podatnikowi, a nie ustanowionemu pełnomocnikowi Strony.”
4. Taka sytuacja jest dowodem na lekceważenie przez organa skarbowe obywateli, podatników, pracodawców. W odpowiedzi na wezwanie, również na temat korespondencji jak i pełnomocnictwa spółka się wypowiedziała. Jeżeli chodzi o formularz zgłoszenia pełnomocnika PPS – 1 (2), to jego wzór powstał na podstawie rozporządzenia, natomiast według Konstytucji RP ujawnienie informacji dotyczących osoby może być tylko na podstawie ustawy.
5. 1. art. 51 ust. 1 Nikt nie może być obowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawniania informacji dotyczących jego osoby.
6. Mając na uwadze również tą kwestię, organ skarbowy nie ma prawa lekceważenia ustanowionego przez spółkę pełnomocnika, jednak w tym przypadku ma to ewidentnie miejsce, ponieważ nie wysyła korespondencji do pełnomocnika, a w wysłanej do spółki nie odnosi się co do niezgodności z Konstytucją formularza PPS – 1 (2).
7. Przejdę teraz do meritum czyli treści przesłanych postanowień, pierwsze postanowienie zostało wydane teoretycznie w dniu 08 marca 2021, jednak dopiero w dniu 05 maja 2021 wysłano do spółki.

6. Organ skarbowy wydaje rzekomo postanowienie nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.91 w dniu 08 marca 2021 o zawieszeniu postępowania, jednak nie wysyła postanowienia do spółki, chociaż w dniu 23 marca 2021 kończy się termin zakończenia postępowania. Wcześniej, bo już w dniu 16 luty 2021 spółka przesłała wniosek o zapoznanie się z aktami sprawy zwracając uwagę na zbliżający się okres zakończenia, wniosek został nierozpoznany. Spółka w dniu 19 marca 2021 kieruje pismo celem przypomnienia o wniosku i kończącym się okresie postępowania, pomimo tego organ mając rzekomo wydane postanowienie nie wysyła do spółki. Dalej w dniu 07 kwietnia 2021 spółka przesyła dokument świadczący o powołaniu pełnomocnika przez powołanego uchwałą nowego Prezesa zarządu w odpowiedzi w dniu 14 kwietnia 2021 zostaje wysłane do spółki wezwanie na które pełnomocnik spółki odpowiada w dniu 04 maja 2021, zwracając przy tym uwagę, że 23 marca 2021 zakończył się termin kontroli. teraz pytania.
7. 1. Dlaczego za tym nie wysłano postanowienia o zawieszeniu chociażby w dniu 14 kwietnia 2021?
   2. Na jakiej podstawie prawnej organ skarbowy wysyła do spółki wezwanie skoro postępowanie jest zawieszone, żądając dokumentów i podważając pełnomocnictwo?
   3. Dlaczego dopiero 04 maja 2021 załącza się dodatkowe pismo nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.109 do postanowienie z 08 marca 2021 i razem się wysyła 05 maja 2021?
   4. Dlaczego w dniu 04 maja 021 wydaje się postanowienie nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.107 o podjęciu zawieszonego postępowania, które rzekomo zawieszono w dniu 08 marca 2021 i wysyła się razem z postanowieniem o zawieszeniu w dniu 05 maja 2021?
   5. Dlaczego dopiero w dniu 04 maja 2021 zostaje wydane postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania a nie w dniu 08 czy 09 kwietnia 2021 mając informację o powołaniu nowego Prezesa, który prawnie reprezentuje spółkę od czasu uchwały o powołaniu na to stanowisko?
   6. Dlaczego mając tą wiedzę organ wysyła wezwanie na nieaktualny adres, którego zmiana została przekazane w prawidłowo złożonym wniosku dnia 16 luty 2021?

7. Jeszcze jedno pytanie na które nie koniecznie miałby urzędnik odpowiedzieć, ponieważ odpowiedź jest bardzo prosta, wystarczy zobaczyć daty wystawienia pism i numer końcowy
   1. Dlaczego wydaje się postanowienie nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.108 o nowym terminie zakończenia postępowania w dniu 05 maja 2021 i wysyłając w 06 maja 2021?

8. Reasumując, organ skarbowy kolejny raz dopuszcza się naruszeń przepisów prawa z kodeksu karnego rozdział XXXIV o czym świadczy m. in. wydanie postanowienia o rzekomo zawieszeniu i odwieszeniu postępowania w sytuacji gdzie zawieszenie postepowania niemiało miejsca, ponieważ w tym okresie organ wykonywał czynności związane z postępowaniem czego dowodem jest sporządzone w dniu 14 kwietnia 2021 i przesłane wezwanie do spółki, które zostało zamieszczone w pierwszej części działania organu Naczelnika urzędu.
9. 1. Nie bez znaczenia jest również fakt, że postanowienie z dnia 08 marca 2021 o rzekomym zawieszeniu jak i z dnia 05 maja 2021 o przedłużeniu terminu zostało wystawione przez urzędnika, który nie został wskazany przez Naczelnika w upoważnieniu do prowadzenia postępowania kontrolnego.
   2. Z jednej strony organ skarbowy podważa udzielone przez spółkę pełnomocnictwo, natomiast z drugiej strony postanowienia wydaje urzędnik nieupoważniony do udziału w postępowaniu kontrolnym.
   3. Kolejną istotną rzeczą jest zapewne uzasadnienie przedłużające termin zakończenia postępowania kontrolnego. Wskazane w uzasadnieniu argumenty nie odnoszą się do działalności spółki a tym bardziej do kwestii spornej naliczenia zobowiązania podatku VAT. Przypomnę, że spółka świadczyła usługę, która nie podlega podatkowi VAT, jednak organ bezpodstawnie stwierdził, że spółka wystawiła dwie fikcyjne faktury naliczając 23% VAT. Natomiast wskazane w uzasadnieniu czynności, które organ musi przeprowadzić m. in. ustalenie nabywców paliwa nie mają nic wspólnego z udowodnieniem swojej decyzji o naliczeniu 23% VAT, ponieważ Luxona nigdy nie handlowała paliwem zresztą organ już w pierwszej decyzji potwierdził, że spółka świadczyła usługę, czym innym jest podatek za usługę a czym innym podatek za towar. Organ sam sobie zresztą w uzasadnieniu zaprzecza, twierdząc o konieczności ustalenia odbiorców paliwa od dwóch spółek a następnie pisze o prowadzonych postepowaniach kontrolnych wobec firmy, która była odbiorcą paliwa od tych dwóch spółek
10. Na koniec
    1. Świadomie funkcjonariusze publiczni niedopełniają swoich obowiązków – brak rozpoznania wniosku z 16 luty 2021 o czym przypomina spółka w każdej korespondencji.
    2. Świadomie naruszają przepisy ordynacji podatkowej oraz kodeksu postępowania administracyjnego – kierując korespondencję do spółki na nieaktualny adres do korespondencji o zmianie którego spółka poinformowała w wniosku z 16 luty 2021.
    3. Świadomie naruszają przepisy ordynacji podatkowej oraz kodeksu postępowania administracyjnego – kierując korespondencję z pominięciem ustanowienia przez spółkę pełnomocnika.
    4. Świadomie funkcjonariusze publiczni naruszyli przepisy kodeksu karnego – poprzez wystawienie dokumentów o zawieszeniu i odwieszeniu postępowania, chociaż niemiało to miejsca.
    5. Świadomie funkcjonariusze publiczni naruszyli przepisy kodeksu karnego – poprzez poświadczenie nieprawdy w wystawianych dokumentach.
11. W dniu 20 maja 2021 została skierowana odpowiedź w związku z tymi postanowieniami.

1. Tak się złożyło, że w dniu wysłania odpowiedzi na postanowienia o których wyżej pisałem tj. 20 maja 2021, spółka otrzymała kolejne dwa pisma, oczywiście nadal z naruszeniem przepisów prawa z art. 146 & 2 O. p. i art. 145 O. p. tzn. na adres który został zmieniony oraz z pominięciem pełnomocnika spółki.
2. 1. Pierwsze pismo o nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.112 z dnia 12 maja 2021, to ponowne wezwanie o doręczenie oryginału pełnomocnictwa. Z treści wezwania wynika, że organ zapoznał się z przesłaną odpowiedzią na poprzednie wezwanie, ponieważ odniósł się do argumentów, przytaczając regulacje prawne dot. pełnomocnictw.
   2. Drugie pismo o nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.113 z dnia 12 maja 2021, jest to postanowienie i uwaga dotyczy wniosku złożonego w dniu 16 luty 2021, który dotyczył udostępnienia do wglądu akt sprawy. Jak wynika z treści postanowienia wniosek został rozpoznany pozytywnie tzn. organ postanowił udostępnić materiały załączone do akt, postanowieniem nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.847 z dnia 18 stycznia 2021
3. Patrząc na to można by odnieść wrażenie, że nastąpiła pozytywna zmiana i być może tak jest, ale na ocenę przyjdzie jeszcze czas. Ponieważ prawda jest taka, że postępowanie kontrolne zgodnie z postanowieniem nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.83 z dnia 30 grudnia 2020 oraz art. 140 O. p. zostało zakończone w dniu 23 marca 2021. W związku z tym przesyłana korespondencja od tego dnia jest bezpodstawna i nie wywołuje skutków prawnych, do tego pamiętać należy o kierowaniu jej na niewłaściwy adres oraz pomijając pełnomocnika.
4. Teraz jeszcze przedstawię swoje uwagi odnośnie wezwania. Otóż jak można zobaczyć odpowiedź na wezwanie przesłana do organu 04 maja 2021 nie dotyczyła tylko kwestii odniesienia się do pełnomocnictwa, ale również zwracała się z prośbą o wynik zakończenia postępowania kontrolnego, co przypuszczalnie można by uznać, że miało wpływ na wydanie postanowienia z 04 i 05 maja 2021 w tym rzekomo wydane 08 marca 2021, dotyczące zawieszenia i przedłużenia terminu.
5. 1. Dlaczego nie wspomniano tematu pełnomocnictwa, chociażby w piśmie przewodnim, tylko dopiero osiem dni później?
   2. Dlaczego też nie stosuje się organ do zmiany adresu do korespondencji, o czym również było przypomniane w odpowiedzi na wezwanie?
6. Kończąc ten wątek, nie do końca rozumiem o jakim oryginale pełnomocnictwa jest mowa czy w formie, której zostało przesłane do organu, czy w formie o którym pisze organ czyli formularzu PPS-1 (2), po tym jak przytoczono regulacje prawne można by wnioskować, że organ ma na myśli drugi wariant. Jednak spółka wyśle oryginał, którego kopia została przesłana elektronicznie z urzędowo potwierdzonym podpisem, zgodnie z art. 138e & 2 O. p. i art. 33 & 2 k p oraz art. 51 ust. 1 Konstytucji RP.
7. 1. Jeszcze tylko ostatnia ciekawostka zawarta w tym piśmie, ponieważ autorka wezwania przytaczając regulacje prawne z ordynacji podatkowej oraz kodeksu postępowania administracyjnego nie znalazła dla art. 33 & 4 k p a odpowiednika w przepisach ordynacji podatkowej, więc napisała tak:
   2. “Wyjaśniam, że art. 33 & 4 k p a nie ma zastosowania”
8. Odnośnie postanowienia wydanego, prawie dwa miesiące po dacie zakończenia postępowania i prawie trzy miesiące od złożenia wniosku, którego dotyczy udostępnienia materiałów z akt sprawy, napiszę tylko tyle, że w wniosku wskazałem podstawę udostępnienia akt do wglądu z art. 178 & 1 O. p. wskazując na dwie formy, umożliwiające wgląd do akt a więc art. 178 & 3 i 4 O. p. gdzie biorąc pod uwagę stan epidemii szczególnie podkreśliłem & 4, czyli udostępnienie drogą eletroniczną i taki też wariant został zatwierdzony przez organ. Jednak jak wynika z sentencji postanowienia, nie chodzi o zgodę na zapoznanie, lecz o fakt ustalenia kosztów, które spółka miałaby ponieść w zw. z udostępnieniem 371 str. materiałów.
9. Ponieważ szczegółowo opisałem treści jakie wynikają z korespondencji postanowiłem, że udostępnię udzieloną 24 maja 2021 odpowiedź spółki. Do odpowiedzi załączyłem również wypis z Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych, którego organem właściwym jest ministerstwo finansów publicznych.
10. Z tego dokumentu wynika wprost, iż jestem osobom reprezentującą spółkę Luxona, więc nie ma podstawy by żądać pełnomocnictwa. W odpowiedzi zamieściłem również wniosek o informację dotyczącą wyniku zakończonego postępowania kontrolnego w dniu 23 marca 2021.

6. W dniu 04 czerwca 2021, spółka odebrała korespondencję z Sądu Rejonowego w Gliwicach X Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, krótko mówiąc jest to Sąd rejestrowy spółek w którym zarejestrowana jest spółka Luxona.
7. Jak wynika z korespondencji jest to wydane przez Sąd Postanowienie w dniu 27 maja 2021. Postanowienie dotyczy umorzenia postępowania w zw. z złożonym wnioskiem o ustanowienie kuratora dla spółki, autorem wniosku był Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach. Powodem umorzenia postępowania, jak wynika z Postanowienia, jest wycofanie wniosku na podstawie złożonego pisma przez wnioskodawcę. Aczkolwiek nie wskazano daty złożenia wniosku, jednak analizując daty związane z informacją o wykreśleniu w lutym 2021 byłego Prezesa, wymiany korespondencji spółki z urzędem Naczelnika w tym z informacją o powołaniu nowego Prezesa, można założyć, że wniosek ten został złożony bądź to przed terminem wykreślenia byłego Prezesa, bądź też wysłano wniosek w drugiej połowie marca 2021. Termin drugi byłby za tym kolejnym dowodem, że nie zawieszono postępowania kontrolnego, tylko prowadzono czynności zmierzające do ustalenia kuratora w spółce Luxona. Wprowadzenie kuratora dałoby możliwość zakończenia postępowania kontrolnego zgodnie z wolą i oczekiwaniami organu zlecającego przeprowadzenie postępowania kontrolnego, który reprezentuje prokurator Katarzyna Janoska.

8. W dniu 17 czerwca 2021 wpłynęło na skrzynkę elektroniczną pismo informujące o niewpłynięciu do tego czasu oryginału pełnomocnictwa. W związku z tym po raz drugi przesłałem potwierdzenie nadania przesyłki pocztowej w dniu 18 czerwca 2021, myślę, iż tak długi czas może wynikać z tego, że przesyłka została nadana w innym kraju.

1. Nie udało się wprowadzić kuratora do spółki, za tym nie pozostaje nic innego funkcjonariuszom publicznym prowadzącym postępowanie kontrolne jak w dalszym ciągu prowadzić tą farsę zgodnie z oczekiwaniami Prokuratury, która zleciła wykonanie tej czynności w październiku 2014 roku. O czym świadczy kolejna korespondencja, która została nadana na skrzynkę elektroniczną ePUAP, przez organ prowadzący kontrolę w dniu 30 czerwca 2021, w sumie to dwa postanowienia i jedno pismo ogólne, ale po kolei:
2. 1. Postanowienie o numerze 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.124 z dnia 21 czerwiec 2021. W treści postanowienia możemy przeczytać, że prowadzący postępowanie postanowił załączyć do akt, materiał dowodowy w postaci dwóch decyzji wydanych w latach 2015/16 przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach obecnie Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach wobec spółki (P) decyzji wydanej w 2015 roku przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Wrocławiu, wobec spółki (D), dwóch protokołów przesłuchań w charakterze świadka właścicielki spółki Luxona, które odbyły się w 2015 roku, protokołu przesłuchania w charakterze świadka Prezesa spółki, której dotyczą dwie decyzje, który został przesłuchany w 2016 roku.
   1. Oczywiście kończąc uzasadnienie po raz kolejny, jak już miało to miejsce w jednym z poprzednich postanowień wskazano podstawę z art. 179 & 1 ustawy – ordynacja podatkowa, odnośnie tej podstawy swoje zdanie wyraziłem już w artykule “To nie koniec”, pouczono również stronę o tym, że na postanowienie nie przysługuje zażalenie zgodnie z art. 237 ustawy- ordynacja podatkowa. Załączę to postanowienie a następnie odniosę się do niego.

3. Trudno określić takie zachowanie organu prowadzącego postępowanie kontrolne, które przypomnę wszczęto prawie siedem lat temu i tylko bezpodstawnie postawione zarzuty byłej Prezes zarządu pozwalają na dalsze prowadzenie postępowania. Zgodnie z ustawą – ordynacja podatkowa rozdział 7 wygaśnięcie zobowiązań podatkowych:
4. 1. Art. 21 & 1 Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem: pkt. 2 doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   2. Art. 59 & 1 Zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek: pkt. 9 przedawnienia;
   3. Art. 68 Terminy przedawnienia zobowiązania podatkowego
   4. & 1 Zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 dzień powstania zobowiązania podatkowego 
   5. § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
   6. Art. 70 Przedawnienie zobowiązania podatkowego
   7. & 1 Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
   8. & 6 Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem: pkt. 1 wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
5. W tym przypadku należy rozumieć, że do wydania decyzji 03 kwietnia 2017, doszło przed upływem trzech lat od rzekomo powstałego zobowiązania podatkowego za III kwartał 2014, a więc termin przedawnienia upłynął by z końcem 2019 roku. Tyle tylko, że dostarczona decyzja została uchylona przez WSA w Gliwicach, za tym;
6. 1. Czy w tym przypadku można mówić o wystąpieniu zobowiązania podatkowego?
7. Spróbuję poszukać odpowiedzi na to pytanie przy pomocy analogicznego przykładu;
   1. Kontrahent (organ skarbowy), robiąc rozliczenie finansowe z spółką Luxona stwierdza, że Luxona posiada wobec tego kontrahenta zobowiązanie finansowe (podatkowe) a ponieważ okres przedawnienia zobowiązania kończy się po upływie trzech lat, jeżeli nie zostanie wysłane w tym okresie wezwanie (decyzja), wysyła do Luxony wezwanie w którym wskazuje kwotę oraz okoliczność powstania tego zobowiązania. Luxona jednak się z tym zobowiązaniem finansowym (podatkowym) nie zgadza, więc idzie do Sądu (WSA), by Sąd rozstrzygnął, czy kontrahent (organ skarbowy) słusznie i zgodnie z prawem naliczył zobowiązanie finansowe o którym mówi wezwanie (decyzja), a tym samym czy spółka Luxona musi to zobowiązanie uiścić. Sąd rozpatrując złożoną skargę na wezwanie (decyzję) wyrokiem uchyla wydane wezwanie (decyzję).
   2. To oznacza, że naliczone zobowiązanie finansowe (podatkowe) nie istnieje, gdyż zostało naliczone i wskazane w wezwaniu niezgodnie z prawem, które to wezwanie zostało uchylone przez Sąd.
   3. Jednocześnie mając na uwadze, że upłynął już termin trzech lat określający termin na wystawienie wezwania (decyzji) naliczającego zobowiązanie finansowe (podatkowe), należy rozumieć, że doszło do przedawnienia się zobowiązania, gdyż uchylona decyzja nie może skutkować przedłużeniem terminu przedawnienia, a nie ma możliwości wydania nowego wezwania (decyzji) ponieważ upłynął ustawowy termin.
8. Odpowiadając za tym na powyższe pytanie w oparciu o analogiczny przykład należy stwierdzić, że nie można mówić o wystąpieniu zobowiązania podatkowego, które miałoby powstać na podstawie art. 21 & 1 czy też zakładając powstanie takiego zobowiązania, to zgodnie z art. 59 & 1 pkt. 9 w zw. z art. 68 zobowiązanie uległo przedawnieniu. Prawdą jest jednak fakt, że w wydanej decyzji z dnia 03 kwietnia 2017 wskazano podstawę prawną z art. 21 & 1 pkt. 1 w brzmieniu “zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;” to jednak z podstawy faktycznej wynika wprost, że zobowiązanie podatkowe zostało określone przez wydaną decyzję, gdzie w sentencji wydający decyzję napisał “określam”, czyli ustalam wysokość zobowiązania podatkowego.
9. Teraz odniosę się do wskazanych materiałów, które organ postanowił załączyć do akt i jednocześnie uniemożliwia zapoznanie się z tymi materiałami na wątpliwej podstawie prawnej. W pierwszej kolejności zaznaczę, że daty wydania decyzji wobec spółek (P) i (D) to lata 2015/16, więc jeszcze przed wydaniem pierwszej decyzji wobec Luxony kwiecień 2017 rok. Co istotne o ile w tej decyzji mowa jest o spółce (P), to nie ma żadnej wzmianki na temat spółki (D), natomiast stwierdzono, że Luxona wystawiała faktury w imieniu spółki (P-C) i (P- P), które to dostarczały towar do spółki (P). Teraz w uzasadnieniu towar do spółki (P) miała rzekomo dostarczać spółka (D). Teraz jeszcze bardziej kuriozalne stwierdzenie, które znalazło się w decyzji z 2017 roku i w tym postanowieniem,
10. 1. Decyzja – W załączniku nr. 1 do umowy wskazano dwa podmioty na rzecz których spółka Luxona została zobowiązana do świadczenia w/w usług tj. (P-C) i (P-P), dalej w załączniku nr. 5 wskazano firmę (P) jako odbiorcę towaru od (P-C) i (P-P)
    2. Postanowienie – W toku podjętego postępowania pozyskaliśmy materiał dowodowy w postaci decyzji wydanych dla podmiotów (D) i (P). Spółka (D) to podmiot w imieniu którego spółka wystawiała faktury dokumentujące dostawy paliwa do spółki (P)
11. Z tego wynika, że organ w sposób jawny, świadomy, kuriozalny, bezczelny, bezprawny dopuszcza się fałszerstw w tym tworzenia fałszywych dowodów i dokumentów
12. Jeżeli chodzi natomiast o dwa protokoły przesłuchania w charakterze świadka właścicielki spółki z roku 2015 oraz protokołu przesłuchania w charakterze świadka Prezesa spółki (P) z roku 2016, tutaj podobna sytuacja,
13. 1. Dlaczego dopiero po 5/6 latach załącza się takie protokoły do akt?
    2. Jak wynika z decyzji wydanej w kwietniu 2017, już w tej decyzji zostały ujęte dwa protokoły z przesłuchania właścicielki Luxony, pierwszy jako świadka w 2015 roku, drugi jako strony z 2016 roku, nie ma jedynie wzmianki na temat protokołu przesłuchania Prezesa spółki (P)
14. Kolejna rzecz, gdzie wydający postanowienie, robiąc to w sposób nierzetelny, wzbudza uzasadnione podejrzenia strony, co do wiarygodności prowadzonego postępowania kontrolnego.
15. Przejdę teraz do kolejnego Postanowienia nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.125 z dnia 22 czerwca 2021, czyli wydanego dzień później. To postanowienie przedłuża okres postępowania kontrolnego, które faktycznie zakończyło się w dniu 23 marca 2021. Tak jak poprzednie postanowienie o przedłużeniu okresu obecnie do dnia 05 września 2021, tak i to postanowienie zostało wydane przez funkcjonariusza publicznego, który nie został wskazany w upoważnieniu Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach do prowadzenia postępowania kontrolnego w spółce Luxona. Ponieważ treść uzasadnienia jest zbieżna z poprzednio opisanym postanowieniem to nie będę się powielał. Za nim jednak udostępnię postanowienie to odniosę się jeszcze do zawartego pouczenia, które dotyczy braku możliwości złożenia zażalenia zgodnie z art. 237 ustawy- ordynacja podatkowa
    2. Art. 237 Postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć tylko w odwołaniu od decyzji.
16. Jak wynika z tego przepisu jest taka podstawa prawna, ale jest też inny przepis ustawy-ordynacja podatkowa
17. 1. Art. 236 Na wydane w toku postępowania postanowienie służy zażalenie, gdy ustawa tak stanowi.
18. Jak widać mamy dwie podstawy prawne, które wzajemnie się wykluczają, za tym konieczne byłoby, żeby oprócz podstawy prawnej organ wskazał podstawę faktyczną, dlaczego nie służy zażalenie, z jakiego powodu nie może strona złożyć zażalenia, przecież zaskarżając decyzję organ II instancji nie będzie rozpoznawał postanowienia tylko decyzję.

10. Ostatnie pismo ogólne sporządzone również w dniu 22 czerwca 2021 nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.126. Jak wynika z tego pisma, jest to informacja z której wynika, że do czasu sporządzenia pisma nie wpłynęło jeszcze pełnomocnictwo. Przypomnę, że w dniu 17 czerwca 2021, również otrzymała spółka taką informację i po raz drugi przesłała potwierdzenie nadania przesyłki. Oprócz tego, organ informuje, że w dniu 20 i 24 maja 2021 na skrzynkę elektroniczną Naczelnika Śląskiego Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach wpłynęła korespondencja od spółki Luxona, podpisana przez pełnomocnika. Jednak w związku z tym, że nie wpłynęło oryginalne pełnomocnictwo, to nie ma podstaw do przyjęcia korespondencji.

11. Szczerze przyznam jedno, brakuje już mi po prostu słów, pismo przygotowane w dniu 22 czerwiec 2021 a wysłane w dniu 30 czerwca 2021, cztery dni przed sporządzeniem przesłałem po raz drugi potwierdzenie nadania przesyłki z oryginałem pełnomocnictwa. Wcześniej organ w dniu 17 czerwca 2021 przysyła informacje dotyczącą tego samego, ale nie wspomina nic na temat wcześniej otrzymanej korespondencji z dnia 20 i 24 maja 2021.
12. Nie wierzę, że nie dotarła przesyłka wysłana w dniu 24 maja 2021 do dnia 30 czerwca 2021, gdyby zakładając, że byłaby błędnie zaadresowana, to po miesiącu czasu, przesyłka wróciła by do nadawcy.
13. Kolejna rzecz, organ otrzymał dwa razy potwierdzenie nadania, więc powinien coś wspomnieć, że jest błąd lub zwrócić się do Poczty Polskiej z zapytaniem, dlaczego nie otrzymali takiej przesyłki.
14. Śmiem twierdzić, że jest to kolejne celowe zachowanie, gdyż korespondencja, co do której organ twierdzi, że nie ma podstaw do przyjęcia nie jest na rękę organowi, ponieważ spółka zarzuca w nim m.in. wydanie postanowień co do okoliczności, które w rzeczywistości nie miały miejsca, jak również kierowanie korespondencji pod zmieniony adres, co oznacza, że tak przesłane postanowienia nie weszły do obrotu prawnego.
16. Zwracam się do funkcjonariuszy publicznych prowadzących w ten a nie inny sposób postępowanie kontrolne w spółce Luxona, robiąc to z pełną świadomością,
17. 1. Czy zdają sobie sprawę z tego co robią?
    2. Czy to postępowanie prowadzone przez siedem lat, które dotyczy tak naprawdę 806 zł. jest warte tego ryzyka związanego z poniesieniem odpowiedzialności wiadomo, że nie finansowej, gdyż tą ewentualnie skarb państwa poniesie, ale odpowiedzialności karnej? Czy zdają sobie sprawę jakie koszty przez te lata ponosi skarb państwa, gdzie w tym jest sens i logika?
    3. Czy zdajecie sobie sprawę, że ta władza kiedyś się skończy i przyjdzie czas rozliczyć tych co działają na szkodę Polski?

17. Powyżej jeden z dowodów potwierdzający, że moje zarzuty wobec funkcjonariuszy publicznych zajmujących się postępowaniem kontrolnym w spółce Luxona nie są wyssane z palca. Owszem można mieć zastrzeżenia do poczty, że tyle czasu trwało dostarczenie korespondencji ponieważ zajęło to prawie miesiąc czasu, jednak jak widać po datach przesyłka została wysłana z Poczty czeskiej już dzień po nadaniu tj. 25 maja 2021 a Poczta polska przyjęła ją dopiero 18 czerwca 2021, co oznacza, że transport trwał ponad trzy tygodnie, jest to mało realne, ale to mniej ważne.
18. Ważniejsze jest to, że przesyłka została dostarczona do adresata w dniu 21 czerwiec 2021 a więc dzień przed sporządzeniem pisma w którym znajduje się informacja, iż nie wpłynęła korespondencja zawierająca oryginał pełnomocnictwa. Jednak to nie wszystko, ponieważ pismo zostało wysłane dopiero w dniu 30 czerwca 2021 a więc ponad tydzień po odebraniu korespondencji przez organ prowadzący postępowanie kontrolne.
19. 1. Czy za tym można w jakikolwiek inny sposób tłumaczyć sobie działanie organu niż w taki, że organ w sposób jawny, świadomy, kuriozalny, bezczelny, bezprawny dopuszcza się fałszerstw w tym tworzenia fałszywych dowodów, dokumentów i tym samym działając na szkodę spółki a co za tym idzie na szkodę państwa Polskiego?
20. W związku z tym, że bezprawne działania funkcjonariuszy publicznych, pomimo braków podstaw prawnych jak i faktycznych są prowadzone w dalszym ciągu.
21. Jak również biorąc pod uwagę fakt, że pomimo złożenia do Prokuratury w dniu 24 luty 2021 zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przez funkcjonariuszy publicznych biorących udział w tym postępowaniu kontrolnym, również Prokuratura w tej sprawie nawet nie wydała postanowienia o wszczęciu bądź odmowie wszczęcia postępowania, postanowiłem skierować do Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach ostatnie pismo przedstawiając zdanie swoje jak i spółki na temat oceny podejmowanych działań na niekorzyść spółki oraz na końcu żądając wydania dokumentu końcowego świadczącego o zakończeniu postępowania kontrolnego.

1. W dniu 29 lipiec 2021 odebrałem kolejne dwa pisma od organu prowadzącego postępowanie kontrolne w Luxona, pisma te zostały sporządzone w dniu 22 lipiec 2021.
2. Pierwsze pismo to informacja o ponownym przekazaniu pisma drugiego.
3. Drugie pismo nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.132, jest to odpowiedź na pismo wniesione w dniu 14 lipca 2021, innymi są to wyjaśnienia odnośnie zagadnień na które zwracałem uwagę w ostatnim piśmie. I tak cytuję;
4. 1. ” Wyjaśniam, że kilkudniowe opóźnienie związane z wysyłką pism jak również ich otrzymywaniem jest związane obsługą kancelaryjną, która nie jest zlokalizowana przy ul. Rejtana w Częstochowie. Po otrzymaniu oryginału pełnomocnictwa wysłaliśmy Panu niezwłocznie skany wydanych postanowień.”
6. Nie wiem co ma na myśli autorka w tym cytacie, ale zapewne mija się z prawdą, ponieważ w dniu 16 luty 2021 został przez spółkę przekazany elektroniczny adres do korespondencji, więc nie można mówić o kilkudniowych opóźnieniach, nadto Pani funkcjonariusz publiczny, chce powiedzieć, że korespondencja kierowana na adres Rejtana 9 w Częstochowie jest przez Pocztę Polską dostarczana na inny adres pocztowy?
7. “Po otrzymaniu oryginału pełnomocnictwa wysłaliśmy do Pana skany wydanych postanowień”, nie wiem o których postanowieniach jest mowa, ponieważ ostatnie, które odebrała spółka to te otrzymane w dniu 01 lipca 2021, wraz z pismem o tym, że nie dotarł oryginał pełnomocnictwa. Problemem są postanowienia szczególnie te które zostały wysłane w czerwcu na adres pocztowy spółki Luxona a nie na adres wskazany w wniosku z 16 lutego 2021.
   2. “Zgodnie z art. 236 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, prawo do wniesienia zażalenia
   3. przysługuje, tylko wówczas gdy Ordynacja podatkowa wyraźnie tak stanowi. Ustawodawca
   4. bezwzględnie nie pozbawił strony postępowania możliwości zaskarżenia postanowienia, na które nie można wnieść zażalenia. Jeśli ustawa nie przewiduje możliwości wniesienia
   1. zażalenia, wydane w sprawie postanowienie może być zaskarżone tylko w odwołaniu od
   2. decyzji, o czym stanowi art. 237 ustawy Ordynacja podatkowa. Strona ma zatem uprawnienie do wniesienia zarzutów procesowych w odwołaniu od decyzji, kończącej etap postępowania w pierwszej instancji.”
8. Problem związany z tym zagadnieniem o którym pisze autorka cytatu, polega na tym, że odnośnie możliwości zażalenia na przedłużenie terminu zakończenia postępowania widnieje wzmianka w ustawie, może nie w dosłownym słowa znaczeniu, ale jednak,
   1. czyż ponaglenie na podstawie art. 141 & 1 w zw. z nie zakończeniem postępowania w wyznaczonym terminie do organu wyższej instancji nie jest formą zażalenia?
9. Z drugiej strony, jaki jest sens ustanowić przepis określający termin zakończenia postępowania, a następnie umożliwić przekraczanie tego terminu przez kilka lat bez możliwości zażalenia?
10. 1. “Obowiązek przewidziany w art. 140 ustawy Ordynacja podatkowa ma charakter informacyjny, odnoszący się to trybu załatwienia sprawy. Nie wiąże się z żadnymi uprawnieniami i obowiązkami strony postępowania.”
12. Nie wiem co trzeba mieć w głowie, by tak interpretować przepis wynikający z ustawy, przytoczę może ten artykuł.
13. 1. art. 140 & 1 “O każdym przypadku niezałatwienia sprawy we właściwym terminie organ podatkowy obowiązany jest zawiadomić stronę, podając przyczyny niedotrzymania terminu i wskazując nowy termin załatwienia sprawy.”
    2. art. 140 & 2 “Ten sam obowiązek ciąży na organie podatkowym również w przypadku, gdy niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu.”
14. Jak możemy przeczytać, obowiązek zawiadomienia strony nie tylko został przez ustawodawcę nałożony na organ prowadzący postępowanie w sytuacji, gdy zakończenie w wskazanym terminie postępowania nie było możliwe z jego winy, ale również gdy niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu.
15. Więc organ ma obowiązek zawiadomić (poinformować), więc to nie jest tylko informacja. Gdyby ustawodawca miał na myśli jedynie kwestię informacji, to zapewne nie używałby słów obowiązek.
16. Taka interpretacja urzędnika oznacza, że zbytecznym staje się art. 139 O. p. określający terminy prowadzenia postępowania kontrolnego, skoro nie można złożyć zażalenia, a przedłużenie terminu to tylko informacja, skoro to tylko informacja to dlaczego muszą zostać wskazane faktyczne powody i uzasadnienie przedłużenia terminu?
17. 1. “Postanowieniem nr 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.125 wywiązaliśmy się z obowiązku wynikającego z art. 140 ustawy Ordynacja podatkowa, ponieważ poinformowaliśmy Pana o konieczności przedłużenia terminu załatwienia sprawy, jak również wskazaliśmy nowy termin zakończenia postępowania.”
19. Postanowienie o którym pisze autorka, to postanowienie z dnia 22 czerwca 2021, które owszem można uznać za wywiązanie się z art. 140 O. p., gdyby nie jeden drobny szczegół.
20. Postępowanie kontrolne w spółce Luxona, faktycznie zakończyło się w dniu 23 marca 2021 z powodów formalnych, ponieważ do spółki nie wpłynęło żadne postanowienie o przedłużeniu terminu zakończenia, ani też o zawieszeniu postepowania, przed upływem tej daty.
21. Dopiero organ podatkowy wydał takie postanowienia w maju 2021 wskazując w nich okoliczności, które faktycznie nie zaistniały.
22. Spółka nie dostała również nowego postanowienia o wszczęciu nowej kontroli.
23. Zresztą postanowienia z maja nie weszły do obrotu prawnego.
24. Na koniec pytanie, dlaczego wcześniej autorka próbuje tłumaczyć się, że art. 140 O. p. to tylko przepis informacyjny a za chwilę wskazuje, że organ się z niego wywiązał?
25. 1. “W dalszej kolejności pisma omawia Pan podstawę prawną zawartą w rozstrzygnięciu decyzji z 3.04.2017 r. nr 338000-CKK1-1.4103.7.2017.57 i wyprowadza wniosek, że wskazany art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest zgodny z „podstawą faktyczną”. Zdaniem Pana w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 21 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.
    2. Wyjaśniam, że art. 21 ustawy Ordynacja podatkowa przewiduje dwa tryby powstawania
    3. zobowiązań podatkowych. Jeden z nich dotyczy sytuacji, kiedy zobowiązanie podatkowe
    4. powstaje z mocy prawa, czyli z momentem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże
    5. powstanie takiego zobowiązania. Drugi zaś dotyczy sytuacji, kiedy powstaje ono z momentem doręczenia decyzji ustalającej wysokość takiego zobowiązania.
    6. Zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług powstaje w sposób określony w art.21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 99 ust. 1 i 12 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem z mocy prawa. W przypadku zobowiązań podatkowych powstających z mocy prawa, podatnicy zobowiązani są do zapłaty podatku należnego w terminach wyznaczonych przez przepisy prawa/ w tym przypadku ustawa o podatku od towarów i usług/, a ich wysokość jest określona w drodze samoobliczenia.“
27. Szanowna Pani urzędniczko, autorko tego cytatu, od siedmiu lat próbujesz wraz z Naczelnikiem Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego, który wydał wobec spółki Luxona w/w decyzję za III kwartał 2014 określającą zobowiązanie podatkowe na kwotę 806 zł. udowodnić coś czego nie można udowodnić.
28. Zobowiązanie zostało określone na podstawie materiału dowodowego, przy pomocy którego ustalono stan faktyczny, rzekomo wykonana usługa miała mieć charakter fikcyjny.
29. Za tym w pierwszej kolejności należy zauważyć, że skoro ustalony stan faktyczny wskazywał na charakter fikcyjny świadczonej usługi, to zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, na którą tak się Pani powołuje, nie można mówić o powstaniu skutku podatkowego, ponieważ skutek podatkowy występuje wówczas, kiedy mówimy o stanie faktycznym wynikającym z wykonania usługi o charakterze rzeczywistym.
30. Nie jest to tylko mój pogląd, przypomnę że taki sam pogląd stał się podstawą do uchylenia waszej decyzji, przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, Sygn. akt I SA/Gł 1498/19. Pogląd ten podzielają również: m. in. wyrok NSA z 22 marca 2018, sygn. akt I FSK 546/16, czy też wyrok Sądu Najwyższego z 5 marca 2015 r. Sygn. akt III KK 407/14.
31. 1. W tym przypadku, żeby mówić o powstaniu zobowiązania podatkowego w sposób określony w art. 21 & 1 pkt. 1 O. p. to należało by uznać stan faktyczny jako rzeczywiste wykonanie usługi.
    2. Tak jak miało to miejsce w prawidłowo złożonej deklaracji VAT-7K za III kwartał 2014, gdzie w deklaracji na podstawie rzeczywiście wykonanej usługi wskazano stan faktyczny. W efekcie drogą samoobliczenia określono nadwyżkę podatku do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy.
    3. Gdyby w deklaracji VAT-7K za III kwartał 2014 w drodze samoobliczenia wyszło zobowiązanie podatkowe, które spółka byłaby zobowiązana do uiszczenia, to należałoby uznać, iż to zobowiązanie zostało określone na podstawie art. 21 & 1 pkt. 1 O. p.
    4. Natomiast zobowiązanie podatkowe w tym konkretnym przypadku, to skutek prowadzonego postępowania kontrolnego zakończonego wydaniem w dniu 03 kwietnia 2017 decyzji określającej zobowiązanie podatkowe, na podstawie ustalonego stanu faktycznego opartego charakter fikcyjny świadczonej usługi, czyli w trybie zbliżonym do trybu o którym mowa w art. 21 & 1 pkt. 2.
    5. Generalnie tak ustalony stan faktyczny nie wywołuje skutku podatkowego ani w trybie o którym mowa w art. 21 & 1 pkt. 1 ani pkt. 2
32. Reasumując ten wątek;
    1. – Organ prowadzący postępowanie kontrolne w decyzji z 03 kwietnia 2017, ustalił stan faktyczny, stwierdzając, iż usługa wykonana miała charakter fikcyjny.
    1. Należy podkreślić, że stosownie do regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, podatek ten należy się od rzeczywiście zaistniałej czynności skoro więc podstawą obowiązku podatkowego jest dokonanie rzeczywistej transakcji, to samo wystawienie dokumentu stwierdzającego przeprowadzenie takiej transakcji, która w rzeczywistości nie miała miejsca, pozostaje bez wpływu na zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu. Tym samym bez znaczenia zostaje tryb powstania zobowiązania podatkowego.
    2. W sumie, na tym można było poprzestać, gdyż kolejne wywody Pani urzędnik, tylko ją pogrążają, a nie usprawiedliwiają podejmowanych bezprawnie czynności .
34. Kolejny cytat, jest kontynuacją interpretacji, albo inaczej kontynuacją przekonywania, że to urzędnik skarbowy ma rację i zna przepisy a nie obywatel (przedsiębiorca). Tylko jak może taki urzędnik mieć rację, skoro nawet nie wie, albo udaje że nie wie, iż zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, skutek podatkowy powstaje tylko wówczas, gdy usługa została rzeczywiście wykonana, czy też nastąpiła rzeczywista sprzedaż towaru, w moim przekonaniu jest to podstawa, ale jak widać funkcjonariusz publiczny nie musi znać podstaw podatkowych, wystarczy, że umie interpretować przepisy na swoją korzyść.
35. 1. “Wydana decyzja miała charakter deklaratoryjny i konkretyzowała wysokość zobowiązania podatkowego, które powstało z mocy prawa.
    2. Strona zatem błędnie zakłada, że zobowiązanie podatkowe wynikające z decyzji z 3.04.2017 r.nr 338000-CKK1-1.4103.7.2017.57 powstało z dniem doręczenia tej decyzji.
    1. Zobowiązanie w podatku od towarów i usług powstaje już w momencie wskazanym przez
    2. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a nie dopiero z chwilą doręczenia decyzji w
    3. sprawie tego zobowiązania. Decyzja dotycząca tego zobowiązania jedynie określa kwotę
    4. zobowiązania, której moment wymagalności nastąpił już wcześniej.
    5. Decyzja ta nie jest decyzję konstytutywną, która tworzy zobowiązanie powstające z dniem jej doręczenia, na podstawie art. 21 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.”
37. Akt deklaratoryjny – akt prawny, który nie tworzy, nie znosi, i nie zmienia istniejącego stosunku prawnego lecz potwierdza istniejące prawa i obowiązki jego adresata. W sposób prawnie wiążący stwierdza o istnieniu określonego stanu prawnego, który istnieje niezależnie od aktu. Jak wynika z określenia decyzja deklaratoryjna nie zmienia istniejącego stosunku prawnego, czy za tym mogła konkretyzować? Nie będę się tutaj powtarzał, ale raz jeszcze napiszę.
38. Szanowna Pani, do której należą cytowane słowa i która jako funkcjonariusz publiczny w ramach swoich uprawnień podejmuje czynności na szkodę spółki Luxona oraz innych przedsiębiorców zwracam się po raz kolejny o zapoznanie się z podstawą ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli Pani zdaniem zobowiązanie powstało już wcześniej a decyzja określa tylko kwotę tego zobowiązania, to w jaki sposób moment wymagalności mógł nastąpić już wcześniej? Czy podatnik miałby zgadywać jaka kwota jest wymagana do zapłaty skoro z deklaracji VAT 7-K wynikała kwota do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy?
39. 1. Skutek podatkowy występuje tylko i wyłącznie wówczas, gdy nastąpiła rzeczywista sprzedaż towaru, czy też została rzeczywiście wykonana usługa. Jeżeli nie wystąpi skutek podatkowy (stan faktyczny o charakterze fikcyjnym) nie można mówić, że powstało zobowiązanie w podatku od towarów i usług.
40. W dalszej części pisma Pani urzędnik odnosi się do zarzutu o przedawnienie zobowiązania, które wskazałem w ostatnim piśmie, oczywiście jak zaraz zobaczycie interpretacja każdego z wskazanych przepisów tak jak i poprzednie została przedstawiona na korzyść organu skarbowego, z tego można rozumieć, że wszystkie przepisy Ordynacji podatkowej zostały ustanowione na niekorzyść podatników, ale jednak decyzja została uchylona przez WSA Gliwicach.
    2. ” Decyzja określająca zobowiązanie z tytułu podatku od towarów i usług ma charakter
    3. deklaratoryjny, zatem nie ma do niej zastosowania art. 68 ustawy Ordynacja podatkowa, który dotyczy decyzji konstytutywnych.
    4. Do decyzji deklaratoryjnej ma zastosowanie art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
    5. Termin przedawnienia zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące: lipiec, sierpień, wrzesień 2014 r. przypadał na dzień 31.12.2019 r. Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług za okres trzeciego kwartału 2014 r. uległ zawieszeniu, w związku z wszczętym 7.03.2019r. postępowaniem karnym skarbowym, o którym podatnik został zawiadomiony.“
42. Jak widzimy już po pierwszym fragmencie cytatu, że zobowiązanie się nie przedawniło na podstawie art. 68 O. p. zdaniem autorki. Natomiast według mojej analizy wręcz przeciwnie, zobowiązanie zostało określone w trybie art. 21 & 1 pkt. 2 O. p. a nie jak autorka twierdzi, że na podstawie tego samego artykułu jednak pkt. 1, j. w. A faktycznie zobowiązanie w tym stanie faktycznym jaki został wskazany w decyzji nie zaistniało w żadnym trybie.
43. 1. Za tym nie ma zastosowania art. 70 & 1 O. p. z dość banalnej przyczyny, ponieważ na dzień dzisiejszy stan faktyczny jest taki, że zobowiązanie podatkowe nie istnieje. Czyli nie można mówić o przedawnieniu czegoś czego niema.
44. Odnosząc się jeszcze do kwestii wszczętego postępowania karno-skarbowego, w tym miejscu należy przypomnieć, że w tym postępowaniu zarzuty usłyszała w marcu 2019 roku moja partnerka, która w okresie objętym postepowaniem pełniła funkcję Prezesa spółki Luxona, co należy rozumieć, że była osobom odpowiedzialną i z tego tytułu mogła by usłyszeć zarzuty. Tylko znowu gdyby nie mały szczegół, otóż w dniu 08 luty 2019 moja partnerka wraz zemną usłyszeliśmy już zarzuty tożsame, obejmujące również okres działalności spółki, które przedstawiła nam Pani prokurator Katarzyna Janoska del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach, czyli ta sama prokurator, która zleciła przeprowadzenie tego postępowania kontrolnego prowadzonego wobec spółki Luxona, ta sama prokurator, której tak bardzo zależy, na wydaniu negatywnej dla spółki Luxona decyzji.
    2. “Strona została zawiadomiona o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązań
    3. podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług za okres trzeciego kwartału 2014 r., co potwierdza zrealizowanie materialnoprawnego skutku przewidzianego w art. 70 § 6 pkt. 1. W świetle powyższych faktów, nie jest zasadne Pana stanowisko, że w sprawie doszło do przedawnienia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za III kw. 2014 r.”
46. Szanowna autorko p. w. cytatów, w świetle powyższych faktów Pani wywody w żaden sposób nie są zasadne, a każda kolejna Pani interpretacja obowiązujących przepisów prawa, jest delikatnie nazywają kompromitacją dla Pani oraz całego organu w którym świadczy Pani usługi. Zrozumiałym jest, że jeżeli wdepnie się w bagno, to ciężko wyjść z tego bagna, to pismo jest tego najlepszym dowodem. O ile rozśmieszyły mnie interpretacje chociażby art. 140 O. p. to kolejny art. 21 O. p. w Pani interpretacji można uznać za wdepnięcie do bagna a każda kolejna interpretacja kolejnych artykułów nie pomaga wyjść z tego bagna ale powoduje, że co raz głębiej Pani w nie wpada.
47. Oczywiście jeszcze w tym momencie ma Pani możliwość skorzystać z koła ratunkowego, poprzez odniesienie się do kolejnych argumentów, które wskazałem w piśmie do którego Pani się odnosi. Zostaje bowiem jeszcze kwestia wygaśnięcia zobowiązania oraz kwestia związana z przedawnieniem się zobowiązania na podstawie art. 70 O. p. gdzie przedstawiłem podstawę prawną i faktyczną, że w tej sytuacji nie ma on zastosowania po za faktem o którym wyżej wspomniałem czyli brakiem zobowiązania. To zobaczmy, czy wpadnie Pani po szyję w tym bagnie, czy jednak stanie na twardym gruncie.
    2. “Jak wynika z Pana pisma naczelnik urzędu skarbowego dokonał zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za III kw. 2015 r. w kwocie 61 000 zł na rachunek Spółki. W piśmie brak jest informacji dot. terminowości zwrotu i innych okoliczności związanych z dokonanym zwrotem np. czy był następstwem korekty deklaracji w wyniku zmniejszenia podatku należnego, lub też zwiększenia podatku naliczonego.“
49. Przepraszam Panią bardzo, prowadzi Pani postępowanie kontrolne w spółce Luxona od 17 października 2014 i Pani zdaniem do nadal, kwestia zwrotu nadwyżki została poruszona w zażaleniu na decyzję z dnia 03 kwietnia 2017 i już w decyzji II instancji z której wynika, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach opierał się o informację przekazaną przez organ kontrolny I instancji. Pani prowadząc postępowanie kontrolne ma obowiązek zebrać i rozpatrzyć materiał dowodowy na podstawie;
50. 1. art. 187 & 1 O. p. Organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy.
51. Nie spółka jako strona czy jej pełnomocnik jest zobowiązany do tego, strona przez swojego pełnomocnika zwróciła na to uwagę i wyraziła swoje stanowisko, Pani obowiązkiem jest rozpatrzyć tą kwestię, zresztą w mojej ocenie dość czytelnie zostało to przedstawione cytuję:
52. 1. “Tak się składa, że w okresie prowadzonego postępowania kontrolnego organ skarbowy zaliczył nadpłatę podatku wynikającą z kolejno składanych w okresie kwartalnym deklaracji VAT 7 – K w tym za II, III, i IV kwartał 2014 oraz za I, II i III kwartał 2015, gdzie kwota nadpłaty za III kwartał 2014 wynosiła 34.052 zł. a następnie organ skarbowy wypłacił na rachunek spółki Luxona, nadwyżkę jaka wynikała z w/w okresu od II kwartału 2014 do końca III kwartału 2015 w kwocie 61.000 zł. czyli w kwocie wyższej niż kwota naliczonego zobowiązania wskazana w decyzji.”
53. Z tego cytatu dość jasno wynika, że zwrócona kwota 61.000 zł. wynikała z kolejnych składanych deklaracji, gdzie począwszy od okresu objętym postępowaniem kontrolnym kwota znajdująca się w deklaracji za III kwartał 2014 do przeniesienia na IV kwartał 2014 wynosiła 34.052 zł. i tak dalej w kolejnych okresach aż do końca III kwartału 2015 na zasadzie samoobliczenia kwota wzrosła do ponad 61.000 zł. z czego 61.000 zł. zostało zawnioskowane do zwrotu tej nadpłaty a końcówka kilkadziesiąt złoty została przeniesiona na kolejny kwartał t. j. IV kwartał 2015. Za tym kwota wypłacona uwzględniała kwotę z okresu objętego postępowaniem, w przeciwnym razie kwota zwrotu nadwyżki musiała by wynosić 26.948 zł. Podpowiem, wystarczy spojrzeć do kolejnych decyzji jakie zostały złożone w Urzędzie Skarbowym za wskazane okresy.
    2. “Z treści Pana pisma wynika, że naczelnik urzędu skarbowego dokonał zwrotu nadwyżki
    3. podatku naliczonego nad należnym na rachunek podatnika. Dlatego nie ma zastosowania art. 59 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej, który reguluje kwestię możliwości zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet innych zobowiązań podatkowych, co powoduje skutek w postaci wygaśnięcia zobowiązania podatkowego.“
55. W tym miejscu poniekąd muszę się przyznać, że pisząc pismo do którego organ się odnosi wskazałem faktycznie pkt. 4, jak w cytacie, natomiast na blogu w temacie “Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego cz.4” wskazałem art. 59 & 1 pkt. 9, dlatego przytoczę te przepisy;
56. 1. art. 59 & 1 Zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek:
    2. pkt. 4 zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku;
    3. pkt. 9 przedawnienia;
57. Tak czy inaczej, zobowiązanie podatkowe wygasa wskutek zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku i nie ma tutaj mowy na poczet innych zobowiązań podatkowych, czym innym Pani urzędniczko jest przeniesienie, zaliczenie na poczet innych zobowiązań podatkowych a czym innym jest wygaśniecie.
58. Skoro Pani zdaniem zobowiązanie podatkowe zostało określone w trybie art. 21 & 1 pkt. 1 O. p. czyli z mocy prawa, podatnicy zobowiązani są do zapłaty podatku należnego w terminach wyznaczonych przez przepisy prawa, to pomijając już fakt, że spółka powinna zostać wezwana do zrobienia korekty deklaracji, zaraz po tym jak złożyła deklarację za III kwartał 2014, to również spółka powinna uiścić rzekome zobowiązanie do dnia 25 październik 2014. Nie robiąc tego, organ skarbowy wiedząc o istniejącym zobowiązaniu, powinien w chwili złożenia wniosku o zwrot nadpłaty wezwać do zrobienia korekty a jednocześnie zaliczyć nadpłatę pomniejszoną o to zobowiązanie podatkowe i w ten sposób zobowiązanie by wygasło. Dodatkowo, jeżeli w Pani przekonaniu nie ma zastosowania art. 59 & 1 pkt. 4,
    2. “W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 75 § 5 i art. 79 § 1 Ordynacji podatkowej. Ważne jest, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach /obecnie Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach/ wszczął postępowanie kontrolne wobec Luxona Sp. z o.o. w zakresie podatku od towarów i usług za II i III kwartał 2014 r. Natomiast jak wynika z Pana pisma naczelnik urzędu skarbowego dokonał zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek spółki za III kw. 2015 r., zatem inny okres rozliczeniowy. Brak jest zatem tożsamości okresu objętego postępowaniem kontrolnym z okresem za jaki podjął czynności naczelnik urzędu skarbowego.“
59. Szanowna Pani będąca autorem tego i poprzednich cytatów, jak wynika z poprzednich cytatów dotyczących wypłacenia nadpłaty pisze Pani o braku informacji na temat zwrotu podatku, natomiast tutaj dokonuje Pani określenia stanu faktycznego, pytanie skąd ta zmiana? Pomogę Pani i odpowiem, ten stan faktyczny został wskazany już w decyzji wydanej przez II instancję, na podstawie informacji otrzymanej od prowadzącego postępowanie organu I instancji.
60. Nie będę po raz kolejny się powtarzał, ale Pani zdaniem zawartym w cytacie, zwrócona kwota 61.000 zł. miałaby być kwotą nadwyżki powstałą w okresie III kwartału 2015 za tym pytanie,
61. 1. Co stało się z kwotą przenoszoną na kolejny okres rozliczeniowy począwszy od kwoty 34.052 zł. przeniesionej z III / IV kwartał 2014 oraz kwotą 56.656 zł. przeniesioną z II / III kwartał 2015?
62. Kwotą stanowiącą nadwyżkę w III kwartale 2015 była kwota 4.947 zł. a powiększona o kwotę przeniesioną z II kwartału 2015 dała sumę 61.603 zł. z czego w deklaracji wskazana została kwota 61.000 zł. do zwrotu nadpłaty a 603 zł. do przeniesienia na kolejny okres.
63. Według państwa oceny takiego stanu faktycznego, wynikało by, że Skarb Państwa ma nadal zobowiązanie finansowe wobec spółki na kwotę około 90.000 zł. biorąc pod uwagę tylko te dwie kwoty z przeniesienia do tego dochodzić jeszcze powinny kwoty przeniesione z IV/2014 na I/2015 z I/II/2015.
64. 1. “Termin „zwrot podatku” został zdefiniowany w art. 3 pkt 7 ustawy Ordynacja podatkowa jako zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.
    2. Zwrot podatku w przypadku podatku od towarów i usług stanowi element konstrukcyjny tego podatku oparty na zasadzie „opodatkowanie – odliczenie”, natomiast inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego mają charakter techniczny i związane są z instytucją nadpłaty.
    3. Zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikający z deklaracji VAT nie stanowi nadpłaty w rozumieniu art. 72 Ordynacji podatkowej.“
66. Powiem szczerze dobrze, że to ostatni cytat, ponieważ brak mi słów. Szanowna autorka w tym cytacie próbuje udowodnić, coś co jest zrozumiałe, bynajmniej ja tak to rozumuje, że czym innym jest czynność zwrotu podatku a czym innym jest nadpłata podatku. Ale zarazem te dwie czynności nie wykluczają się wzajemnie a wręcz przeciwnie w pewnych okolicznościach muszą się łączyć. W sytuacji, gdy składając deklaracje w których wynik stanowi nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, a jednocześnie z racji zapłacenia naliczonego podatku staje się kwotą nadpłaconą podatku, czyli faktycznie tworzy się nadpłata podatku. I wówczas tą powstałą nadpłatę możemy przesunąć na kolejny okres rozliczeniowy, bądź zażądać zwrotu nadpłaty (nadpłaconego) podatku. Ordynacja podatkowa określa, nadpłatę oraz chwilę powstania nadpłaty;
67. 1. art. 72 & 1 pkt. 1 Za nadpłatę uważa się kwotę: nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
    2. art. 73 & 1 pkt. 1 Nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem; zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
68. Prawda jest taka, nie zależnie od prawidłowości interpretacji tych przepisów, nawet uznając rację Pani urzędnik ciężko jest zrozumieć co to postępowanie kontrolne ma wykazać. Jeżeli w pierwszej decyzji organ kontrolny ustalił stan faktyczny, że wykonana usługa miała charakter fikcyjny. W związku z tym określił zobowiązanie podatkowe, chociaż taki stan faktyczny nie wywołuje skutku podatkowego, i dlatego Sąd uchylił decyzję. Więc obecnie jedyną rzeczą którą może stwierdzić to zmienić stan faktyczny ustalając, że wykonana usługa miała charakter rzeczywisty, co oznaczałoby, że złożona deklaracja za III kwartał 2014 była prawidłowa. Drugą rzeczą może być ewentualnie stworzenie przez organ fikcyjnych argumentów mających dowodzić rzeczywistemu wykonywaniu usługi przez spółkę na rzecz polskiego podmiotu, które jednak nie mogły by zostać poparte, żadnymi faktycznymi dowodami.
69. 1. Jedno co muszę przyznać jako sukces organ skarbowy w końcu uznał moją osobę za pełnomocnika spółki Luxona.

1. Kończąc chciałbym tylko napisać, że to pismo funkcjonariuszki publicznej organu skarbowego jest przykładem potwierdzającym, do czego są zdolne się posunąć organy skarbowe, dla zrealizowania celów nałożonych na nich przez np. organy ścigania, jak w tym przypadku.
2. Nie uwierzę, że osoby prowadzące to postępowanie kontrolne są nieświadome swoich czynów przestępczych. Nie uwierzę, że osoby te nie znają podstawowej wiedzy o podatku od towarów i usług, przecież WSA w Gliwicach w uzasadnieniu wyroku uchylającego ich decyzję wskazał, że podatek od towarów i usług należy się tylko od rzeczywiście wykonanej i opłaconej usługi i tylko to jest podstawą faktyczną do naliczenia tego podatku, określenie charakteru fikcyjnego świadczenia usługi nie stanowi podstawy prawnej do powstania zobowiązania podatkowego i to bez znaczenia w jakim trybie miałoby zostać określone. Myślę, że każdy przedsiębiorca zna zasadę powstania skutku podatkowego.
3. Nie wierzę, że nie znając najważniejszej zasady w podatku od towarów i usług, można prawidłowo zinterpretować około dziesięciu innych przepisów w dodatku na niekorzyść przedsiębiorcy, co można by uznać, że przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa, są ustanowiono na niekorzyść przedsiębiorców.
4. Niestety, tak można postępować, jeżeli nie ponosi się odpowiedzialności własnym majątkiem, ewentualne koszty ponosi Skarb Państwa oraz jak ma się ochronę organów ścigania, czy też innych organów państwowych.
5. 1. A tak właśnie jest w tej sprawie, ponieważ Prokuratura nie wszczęła postępowania przez pięć miesięcy, ani Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorstw.

1. W dniu 03 sierpnia 2021, postanowiłem złożyć wniosek w którym wniosłem o natychmiastowe zaprzestanie wykonywania czynności w związku z rzekomo prowadzonym postępowaniem kontrolnym, zażądałem również wydania decyzji lub postanowienia kończącego postępowanie w terminie 7 dni od dnia odebrania wniosku, a więc do dnia 10 sierpnia 2021 organ kontrolny powinien odnieść się do zarzutów, co pozwoli złożyć zażalenie do II instancji, natomiast jeżeli to nie pomoże złożę, ponaglenie co pozwoli na złożenie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
2. Skąd ten wniosek, otóż dzień wcześniej przeglądając ustawę – Ordynacja podatkowa znalazłem przepis, który określa właściwość organu w danych czynnościach i jak się okazuje, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach nie jest organem uprawnionym do uchylenia do ponownego rozpoznania decyzji I instancji. Co prawda od początku, było rzeczą dla mnie nie zrozumiałą, że Dyrektor może postawić się ponad orzeczeniem Sądu, jednak po konsultacji z adwokatem uznałem, iż skoro on twierdzi, że taka jest procedura, to nic nie zrobię. Teraz może trochę szkoda, że wówczas nie znalazłem tego artykułu, bo już dawno złożył bym wniosek. Oczywiście sprawa nie jest jeszcze przesądzona, ponieważ jak pisałem wcześniej organ kontrolny jest wstanie każdy przepis ustawy zinterpretować na własną korzyść. Przepis znajduje się w dziale II “Organy podatkowe i ich właściwości” tej ustawy.
   2. art. 13 & 2 pkt. 1 “Organy podatkowe & 2 “Szef Krajowej Administracji Skarbowej jest organem podatkowym – jako: pkt. 1 “organ pierwszej instancji w sprawach stwierdzenia nieważności decyzji, wznowienia postępowania, zmiany lub uchylenia decyzji lub stwierdzenia jej wygaśnięcia – z urzędu”
4. Według mojego toku rozumowania, skoro wznowienie postępowania czy też uchylenie decyzji, należy do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej a takie właściwości nie zostały wskazane przy Dyrektorze Izby Administracji Skarbowej, logicznym jest, iż to jedynie Szef KAS może podjąć takie czynności.
5. Wskazana natomiast podstawa prawna w decyzji nr. 2401-IOD0l. 4103.81.2020.4/20 wydanej przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, z art. 233 & 2 ustawy – Ordynacja podatkowa nie ma zastosowania w sytuacji, gdzie organ ten nie jest właściwym do uchylenia decyzji i wznowienia postępowania.
6. Jednak jeszcze wcześniej w wniosku zwróciłem uwagę, na sytuację która od początku wznowienia postępowania nie dawała mi spokoju a którą konsultowałem z mecenasem, czyli wskazana w wyroku Sądu podstawa do uchylenia zaskarżonej decyzji. A więc artykuł z ustawy – Prawo o postępowaniu przed Sądami administracyjnymi
7. 1. art. 145 & 1 pkt. 1 lit. a i c “Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie: uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi: naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,[…] inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.”
9. Tym samym Sąd wykluczył lit. b) w brzmieniu: naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego. Sąd wydając wyrok, który następnie stał się prawomocny, stwierdził, że doszło do naruszenia prawa materialnego oraz innych naruszeń przepisów postępowania, tym samym uznając, iż brak jest podstaw do wznowienia postępowania kontrolnego. Zdaniem Sądu ustalony przez organ kontrolny stan faktyczny, jakoby wykonana usługa miała charakter fikcyjny, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oznacza, że nie jest możliwe naliczenie zobowiązania podatkowego. Sąd wykluczając z podstawy uchylenia decyzji art. 145 & 1 pkt. 1 lit. b), uznał za bezzasadne wznowienie postępowania kontrolnego, ponieważ jedynym możliwym rozwiązaniem byłoby uznanie stanu faktycznego o charakterze rzeczywistym i tym samym uznać złożoną deklarację VAT-7 K za III kwartał 2014 jako prawidłową.
10. 1. Za tym Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach nie miał/ma podstaw faktycznych ani prawnych do ponownego wszczynania postępowania kontrolnego w spółce Luxona.
11. W dalszej części wniosku odniosłem się również do kwestii związanej z trybem powstania zobowiązania podatkowego o którym mówi art. 21 & 1 pkt 1 i 2 o czym pisałem w części 5, więc nie będę się powtarzał. Dodam jedynie jeszcze, że w tej kwestii wskazałem dodatkowo na związek z;
    2. art. 21 & 3 “Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, albo powstałego zobowiązania nie wykazano, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.“
13. Z tego artykułu jasno wygląda, że wskazana podstawa prawna w decyzji t. j. art. 21 & 1 pkt. 1 została wskazana wbrew podstawie faktycznej, ponieważ w tym przypadku podstawa faktyczna odnosi się do art. 21 & 1 pkt. 2. Chociaż w rzeczywistości mając na względzie fakt uznania w decyzji stanu faktycznego wykonania usługi przez spółkę o charakterze fikcyjnym, w ogóle nie można mówić o wystąpieniu podstawy faktycznej do określenia zobowiązania podatkowego, ponieważ charakter fikcyjny nie wywołuje skutku podatkowego, co potwierdził rozpoznający skargę od decyzji Sąd w wydanym wyroku.

1. Tak się złożyło, że również w tym dniu otrzymała spółka pismo od organu kontrolującego, które już wcześniej przesyłała, jednak w złym formacie i nie było możliwości odczytania. Czyli faktycznie pismo jest z dnia 29 czerwca 2021 o nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.129. W piśmie Pani urzędnik odnosi się do pism złożonych przez spółkę w dniu 20 i 24 maja 2021 i tak;
2. 1. “W piśmie z 20.05.2021 r. potwierdza Pan, że Spółka Luxona odebrała 13.05.2021 r. trzy postanowienia i pismo przewodnie sygnalizując jednocześnie, że korespondencja została wysłana na „dawny adres”, który został zmieniony we wniosku złożonym 16.02.2021 r. Następnie Pan cytuje przepis art. 146 ustawy Ordynacja podatkowa i wyprowadza wniosek, że ww. korespondencję należy uznać za niedoręczoną.”
4. Nie będę powtarzał się co do brzmienia art. 146 ustawy – Ordynacja podatkowa, ale przytoczę fragment złożonego pisma do którego Pani się odwołuje;
5. 1. “Prawdą jest, że spółka w sposób prawidłowy złożyła wniosek w dniu 16 luty 2021 i został odebrany w dniu 17 luty 2021, wskazując w nim nowe adresy do doręczeń w tym adres elektroniczny zgodnie z art. 146 & 1 O. p. oraz art. 41 & 1 k p a w zw. z art. 39¹ & 1 pkt. 2 k p a.
   2. Mając na względzie art. 41 & 2 k p a lub art. 146 & 2 O. p. które mówią, że w razie zaniedbania obowiązku poinformowania o nowym adresie do korespondencji, doręczenie pisma pod dotychczasowym adresem ma skutek prawny, to odwracając sytuację, skoro organ został poinformowany a pomimo tego kieruje na adres dotychczasowy, to nie powinno wywołać skutku prawnego.”
6. Tu po raz kolejny Pani wprowadza swoją interpretację przepisów, podważając mój wniosek, otóż proszę Panią, jeżeli spółka podaje w prawidłowo złożonym wniosku adres do korespondencji, wywiązując się z ustawowego obowiązku, to widocznie ma ku temu powód. Natomiast jeżeli by tego nie zrobiła a następnie nie odebrała korespondencji, to organ kontrolny uznał by korespondencję za odebraną (dlaczego?), odwracając sytuację, że organ otrzymał informację o adresie do korespondencji a mimo to wysyła na stary adres tzn. pomimo jej odebrania należy uznać, że została nieodebrana (dlaczego?)
7. 1. Odpowiadając na pytanie dlaczego? w pierwszym przypadku spółka nie wywiązała się z obowiązku, a w drugim przypadku to organ kontrolny nie wywiązał się z obowiązku. W jednej i drugiej sytuacji oczywiście brak jest logiki.
8. Następny cytat, będzie dotyczył doręczeń pism pełnomocnikowi spółki o czym wspominałem w części 2
   2. “W dalszej kolejności cytuje Pan przepis art. 145 ustawy Ordynacja podatkowa, przywołuje
   3. cytat z postanowienia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 25.05.2020 r. nr 2401-IEW2.720.11.2020.2 o treści: …zaskarżone postanowienie nie weszło do obrotu prawnego, albowiem zostało doręczone Podatnikowi, a nie ustanowionemu pełnomocnikowi Strony…”.
   4. Wyjaśniam, że od 19.02.2021 r. Pan Krzysztof W. nie stanowi zarządu spółki Luxona. Informację tą powzięliśmy 8 marca i w związku z brakiem organu uprawnionego do reprezentacji Spółki Luxona zawiesiliśmy postępowanie. Po podjęciu postępowania korespondencję doręczyliśmy na adres siedziby Spółki, ponieważ wskazane, we wniosku z 16.02.2021 r. przez Pana Krzysztofa W. nie mającego uprawnienia od 19.02.2021 r. do reprezentacji Spółki, adresy do korespondencji: […] nie są adresami siedziby lub miejsca prowadzenia działalności Spółki Luxona.”
10. Jak wyżej wskazałem art. 145 O. p. dotyczy doręczeń pism ustanowionemu pełnomocnikowi spółki, jak możemy jednak przeczytać wyjaśnienie bardziej dotyczy kwestii rzekomo zawieszonego postepowania kontrolnego czy też ustalenia właściwego adresu do doręczeń niż wspomnianego przepisu z art. 145 O. p.
11. Pomimo tego nie mogę zgodzić się z prawidłową oceną co do właściwego adresu, dlaczego? Już wyjaśniam, otóż po pierwsze informacja uzyskana z Krajowego Rejestru Spółek o wykreśleniu Prezesa Zarządu sama w sobie nie oznacza braku osoby reprezentującej spółkę, chociażby mając na uwadze fakt że członka zarządu powołuje walne zgromadzenie wspólników podejmując uchwałę o powołaniu Prezesa zarządu, uchwała ta zostaje złożona do w/w rejestru spółek, gdzie Sąd dokonuje wpisu nowego Prezesa co powinno zająć 7 dni ale i też miesiąc. Jednak powołany Prezes zarządu, już ma prawo spółkę reprezentować na podstawie uchwały. Za tym, żeby stwierdzić brak organu uprawnionego do reprezentowania spółki, należało by zweryfikować informację z spółką.
12. 1. “Po podjęciu postępowania korespondencję dostarczyliśmy na adres siedziby spółki, ponieważ wskazane, we wniosku z 16.02.2021 r. przez Pana Krzysztofa W. nie mającego uprawnienia od 19.02.2021 r. do reprezentacji Spółki, adresy do korespondencji: […] nie są adresami siedziby lub miejsca prowadzenia działalności”, nic dodać nic ująć.
13. Wniosek został złożony przez Prezesa zarządu spółki Luxona w dniu 16 luty 2021, natomiast odwołanie Prezesa nastąpiło w dniu 19 luty 2021, więc jak już pisałem wniosek został złożony prawidłowo, czyli wskazane w nich adresy do korespondencji są prawidłowo złożone. Jak sama nazwa wskazuje adresy do korespondencji, służą do dostarczania korespondencji i żaden przepis nie mówi, że adresem do korespondencji może być jedynie adres siedziby, czy adres prowadzenia działalności. Więc korespondencja przesłana na inny adres niż wskazany w wniosku, źle wysłaną korespondencją nie wywołującą skutków prawnych. Kolejny cytat;
    2. “Objaśniam, że kwestię doręczania pism w postępowaniu podatkowym osobom prawnym
    3. reguluje art. 151 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, który stanowi, że osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji lub prokurentowi. Aktualnym adresem siedziby podmiotu Luxona Sp. z o.o.[…] Dotychczas, po ponownym podjęciu postępowania, korespondencja wysyłana na ww. adres była skutecznie doręczana.“
15. No cóż na przykładzie tego cytatu kolejny raz widzimy, jak organ kontroli skarbowej interpretuje sobie przepisy, czyli tak by im pasowało. W tym przypadku autorka cytatu zapomniała, że art. 151 & 1 ustawy – Ordynacja podatkowa nie kończy się na jednym zdaniu, lecz zawiera też drugie zdanie w brzmieniu:
16. 1. “Przepisy art. 146 zmiana adresu do doręczeń, art. 148 miejsca doręczania pism osobie fizycznej § 2 pkt 1 oraz art. 150 niemożność doręczenia pisma adresatowi i art. 150a doręczenie na adres skrytki pocztowej stosuje się odpowiednio.”
17. Jak widzimy w drugim zdaniu mamy kilka odwołań do innych przepisów w tym do art. 146, pod którym jasno możemy przeczytać, że w postepowaniu kontrolnym strona lub pełnomocnik mają obowiązek poinformować o zmianie adresu do doręczeń (korespondencji) lub elektronicznego, a nie o zmianie siedziby czy miejsca wykonywania działalności.
18. Natomiast jakie ma to znaczenie skoro dzisiaj organ kieruje na adres wskazany w wniosku z 16 luty 2021. To jeszcze ostatni cytat;
    2. “Od 19.02.2021 r. nie miał Pan uprawnienia do reprezentacji Spółki Luxona, zatem
    3. korespondencja nie mogła być doręczana na wskazane przez Pana adresy.
    4. W związku z otrzymaniem oryginału pełnomocnictwa do reprezentowania przez Pana Spółki Luxona dalszą korespondencję związaną z prowadzonym postępowaniem będziemy wysyłać drogą elektroniczną na skrzynkę ePUAP, zgodnie ze wskazaniem zawartym w piśmie z 7.04.2021 r. tj. drogą elektroniczną na skrzynkę e-PUAP, adres zgodnie z otrzymywaną korespondencją”
20. Oj jak bardzo się gubimy w zeznaniach Pani urzędnik, oj bardzo. Zmiana adresu do korespondencji została wskazana w prawidłowo złożonym przez spółkę wniosku w dniu 16 luty 2021, bez znaczenia jest utrata mojego uprawnienia, proszę się nauczyć podstaw spółka jest odrębną osobowością prawną, to spółka złożyła wniosek o zmianę adresu do korespondencji.
21. 1. Zdaniem Pani urzędnik jeżeli reprezentująca spółkę osoba zostanie wykreślona z zarządu, to wcześniej podejmowane przez tą osobę czynności, decyzje itd. tracą z urzędu swoją moc? Tak należało by to interpretować z tego co Pani pisze.
22. Kolejna rzecz, dlaczego natomiast organ uznaje adres do korespondencji ePUAP zgodnie z wskazaniem w piśmie z 7 kwietnia 2021? Przecież jeszcze w tym piśmie organ neguje zarzut o kierowanie korespondencji z maja 2021 na adres siedziby a nie na adres wskazany wcześniej we wniosku z 16 luty 2021, a tutaj odwołuje się do pisma z kwietnia 2021 uznając za zgodny z prawem, przecież nierespektowane było pełnomocnictwo jeszcze w dniu 30 czerwca 2021, gdzie sugerowała Pani urzędnik, że nie otrzymała oryginału pełnomocnictwa.
    2. “Informujemy, że Pan Dariusz Ryniewicz – Kierownik Działu wydał z upoważnienia Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach postanowienia nr 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.91 i 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.108, na mocy posiadanego upoważnienia do podpisywania w imieniu Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach pism związanych z realizacją zadań w podległych komórkach organizacyjnych.“
24. Ja natomiast chciałbym Panią poinformować, że zgodnie z Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, która jest najwyższym prawem w Polsce
25. 1. art. 7 “Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.”
26. Podobne brzmienie przepisu zostało wskazane, również w ustawie – Ordynacja podatkowa
27. 1. art. 120 “Organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa.”
28. Za tym, należy rozumieć, że każdy funkcjonariusz publiczny nie zależnie od pełnionej funkcji, jest obowiązany działać zgodnie z przepisami prawa oraz w granicach prawa, za tym w tym przypadku nie ma znaczenia fakt, że kierownik działu jest upoważniony do podpisywania pism w imieniu/przez Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach, szczególnie w sytuacji gdy wykracza to poza granice prawa, w takim przypadku oznaczałoby to, że Naczelnik stawia się ponad obowiązującymi w ustawie przepisami prawa.
29. 1. Zgodnie z przepisami prawa do prowadzenia postępowania kontrolnego Naczelnik wydaje upoważnienie swoim pracownikom do przeprowadzenia postępowania, czyli podobnie jak spółka wyznacza swojego pełnomocnika, jeżeli osoba nie mająca pełnomocnictwa spółki do reprezentacji w postępowaniu złoży np. wniosek, to organ podatkowy go nie uzna, tak samo jeżeli w upoważnieniu nie został wskazany funkcjonariusz do prowadzenia postępowania, ale wydawał postanowienia, to spółka nie ma obowiązku stosować się do takiego postanowienia.
30. Jeszcze kilka cytatów można byłoby przytoczyć, jednak biorąc pod uwagę złożony w dniu dzisiejszym wniosek do organu prowadzącego postępowanie kontrolne, nie warto raczej się zbytnio niepotrzebnie denerwować, mając nadzieję, że organ kontrolny w końcu pójdzie po rozum do głowy i zgodzi się z przedstawionymi zarzutami, wydając końcowe postanowienie lub decyzję, którego nie będzie potrzeby zaskarżać.

1. Kończąc część 6 pisałem, że może już nie warto się denerwować, że może w końcu organ prowadzący kontrolę pójdzie po rozum do głowy i rozpozna pozytywnie wniosek i wyda decyzję lub postanowienie kończące to postępowanie kontrolne. Jednak nic bardziej mylnego, ponieważ w dniu 09 sierpnia 2021 otrzymałem dwa kolejne pisma, pierwsze pismo zostało sporządzone w formie postanowienia, ale oczywiście nie o treści kończącej postępowanie. Drugie natomiast pismo nie miało formy oficjalnej typu postanowienie czy decyzja, ale jego treść była odpowiedzią na wniosek.
2. W związku z tym nie pozostało to bez mojej reakcji w postaci natychmiastowej odpowiedzi.
3. Jak wynika z treści pisma Pani oczywiście stwierdziła, że brak jest podstaw prawnych do wykonania wniosku. W dalszej części przedstawiając swoją interpretację przepisów prawa wskazanych w moim wniosku i tak m. in.
4. 1. odnosząc się do kwestii o którym mówi art. 13 & 2 O. p., czyli właściwości organu, który może stwierdzić nieważność decyzji, wznowić postępowanie, zmienić lub uchylić decyzję lub stwierdzić jej wygaśnięcie. Pani stwierdziła, że prowadzone postępowanie nie jest postępowaniem wznowieniowym, które jest postepowaniem nadzwyczajnym i realizowanym po wystąpieniu przesłanek z art. 240 & 1 O. p. “W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli:” dalej są wymienione okoliczności. Kończąc słowami i tu cytat:

Wobec faktu, że postępowanie kontrolne nr UKS2493/W1P1/42/174/14 prowadzone wobec Spółki Luxona nie zostało zakończone decyzją ostateczną, nie może mieć zastosowania instytucja wznowienia postępowania.

Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.142

1. Dla zobrazowania przytoczę cytat z złożonego wniosku

Jednak to nie koniec, ponieważ jak wynika z przepisów prawa zawartych w ustawie – Ordynacja podatkowa, organ uchylający decyzję I instancji do ponownego rozpoznania, czyli Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, jest organem niewłaściwym do wydawania takiej decyzji.

Wniosek Luxona Sp. z o.o. 02 sierpień 2021

1. W sposób wydaje się, że bardzo czytelny, Pani urzędnik lawiruje przepisami prawa tak, by osiągnąć korzyść dla siebie. Z art. 13 & 2 O. p. wynika, że właściwym do stwierdzenia nieważności decyzji, wznowienia , zmiany lub uchylenia jest Szef Krajowej Administracji Skarbowej. Ponieważ w tym postępowaniu kontrolnym decyzję uchylającą do ponownego rozpoznania podjął Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, dlatego w wniosku wskazałem na uchylenie decyzji, natomiast Pani urzędnik odniosła się do wznowienia postępowania, co i tak w mojej ocenie ma w tym przypadku zastosowanie. Aczkolwiek przyznam się, że nie za bardzo wiem czy dobrze rozumiem decyzję ostateczną, ponieważ w mojej ocenie jest to postepowanie zakończone w drugiej instancji, a jak widzimy inne zdanie ma ta Pani.
2. Mało tego Pani w swoim piśmie nie odniosła się do najważniejszego zarzutu, który dotyczył podstawy prawnej wskazanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, który w moim przekonaniu zamykał drogę uchylenia decyzji do ponownego rozpoznania a więc art. 145 & 1 pkt. 1 lit. b ustawy – Prawo o postępowaniu przed Sądami administracyjnymi w brzmieniu
3. 1. art. 145 & 1 “Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:” pkt. 1 “uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi:” lit. b “naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,”
5. Być może Pani urzędnik miała na myśli wznowienie postepowania o którym mowa w tym przepisie prawa, jednak biorąc literalne brzmienie całości zacytowanej treści, to Sąd uwzględniając skargę uchyla decyzję stwierdzając, że naruszenie prawa daje podstawę do wznowienia postępowania, w tym przypadku Sąd nie wskazał tej podstawy co należy rozumieć, że stwierdził, iż wznowienie postępowania i tak nie spełni swojej roli. Jeszcze może jeden cytat:

W przedmiotowej sprawie wydanie decyzji kasacyjnej było następstwem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach zapadłego 11.02.2020 r. sygn. akt I SA/GI 1498/19 w sprawie skargi Spółki Luxona na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 29.08.2019 r. nr 2401-IOD4_4103.18.2019.37/20.

Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.142

1. Nie wiem, czy faktycznie wydana przez Dyrektora Izby decyzja, jest decyzją kasacyjną? Porównując instytucję kasacyjną w postępowaniach karnych, to jest to mało prawdopodobne. A już od strony logicznej jest to co najmniej śmieszne, by nie napisać idiotyczne. Jak już to wyrok Sądu mógłby być uznany za kasację, czyli decyzja (wyrok) I instancji, następnie odwołanie (apelacja) II instancja i skarga do WSA (kasacja). Według Pani decyzję kasacyjną wydaje organ niższego szczebla po tym jak wcześniej wydał inną decyzję tj. utrzymującą w mocy decyzję I instancji a teraz tą samą decyzję uchyla do ponownego rozpoznania (wznowienia).
2. Na końcu Pani odnosi się co do podważonej podstawy prawnej wydanej w dniu 03 kwietnia 2017 decyzji I instancji nr 338000-CKK1-1.4103.7.2017.57, gdzie wskazano art. 21 & 1 pkt. 1 i & 3, a w moim przekonaniu prawidłową podstawą prawną do istniejącej podstawy faktycznej powinien być art. 21 & 1 pkt. 2. W tej kwestii Pani tylko oznajmiła, że

podtrzymujemy w całości wyjaśnienia zawarte w piśmie z 22.07.2021 r. nr 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.132.

Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.142

1. Drugie natomiast pismo została sporządzone w wersji oficjalnej jako postanowienie sporządzone w dniu 09 sierpień 2021 nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.143.
2. W tym postanowieniu prowadzący postępowanie kontrolne postanowili załączyć do materiałów tego postępowania kolejne materiały dowodowe udostępnione przez Prokuraturę Regionalną w Katowicach z sprawy o sygn. akt RP I Ds. 2.2016 w postaci sześciu protokołów przesłuchań w tym trzy protokoły przesłuchania podejrzanej właścicielki spółki Luxona oraz trzech protokołów przesłuchań osoby w charakterze świadka, który notabene był jednym z pracowników spółki Luxona w okresie objętym kontrolą. Tutaj rodzi się pytanie;
3. 1. Skoro załącza się protokoły osób pracujących w spółce Luxona w okresie objętym postępowaniem, to dlaczego tylko dwóch osób a nie pozostałych pracowników?
   2. Dlaczego organ prowadzący kontrolę od października 2014 r. nie wezwał na przesłuchanie pracowników, przed wydaniem pierwszej decyzji w 2017?
4. Jak również dołączono Postanowienie o zmianie i uzupełnieniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów z dnia 04 listopad 2018 właścicielce spółki Luxona i tu kolejne pytanie;
5. 1. Dlaczego tylko postanowienie o przedstawieniu zarzutów właścicielce spółki a jednocześnie pomijając postawienie zarzutów mojej osobie?
6. Ten materiał dowodowy, jest w pewnym sensie strzałem w kolano Naczelnikowi Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach, ponieważ wcześniej organ ten posiadał informację o przedstawieniu zarzutów byłej Prezes zarządu i tym samym właścicielce spółki, a pomimo tego organ ten postawił drugi raz te same zarzuty dotyczące tych samych czynów zabronionych i tego samego okresu rzekomego ich dokonania.
7. Teraz jednak dołączając oficjalnie to postanowienie, będzie oznaczać to świadome działanie organu naruszającego zakaz dwukrotnego karania za ten sam czyn przestępczy.
8. Z dalszej części wynika, że materiał ten został udostępniony na wniosek z 8 lipiec 2021 r. nr 338000-CKK1-1.4103.36.3.2020.KAAG.65.TS.43 i wydanym zarządzeniem w dniu 21 lipiec 2021, przez prokurator Prokuratury Okręgowej del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach sygn. akt RP I Ds. 2.2016.
   1. Jak łatwo się domyśleć, chociaż w piśmie nie wskazano, chodzi o prokurator K. Janoska.
9. W dalszej części wskazano w postanowieniu na konieczność zrobienia anonimizacji tego materiału dowodowego, wskazując podstawy prawne w tym na brak możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym jak również na brak możliwości zażalenia.

Fragment wyroku TSUE z dnia 16 października 2019 r., wydanego w sprawie o sygn. C-189/19
„Gdy organ podatkowy zamierza oprzeć swoją decyzję na dowodach uzyskanych, tak jak w postępowaniu głównym, w ramach powiązanych postępowań karnych i postępowań administracyjnych wszczętych przeciwko dostawcom podatnika, zasada poszanowania prawa do obrony wymaga, aby podatnik ten miał możliwość dostępu w trakcie toczącego się przeciwko niemu postępowania do wszystkich tych dowodów oraz dowodów, które mogą być wykorzystane w jego obronie, chyba że cele leżące w interesie ogólnym uzasadniają ograniczenie tego dostępu”.

Jeżeli organy podatkowe wykorzystają w trakcie postępowania dowody, do których przedsiębiorca nie miał dostępu, w tym dowody zgromadzone w czasie innego postępowania prowadzonego przeciwko innemu przedsiębiorcy, naruszają prawo przedsiębiorcy – strony do obrony

Zobacz więcej: https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-dowody-w-postepowaniu-podatkowym-co-moga-wykorzystac-organy-podatkowe

1. Na prawdę brak już jest słów na takie działania i jak jeszcze przed złożeniem wniosku, miałem nadzieję, że prowadzący kontrolę obudzą się i wydadzą decyzję kończącą to postępowanie, tak w dniu dzisiejszym przestałem w to wierzyć i coraz częściej myślę nad złożeniem skargi, bądź ponaglenia do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

1. Rozumiem, że gra może jest nie warta świeczki, ale moje wewnętrzne przekonanie, że racja jest po naszej stronie, nie pozwala mi w tej sprawie się poddać.
2. Nie wiem jak do tego podszedłby profesjonalny pełnomocnik o wykształceniu prawniczym, ale dla mnie od samego początku tj. październik 2014, jest to sprawa honoru, ponieważ wówczas powiedziałem, że nie odpuszczę dopóki nie wygramy, bądź też nie braknie mi sił czy zdrowia, ponieważ nie będę ukrywać, że moje zdrowie na tym już cierpi, szczególnie zdrowie psychiczne.
3. O czym świadczy chociażby fakt, że pomimo zaistniałej sytuacji nadal nie ogłosiliśmy upadłości spółki czy nie sprzedaliśmy spółki Luxona. Myślę, że po cichu na to liczyła tak Prokuratura jak i organ prowadzący postępowanie kontrolne.
4. Za pewne każdy, kto czyta ten artykuł już się domyślił, że wniosek z dnia 03 sierpień 2021 nie został pozytywnie rozpoznany, tak zgadza się faktycznie wniosek nie został pozytywnie rozpoznany, nadto pomimo, że w dniu 09 sierpnia 2021 składając pismo zwróciłem uwagę, że po rozpoznaniu wniosku organ powinien zgodnie z art. 216 & 1 O. p. to w dniu 16 sierpień 2021 odebrałem pismo nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.146, które jest odpowiedzią na pismo z dnia 09 sierpnia 2021.
5. W związku z tym uważam, że powinienem się podzielić jego treścią i jak zawsze na początku przytoczę cytaty do których się odniosę a na końcu udostępnię całe pismo. Za nim jeszcze przejdę do tego, to napiszę swój wniosek jaki nasuwa się w mojej głowie.
6. 1. Wymiana korespondencji z organem prowadzącym postępowanie kontrolne w spółce, co raz bardziej przekonuje mnie do stwierdzenia, że ustanowione przepisy prawa w szczególności zawarte w ustawie – Ordynacja podatkowa, chociaż zawiera ona część artykułów, których literalne brzmienie jest korzystne dla strony, to jednak nie dają stronie żadnych gwarancji, że ich zastosowanie jako podstawa prawna wraz z podstawą faktyczną przyniesie stronie korzyść.
   2. Ponieważ każda podstawa prawna i tak zostanie zinterpretowana przez organ w sposób korzystny dla organu, chociażby wbrew podstawie faktycznej.
8. Zacznę od tego, że pomimo zwrócenia uwagi na przepis prawa, mówiący o wydawaniu przez organ postanowienia, to i tak organ przesłał zwykłe pismo.

W odpowiedzi na pismo z 9 sierpnia informuję, że korespondencja ze Stroną postępowania
jest wyrazem zasady informacji o stanie faktycznym oraz prawnym występującym w niniejszej
sprawie. Zasada udzielania informacji jest uregulowana przepisem art. 121 § 2 ustawy
Ordynacja podatkowa, który stanowi: Organy podatkowe w postępowaniu podatkowym
obowiązane są udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego
pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania.

Pismo nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.146 z dnia 13 sierpień 2021

1. Pani urzędnik w ten sposób, próbuje wytłumaczyć się, dlaczego została udzielona na wniosek z dnia 03 sierpnia 2021 odpowiedź zwykłym pismem a nie zostało wydane postanowienie. Wskazując przepis, który obliguje organ podatkowy do udzielania niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego. Pytanie.
2. 1. Czy wniosek złożony przez spółkę dotyczył wyjaśnień przepisów podatkowych?
   2. Czy wniosek dotyczył zaczerpnięcia informacji na temat postępowania?
3. Otóż odpowiedź na te pytania jest jedna nie, wniosek dotyczył zakończenia postępowania i wydania decyzji bądź postanowienia, za tym mówimy tutaj o całkiem innych podstawach faktycznych. Oczywiście organ mógł wydać postanowienie na niekorzyść spółki uznając, że wskazane w wniosku podstawy faktyczne i prawne są bezzasadne i w odpowiedni sposób uzasadnić swoje postanowienie, a nie uciekać od wydania postanowienia i podawać podstawę prawną bez podstawy faktycznej.

Postępowanie kontrolne co do zasady może skończyć się decyzją lub wynikiem kontroli i brak jest możliwości aby zostało ono umorzone lub zakończone przedwcześnie.

Zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (t.j. Dz. U. z 2016 r.
poz. 720 ze zm.) w związku z art. 202 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy
wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.)
Organ kontroli skarbowej kończy postępowanie kontrolne decyzją w rozumieniu ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa lub wynikiem kontroli.

Pismo nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.146 z dnia 13 sierpień 2021

1. Nie wiem, raz jeszcze przypomnę, nie jestem prawnikiem, tylko zwykłym przedsiębiorcą od wielu lat dyskryminowany przez polskie organy podatkowe jak i ścigania, może nie raz błędnie zrozumiałem przepisy prawa, może nie powinienem rozumieć ich według ich literalnego brzmienia, być może nie zaprzeczam. Prawdą jednak jest to, że wiem co piszę np. w wniosku wnosiłem o “wydanie decyzji bądź postanowienia kończące postępowanie kontrolne“.
2. 1. Więc jeżeli organ twierdzi, że brak jest podstaw do zakończenia postępowania i wydania decyzji, to po raz kolejny uważam, że powinien wydać postanowienie w którym postanawia wniosek oddalić tak czy nie?
3. A nie twierdzić, że brak jest możliwości aby zostało ono umorzone lub zakończone przedwcześnie. Przecież nie wnosiłem o umorzenie postępowania, tylko o zakończenie, chociaż w ocenie mojej jak i spółki ono już się dawno zakończyło. Postępowanie jest prowadzone pomimo braku podstaw faktycznych, podstaw prawnych oraz nie wiadomo w jakim celu organ nadal je prowadzi co tak naprawdę chce organ osiągnąć. Ponieważ organ wskazał podstawę prawną wynikającą z przepisów, którego brzmienia nie przytoczył to zaraz sprawdzimy o czym one mówią.
4. 1. art. 24 – ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 720 ze zm.) – ustawa ta została uchylona ustawą z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. 2016 poz. 1948)
   2. art. 202 ust. 1 Postępowania kontrolne oraz kontrole podatkowe prowadzone w toku postępowania kontrolnego, prowadzone na podstawie ustawy uchylanej w art. 159 pkt 1, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzone przez: pkt. 1 – dyrektora urzędu kontroli skarbowej – prowadzi naczelnik urzędu celno-skarbowego mający siedzibę w tym samym województwie, w którym miał siedzibę dyrektor urzędu kontroli skarbowej, na podstawie dotychczasowych przepisów;
   3. Art. 159. Tracą moc: pkt. 1 ustawa z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 720 i 1165);
5. Tutaj mamy kolejny przykład bezprawnego działania polskiego organu podatkowego w osobie funkcjonariusza publicznego prowadzącego postępowanie kontrolne w spółce. Jak już podkreślałem nie raz mogłem błędnie zrozumieć przepisy prawa, ale z racji tego, że nie jestem prawnikiem ani urzędnikiem państwowym, myślę że przynosi mi to żadnej ujmy.
6. Jednak jeżeli funkcjonariusz publiczny, który wymaga respektowania przepisów prawa od zwykłego obywatela, czy przedsiębiorcy, natomiast sam w sposób świadomy narusza przepisy prawa i w ten sposób działa na szkodę strony a tym samym na szkodę państwa, to w mojej ocenie dopuszcza się popełnienia przestępstwa i powinien ponieść odpowiedzialność karną.
7. No chyba, że ktoś znający prawo np. prokurator będzie miał inne zdanie na temat, wskazanych w piśmie podstaw prawnych przez funkcjonariusza publicznego, ponieważ w mojej ocenie jest to co najmniej przekroczenie uprawnień przez funkcjonariusza, który świadomie wskazuje przepisy prawa, które to zostały uchylone.
8. Tak jest w przypadku wskazania art. 24 – ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, która to ustawa została uchylona, ustawą z dnia 16 listopada 2016 r. Nawet wskazanie związku z art. 202 ust. 1 pkt. 1 nie zmienia tego, przecież w jaki sposób można wiązać przepis którego nie ma.
9. Owszem art. 202 ust. 1 pkt. 1 jako taki informuje, że sprawy wszczęte i niezakończone przed wejściem w życie niniejszej ustawy, które prowadził dyrektor UKS obecnie prowadzi Naczelnik UCS na podstawie dotychczasowych przepisów. Jednak zgodnie z art. 159 pkt. 1 ustawa w której był zawarty art. 24 utraciła moc. Nawet jeżeli uznając, że chociaż jest to nielogiczne i zgodzić się z zastosowaniem tego artykułu, to należy zauważyć, że
10. 1. art. 24 ust. 1 Organ kontroli skarbowej kończy postępowanie kontrolne: pkt. 1 decyzją w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, gdy: p. pkt. c w trakcie toczącego się postępowania kontrolnego zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu;
11. Organ wydaje decyzję końcową w trakcie toczącego się postępowania, gdy zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.
12. Tym samym, mając na uwadze wykazanie w wniosku, że zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu organ wskazując podstawę prawną z art. 24 powinien wydać decyzję kończącą postępowanie kontrolne, a nie twierdzić, że “brak jest możliwości aby zostało ono umorzone lub zakończone przedwcześnie”, a tym samym brak jest podstaw.

W celu zaistnienia postępowania wydaje się postanowienie o wszczęciu tego postępowania
i nie podlega ono żadnemu zaskarżeniu. Dlatego wydanie kolejnego postanowienia w tym
względzie jest niemożliwe. Wszystkie zarzuty w tym zakresie Strona może wnieść w odwołaniu od decyzji.

Natomiast, w toku prowadzenia postępowania, postanowienia zgodnie z zasadą legalizmu
wydajemy w takich przypadkach kiedy zobowiązuje nas konkretny przepis prawa oraz
w przypadku istotnych kwestii jak np. włączenie dowodów.
Zgodnie z art. 216 § 2 Ordynacja podatkowa postanowienia dotyczą poszczególnych kwestii
wynikających w toku postępowania podatkowego, lecz nie rozstrzygają o istocie sprawy, chyba
że przepisy Ordynacji podatkowej stanowią inaczej.

Pismo nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.146 z dnia 13 sierpień 2021

1. Dobrze, że to ostatni cytat, jaki postanowiłem przytoczyć, bo mój układ nerwowy wchodzi w fazę szyderstwa a to jest już dość niebezpieczna faza a jednocześnie stanowi granicę, po przekroczeniu której mógłbym w najbardziej korzystnej wersji wylądować w szpitalu psychiatrycznym.
2. Zaczynając od samego początku tego cytatu, to odniosłem wrażenie, że funkcjonariusz publiczny ma na celu zrobić z mojej osoby wariata (chorego psychicznie człowieka), robiąc sobie żarty z tego postępowania kontrolnego, bądź też sama ta osoba jest chora psychicznie co wcale nie jest rzeczą niemożliwą patrząc, że przez prawie siedem lat musi poddawać się wbrew własnej woli naciskom i robić z siebie taką osobę.
3. Zdaniem autora cytatu organ wydaje tylko jedno postanowienie wszczynając postepowanie a natomiast wydanie kolejnego postanowienia jest niemożliwe. Oczywiście nie ma do tego przypisanej żadnej podstawy prawnej. Pytanie
4. 1. Skoro nie jest możliwe wydanie kolejnego postanowienia to dlaczego są wydawane postanowienia o przedłużeniu terminu zakończenia postępowania?
   2. Czy wniosek dotyczył wydania postanowienia o wszczęciu postępowania?
5. Jednak dalsza część cytatu, odnosi się do wydawania postanowień w toku postępowania i tutaj autorka twierdzi, że takie postanowienia są wydawane gdy organ zostaje zobowiązany przez konkretny przepis prawa oraz w przypadku istotnej kwestii np. włączenie dowodów. Pytanie
6. 1. Czyli wskazana podstawa prawna na podstawie przepisu prawa zawartego w ustawie – Ordynacja podatkowa art. 216 & 1 nie jest zobowiązującym przepisem?
   2. Tak samo jak istotną kwestią jest włączenie dowodów jednak, ale już udzielenie w sposób formalny na wniosek strony nie jest istotnym, tak to rozumieć?
7. Aha, faktycznie już zrozumiałem organ prowadzący postępowanie kontrolne wydaje tylko postanowienia na które zdaniem organu nie służy zażalenie zgodnie z art. 237 O. p. natomiast w przypadku o którym mowa w art. 236 & 1 O. p. czyli w sytuacji gdzie przepis prawa pozwala złożyć zażalenie, to lepiej nie wydawać postanowienia, tylko odpowiedzieć zwykłym pismem, odbierając stronie prawo do obrony, ale co tam będzie się przejmowała tym Pani funkcjonariusz publiczna, przecież jej i tak nic nie grozi za naruszenie prawa strony, w najgorszym razie konsekwencje poniesie Skarb Państwa polskiego czyli tak na prawdę wszyscy polscy podatnicy, a dla niej na pensje i tak musi wystarczyć.
8. W tej kwestii autorka postanowiła wskazać nawet podstawę prawną, która tak na prawdę w żaden sposób nie wyklucza wydania postanowienia w kwestii rozpoznanego wniosku, a wręcz przeciwnie uważam, że w wniosku zostały podniesione bardzo istotne kwestie dotyczące prowadzonego postępowania kontrolnego, szczególnie kwestie istotne dla strony wnoszącej wniosek.

1. Poniżej udostępnię zdjęcie strony z protokołu pokontrolnego, który został podpisany w dniu 15 kwietnia 2015, przez Panią Prezes zarządu spółki Luxona, czyli na dwa lata przed wydaniem decyzji.
2. Jak można zobaczyć na zdjęciu przedstawiającym wykonaną przez organ prowadzący postępowanie tabelę w której wykazano rozliczenie podatku VAT za II i III kwartał 2014 rok, w której przedstawiono wyliczenia wynikające z złożonych deklaracji VAT oraz wyliczenia organu. Szczególnie istotnym jest ostatni wiersz tabeli gdzie została wskazana nadwyżka podatku VAT naliczonego nad należnym do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy, która tak w rubryce Wg deklaracji jak i w rubryce W kontroli wskazuje tą samą kwotę 34 052 zł. Oznacza to, że po okresie półrocznej kontroli wynik kontroli był zgodny z złożoną deklaracją.
3. Natomiast drugie zdjęcie będzie przedstawiało tabelę zawartą w decyzji wydanej w dniu 03 kwietnia 2017, czyli dwa lata po podpisaniu protokołu kontrolnego, gdzie określono zobowiązanie podatkowe w kwocie 806 zł.

1. Organ prowadzący postępowanie kontrolne, cały czas nie ustępuje i brnie dalej w swoje bezpodstawne i bezprawne czyny, powiem więcej w dniu 07 wrzesień 2021 spółka odebrała trzy kolejne pisma o numerach
2. 1. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.159
   2. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.160
   3. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.161
4. Pierwsze z nich to odpowiedź na moje pismo z dnia 20 sierpnia 2021, która jak już zdążyłem się przyzwyczaić jest po prostu odwracaniem kota ogonem, pisząc kolokwialnie. W tym przypadku autorka pozwoliła sobie na interpretację orzeczenia TSUE wyroku C-189/18. W sumie uznałem, że nie będę na to odpowiadał, ale podzielę się swoim zdaniem w kwestii zacytowanej treści z czytelnikiem. Cytuję;

Stanowisko TSUE prezentowane w wyroku C-189/18, odnosi się do kwestii pozbawienia podatnika prawa do odliczenia VAT w sytuacji, gdy organ orzekający oparł stanowisko w całości na dokumentach pozyskanych w toku innych spraw, niedotyczących podatnika, bez prowadzenia odrębnego postępowania dowodowego.

Pismo nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.159 Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego 07 wrzesień 2021

1. Tutaj chciałbym zadać tylko jedno pytanie autorowi cytatu,
   2. czy przekładając załączenie materiału dowodowego z postępowania prowadzonego przez Prokuraturę, czy też w postaci wydanych decyzji podatkowych, które dotyczą firm z którymi spółka Luxona nie była w żaden sposób związana nie jest tożsame z tym, co pisze autorka cytatu?
3. Mam tu na myśli chociażby materiał załączony postanowieniem z dnia 18 styczeń 2021 nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.84. Jeszcze tylko jeden cytat do którego chciałbym się odnieść.

Sam fakt braku udziału w czynnościach przesłuchań świadków, podejrzanych nie świadczy o pozbawieniu Strony możliwości wypowiedzenia się co do dowodów, które w sposób zgodny z prawem zostały włączone w poczet materiału dowodowego.

Po zgromadzeniu materiału dowodowego umożliwiającego rozstrzygnięcie zostanie wyznaczony termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Pismo nr. 338000-CKK1-1.4103.36.2020.KAAG.159 Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego 07 wrzesień 2021

1. Z tej treści wynika, że organ nie za bardzo rozumie pojęcie dowodu, skoro jego zdaniem o pozbawieniu strony uczestniczenia w czynnościach przesłuchania świadków, podejrzanych nie świadczy możliwość uczestniczenia czynnościach ponieważ ma możliwość wypowiedzenia się co do dowodów.
2. Ponieważ organ w pełni swej łaskawości umożliwi stronie wypowiedzieć się w wyznaczonym terminie co do dowodów

1. Drugie pismo, to postanowienie o załączeniu kolejnych materiałów dowodowych uzyskanych z Prokuratury Regionalnej w Katowicach w postaci ośmiu protokołów przesłuchań w tym sześć z nich dotyczy byłego pracownika spółki Luxona Alberta R., gdzie pierwszy protokół został sporządzony, gdzie osoba ta zeznawała jako świadek oraz jeden to protokół z konfrontacji, jaka odbyła się między nim a moją osobą, co jest tak na prawdę jednym wielkim absurdem. Oraz dwa protokoły dotyczące mojej osoby a więc z dnia przedstawienia mojej osobie zarzutów, gdzie nie składałem żadnych wyjaśnień a drugi dotyczy absurdalnej konfrontacji z ww. osobom, dlaczego absurdalnej, ponieważ skoro nie składałem wyjaśnień to w jakim celu konfrontacje przeprowadzać, która ma na celu wyjaśnić zbieżności wynikające z wcześniej złożonych wyjaśnień, przez konfrontowane osoby.
2. W dalszej części oczywiście autorka wskazała na brak możliwości odwołania oraz na brak możliwości zapoznania się z materiałem.

1. Trzecie pismo, które jest wezwaniem do przedłożenia dokumentów i złożenia wyjaśnień w ciągu siedmiu dni od odebrania wezwania.
2. Dokładniej rzecz ujmując dotyczy to jednej z transakcji spółki Luxona, która dotyczyła świadczenia usługi na rzecz spółki PHU A. S. s c. w zw. z czym została wystawiona faktura w dniu 02 wrzesień 2014 na kwotę 8 tyś. zł. Nie wiem czy się śmiać czy płakać, ale na to pismo jeszcze w dniu wczorajszym udzieliłem odpowiedzi. Proszę nie myśleć, że złożyłem wyjaśnienia czy też udostępniłem materiał o którym mowa w wezwaniu, nie ma takiej opcji.
3. Oczywiście za nim napisałem to upewniłem się co do faktów związanych z okresem objętym obowiązkiem przechowywania dokumentów w tym faktur i jak pamiętałem jest to pięć lat od ostatniego dnia roku kalendarzowego w którym wystąpił obowiązek podatkowy.

1. W odpowiedzi, którą też oczywiście opublikuję w pierwszej kolejności opierając się o przepisy prawa, wyjaśniłem, że spółka Luxona nie ma już obowiązku przekładać dokumentów, ponieważ ustawowy termin do ich przechowywania już upłynął.
2. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 t. j.)
   2. art. 112 „Podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 109b ust. 7, art. 130d ust. 3, art. 134 ust. 3, art. 138h ust. 3 i art. 138i ust. 8.”
3. Termin przedawnienia zobowiązania został określony w ustawie – Ordynacja podatkowa, ponieważ jednak wskazany okres w paragrafie 1 może ulec zawieszeniu, oczywiście nie samoistnie, tylko poprzez celowe przedstawienie zarzutów osobie, która w okresie objętym postępowaniem była członkiem zarządu z Kodeksu karno-skarbowego, co często jest stosowane. Zwróciłem na to zaraz uwagę i wyjaśniłem, że w tym przypadku nie ma on zastosowania.
   2. art. 70 & 1 „Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.”
   4. art. 70 & 6 pkt. 1 „Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem: wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;”
5. Dlaczego uważam, że nie ma zastosowania? Już wyjaśniam, otóż wynika to również z ustawy o podatku od towarów i usług.
   2. art. 112b ust. 1 pkt. 1d „W razie stwierdzenia, że podatnik: kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe, zamiast wykazania kwoty zobowiązania podatkowego podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego, – naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego określa odpowiednio wysokość tych kwot w prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego, kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.”
7. A więc, krótko pisząc jest to podstawa do zarzutu, który podniosłem w wniosku z dnia 03 sierpień 2021, dotyczący błędnej podstawy zastosowanej w decyzji z dnia 03 kwietnia 2017. Gdzie organ wydający decyzję wskazał art. 21 & 1 pkt. 1 O. p. a podstawa faktyczna wskazuje na art. 21 & 1 pkt. 2 O. p. co również przedstawiłem
   2. “Mając na uwadze stan faktyczny z którego wynika, że spółka Luxona złożyła deklaracje VAT – 7K za III kwartał 2014 rok w której wykazała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy w kwocie 34.052,00 zł., co zostało podważone przez organ prowadzący postępowanie kontrolne zakończone decyzją wydaną w dniu 03 kwietnia 2017, przez Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach w której określono zobowiązanie podatkowe w kwocie 806 zł.”
9. A w związku z tym, że decyzja uległa uchyleniu, więc nie powstało zobowiązanie podatkowe zgodnie z tym o czym mówi art. 68 & 1 O. p. upłynął termin przedawnienia powstania zobowiązania podatkowego. Tym samym nie ma zastosowania art. 70 & 6 pkt. 1 O. p.
10. Drugim natomiast powodem, by uznać wezwanie za bezzasadne, to już mistrzostwo ponieważ w sposób merytoryczny przedstawiłem autorce wezwania, że właśnie wezwanie stało się poniekąd dowodem w sprawie z zawiadomienia, czyli potwierdza prawdopodobne popełnienie przestępstwa z art. 271 & 1 Kodeks karny.
11. Skąd taki obrót sytuacji, to każdy przeczyta sobie w udostępnionym materiale, zdradzę tylko, że wezwanie potwierdza, że dwa dokumenty na szkodę spółki zostały wystawione przez organ prowadzący postępowanie kontrolne w sposób nierzetelny a jednocześnie tworząc fikcję. Jak to było?
    2. “Kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada”.

1. Otóż w dniu 03 sierpień 2021, złożyłem skargę do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, między innymi dotyczyła ona przewlekłości prowadzenia postępowania, a szczególnie w przedmiocie ponownie prowadzonego postępowania kontrolnego przez Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach, gdzie zarzuciłem naruszenie przepisów prawa z art. 140 & 1 i 2 O. p., art. 146 O. p. oraz art. 68 & 1 O. p. w zw. z art. 21 & 1 pkt. 2 O. p.
2. Szef KAS uznał, że właściwym do rozpoznania złożonej skargi, będzie organ, którego skarga dotyczy i postanowił przekazać skargę Naczelnikowi Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach.
   2. W dniu 15 wrzesień 2021 organ, który został zobowiązany do rozpoznania skargi przekazał pismo w którym informuje stronę wnoszącą skargę o tym, że

odniesienie do zarzutów nastąpi w rozstrzygnięciu wydanym w toku postępowania nr UKS2493/W1P1/42/174/14.

Informacja o rozpatrzeniu skargi – Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego z dnia 15 wrzesień 2021

1. W mojej ocenie jest to krótko pisząc nic innego jak tylko jeden wielki skandal. Szczególnie jeżeli weźmiemy pod uwagę, że skarga dotyczy zarzutów z ustawy – Ordynacja podatkowa w tym art. 68 & 1 w zw. z art. 21 & 1 pkt. 2
   2. Otóż jak wynika z art. 68 & 1 Zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 dzień powstania zobowiązania podatkowego § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. W zw. z art. 21 & 1 pkt. 2 Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem: doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
3. Według wskazanych podstaw prawnych, prowadzenie w dalszym ciągu postępowania kontrolnego w spółce Luxona, jest bezpodstawne i bezcelowe. Takie same wnioski należy wyciągnąć analizując okoliczności faktyczne.
   2. Proszę zobaczyć, obowiązek podatkowy powstał w 2014 roku, według deklaracji podatkowych spółka nie miała zobowiązania podatkowego a wręcz przeciwnie występowała nadwyżka, którą sukcesywnie spółka przenosiła na kolejne okresy rozliczeniowe. Za tym w okresie trzech lat licząc od końca 2014 roku musiałaby zostać wydana decyzja, w której organ kontrolny naliczyłby czy też określił zobowiązanie podatkowe, a więc musiałby zrobić to do końca 2017 roku. Oczywiście taka decyzja została wydana w dniu 03 kwietnia 2017, gdzie naliczono zobowiązanie podatkowe, ale nie była to decyzja ostateczna, ponieważ ta została wydana dopiero w sierpniu 2019 roku, czyli już po upływie trzech lat. No dobrze przepis nie mówi, że ma to być decyzja prawomocna, zgadzam się z tym. Zresztą organ też tak uważał i dlatego w październiku 2019 roku, przeprowadził egzekucję zobowiązania podatkowego. Jednak decyzja została zaskarżona do WSA w Gliwicach, który to Sąd uchylił decyzję w lutym 2020 roku. Tym samym należy uznać, że zobowiązanie podatkowe nie istnieje co zresztą potwierdził to organ prowadzący postępowanie, który zwrócił środki, które wcześniej wyegzekwował.
5. Więc zasadnicze pytanie, co jest powodem prowadzenia dalszego postępowania w spółce, skoro brak jest zobowiązania podatkowego oraz nie ma możliwości prawnej do naliczenia takiego zobowiązania po upływie siedmiu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy?
6. Może ktoś zna inną niż moja odpowiedź na to pytanie?
   2. Wiele nad odpowiedzią na to pytanie myślałem, jednak nic więcej nie przychodzi do mojej głowy jak taka odpowiedź. Otóż brnięcie nadal w tym postępowaniu kontrolnym wiąże się tylko z jednym możliwym celem a mianowicie chodzi o wystawienia dokumentu (decyzji), która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, co jest przestępstwem z art. 271 & 3 kk.

1. W tym samym dniu wystosował organ jeszcze jedno pismo, które jest postanowieniem o załączeniu kolejnego materiału dowodowego, gdzie po siedmiu latach organ postanowił załączyć udostępnione przez Prokuraturę Regionalną w Katowicach m. in. kolejne protokoły przesłuchań byłych pracownic spółki Luxona oraz osoby która w ogóle nie ma powiązania z spółką i co ciekawe dokumenty typu uchwały zarządu spółki itp. które nie dotyczą okresu objętego postępowaniem.

1. W dniu 19 październik 2021, zostało wydane kolejne postanowienie o dołączeniu materiału dowodowego udostępnionego przez Prokuraturę Regionalną w Katowicach w postaci m. in. decyzji wydanych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach w latach 2015 – 2016 wobec firmy z którą spółka nie współpracowała. Dalej protokoły przesłuchań osoby spółce nie znanej, jakieś rejestry sprzedaży tej samej spółki co decyzje. Zestaw dokumentów przewozowych CMR, przekazane przez czeską administrację skarbową, gdzie wówczas spółka ani nie świadczyła przewozów towaru ani nie handlowała towarem czy też nie współpracowała z czeską spółką. Oczywiście jak już wiadomo, na postanowienia nie służy zdaniem autorki zażalenie. Nie wiem, czy w tym przypadku ma to jakieś znaczenie, dla mnie istotniejszym w tym, jest czy w związku z tymi postanowieniami, będzie możliwe przypisanie kolejnego czynu o znamionach popełnienia przestępstwa.