Podatek VAT

01/11/2019

Czyli, podatek od towarów i usług

Na wstępie
  1. Jako przedsiębiorca, któremu postawiono zarzuty za rzekome wyłudzenie podatku od towarów i usług, wiedząc, iż są bezpodstawne. Postanowiłem zrobić analizę ustaw i poszerzyć Swoją wiedzę oraz wyciągnąć własne wnioski odnośnie systemu podatkowego VAT.
  2. Zacznę od cytatu z Wikipedii:
    1. “Podatek od towarów i usług (PTU) (ang. value-added tax, VAT) – podatek od wartości dodanej podatek pośredni, pobierany na każdym kolejnym etapie obrotu towarami lub usługami (tak jak podatek obrotowy), którego konstrukcja zakłada brak kaskadowego nakładania się podatku poprzez zastosowanie mechanizmu odliczenia podatku pobranego w poprzednich etapach obrotu. W Polsce został wprowadzony przez ustawę z dnia 8 stycznia 1993 o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z 1993 r. nr 11, poz. 50). Jednak konieczność harmonizacji polskiego prawa podatkowego z prawem UE zmusiła polskiego ustawodawcę do uregulowania tej kwestii w nowej ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174).”
  4. Jednak, w tym artykule przedstawię własny pogląd na temat tego podatku. Wielu z Nas doświadczyło problemów w związku z tym podatkiem, który jest najbardziej popularny i medialny. Podatek VAT jest bardzo podobnym do podatku obrotowego potocznie nazywany pośrednim, co to znaczy? Otóż oznacza to nic innego, tylko to, że podatek ten jest przekazywany od kupującego do sprzedającego.

Z ustawy o podatku od towaru i usług

Zacznę od przedstawienia ustawy
  1. Należy pamiętać najważniejsze artykuły wynikające z USTAWY VAT, które wbrew Art. 1 & 1 Kodeks Karny Skarbowy najczęściej są pomijane, przez organy państwa takie jak, Krajowa Administracja Skarbowa, Prokuratura czy Sąd. Prowadząc postępowania karne, czy też skarbowe w sprawach tzw. „Karuzeli Podatkowej” oraz wyłudzenia podatku VAT.
  2. Jak wygląda to w ustawie o podatku VAT otóż
    1. Art. 5 ust. 1 „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają”
      1. Pkt. 1 „Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
      2. Pkt. 4 „Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju”
      3. Pkt.5 „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów”
    2. Art. 7 pkt. 8. „W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”
    3. Art. 9. 1. „Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz”
    4. Art. 13. 1. „Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2–8”
    5. Art. 14 a podstawą opodatkowania jest , stosownie do Art. 29 , obrót Ust. 1, koszt świadczenia usług Ust. 12, czy też wartość celna towaru powiększona o cło Ust. 13.
    6. Art. 20.
      1. ust. 1. „W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a”
      2. ust. 5. „W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio”
    7. Art. 108 z którego wynika zobowiązanie o zapłacenie kwoty, która jest umieszczona na fikcyjnie wystawionej fakturze w miejscu gdzie znajduje się kwota podatku VAT, jednak kwota ta nie jest podatkiem.
  3. W szczególności dotyczą zarzutów z Art. 56 k. k. s. który dotyczy składanych deklaracji podatkowych oraz Art. 62 k. k. s. który dotyczy wystawiania fikcyjnych (nierzetelnych) faktur.
  4. Skoro podstawą obowiązku podatkowego jest dokonanie rzeczywistych transakcji, to samo wystawienie dokumentu stwierdzającego przeprowadzenie transakcji, która w rzeczywistości nie miała miejsca, pozostaje bez wpływu na zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu.
  5. Zupełnie odrębną kwestią jest wówczas wykonanie obowiązków wynikających z art. 108 ustawy od towarów i usług, który, jak już wcześniej wspomniano, wprowadza swoistą sankcję na wystawienie fikcyjnej faktury VAT. Przepis ten obliguje do odprowadzenia kwoty stanowiącej równowartość wskazanego w fikcyjnej fakturze podatku. Kwota ta jednak sama nie ma charakteru podatku.
  6. Podmiot, który nie odprowadza tej kwoty, pomimo wystawienia fikcyjnej faktury VAT, nie dopuszcza się w tej sytuacji przestępstwa skarbowego z art. 56 § 1 k. k. s, bowiem jego działanie nie naraża na uszczuplenie podatku od towarów i usług, który jak już wcześniej podkreślono – wynikać może jedynie z rzeczywistych transakcji.
  7. Takie stanowisko jest zawarte w orzeczeniach Sądów Administracyjnych w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego.
    1. „ Kwota wykazana na fakturze jako podatek nie jest faktycznym podatkiem należnym Skarbowi Państwa, lecz kwotą <<podszywającą>> się pod ten podatek w celu jej wyłudzenia” dalej „kwota wykazana w fakturach , jako podatek nie jest faktycznym podatkiem należnym Skarbowi Państwa, lecz kwotą jedynie <<odgrywającą rolę>> tego podatku.”

Co mówią Dyrektywy UE

Teraz jeszcze przepisy unijne
  1. Według Dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.
    1. Art. 2 Opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje:
      1. A) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze;
      2. B) odpłatne wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium państwa członkowskiego dokonywane: przez podatnika działającego w takim charakterze lub przez osobę prawną niebędącą podatnikiem, gdy sprzedawcą jest podatnik działający w takim charakterze, który nie korzysta ze zwolnienia dla małych przedsiębiorstw przewidzianego w art. 282-292 i który nie jest objęty przepisami art. 33 i 36;
    2. Art. 20 „Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów” oznacza nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel rzeczowym majątkiem ruchomym wysyłanym lub transportowanym do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.
    3. Art. 21 Za odpłatne wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika do celów działalności jego przedsiębiorstwa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika lub na jego rzecz z innego państwa członkowskiego, na terytorium którego towary te zostały wyprodukowane, wydobyte, przetworzone, zakupione lub nabyte w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b), lub do którego zostały one zaimportowane przez tego podatnika w ramach działalności jego przedsiębiorstwa.
    4. Art. 23 Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki zapewniające zaklasyfikowanie transakcji, które zostałyby uznane za dostawy towarów, gdyby zostały dokonane na ich terytorium przez podatnika działającego w takim charakterze, jako wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.
    5. Art. 32 W przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy. Jednak w przypadku, gdy miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów znajduje się na terytorium trzecim lub w państwie trzecim, uznaje się, że zarówno miejsce dostawy dokonywanej przez importera wskazanego lub uznanego zgodnie z art. 201 za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT, jak i miejsce każdej kolejnej dostawy znajduje się w państwie członkowskim importu towarów.
    6. Art. 40 Za miejsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uznaje się miejsce zakończenia wysyłki lub transportu tych towarów do nabywcy.
    7. Art. 41 Bez uszczerbku dla przepisu art. 40, za miejsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i) uznaje się miejsce na terytorium państwa członkowskiego, które nadało numer identyfikacyjny VAT, pod którym nabywca dokonał takiego nabycia, chyba że nabywca wykaże, że nabycie to zostało opodatkowane VAT zgodnie z art. 40. Jeżeli zgodnie z art. 40, nabycie towarów jest opodatkowane VAT w państwie członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu towarów, po tym jak zostało opodatkowane zgodnie z akapitem pierwszym, podstawa opodatkowania zostaje odpowiednio obniżona w państwie członkowskim, które nadało numer identyfikacyjny VAT, pod którym nabywca towarów dokonał tego nabycia.
    8. Art. 42 Przepisy art. 41 akapit pierwszy nie mają zastosowania, a wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostaje uznane za opodatkowane VAT zgodnie z art. 40, w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:
      1. A) nabywca wykaże, że dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów do celów późniejszej dostawy na terytorium państwa członkowskiego określonego zgodnie z art. 40, w odniesieniu do której odbiorca został wyznaczony jako osoba zobowiązana do zapłaty VAT zgodnie z art. 197;
      2. B) nabywca wypełnił obowiązki dotyczące złożenia informacji podsumowującej przewidziane w art. 265.
    9. Art. 63 Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.
    10. Art. 68 Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce z chwilą dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uważa się za dokonane w momencie, gdy dostawę podobnych towarów uważa się za dokonaną na terytorium danego państwa członkowskiego.
    11. Art. 138 Zwolnienia związane z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi:
      1. Państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.
      2. Poza dostawami, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: dostawy wyrobów podlegających akcyzie, wysyłanych lub transportowanych do nabywcy do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane na rzecz podatników lub osób prawnych niebędących podatnikami, w przypadku których wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów innych niż wyroby podlegające akcyzie nie podlegają opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 3 ust. 1, jeżeli wysyłka lub transport tych wyrobów odbywa się zgodnie z art. 7 ust. 4 i 5 lub art. 16 dyrektywy 92/12/EWG;
    12. Art. 141 Każde państwo członkowskie podejmuje szczególne środki w celu zapewnienia, aby VAT nie był pobierany od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów dokonywanych na jego terytorium na mocy art. 40, w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:
      1. A) nabycia towarów dokonuje podatnik, który nie ma siedziby w danym państwie członkowskim, ale który został zidentyfikowany do celów VAT w innym państwie członkowskim;
      2. B) nabycie towarów jest dokonywane do celów ich późniejszej dostawy przez podatnika, o którym mowa w lit. a), na terytorium tego samego państwa członkowskiego;
      3. C) towary nabyte w ten sposób przez podatnika, o którym mowa w lit. a), są bezpośrednio wysyłane lub transportowane z państwa członkowskiego innego niż państwo, w którym został on zidentyfikowany do celów VAT, do osoby, na rzecz której ma on dokonać późniejszej dostawy;
      4. D) osoba, na rzecz której dokonywana jest późniejsza dostawa, jest innym podatnikiem lub osobą prawną niebędącą podatnikiem zidentyfikowaną do celów VAT w tym samym państwie członkowskim;
      5. E) osoba, o której mowa w lit. d), została uznana zgodnie z art. 197 za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT należnego z tytułu dostawy dokonanej przez podatnika, który nie ma siedziby w państwie członkowskim, w którym podatek jest należny.
    13. Art. 168 Jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:
      1. A) VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika
      2. B) VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a) i art. 27
      3. C) VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i);
      4. D) VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;
    14. Art. 229 Państwa członkowskie nie wymagają podpisywania faktur.
    15. Art. 232 Faktury wystawione zgodnie z przepisami sekcji 2 mogą zostać przesłane w formie papierowej lub, z zastrzeżeniem akceptacji odbiorcy, mogą zostać przesłane lub udostępnione drogą elektroniczną
    16. Art. 234 Państwa członkowskie nie mogą nakładać na podatników dostarczających towary lub świadczących usługi na ich terytorium żadnych innych obowiązków ani formalności związanych z przesyłaniem lub udostępnianiem faktur drogą elektroniczną.

Jak jednak wygląda polska rzeczywistość?

Wygląda raczej jak fikcja niż rzeczywistość
  1. Na początku należy zauważyć, iż organy skarbowe oraz organy ścigania na czele z Prokuraturą uznają, że były wystawiane nierzetelne, fikcyjne, puste faktury. Jak również twierdzą, iż obrót towarem nie był rzeczywisty, lecz fikcyjny. Jednocześnie stwierdzając, że skutkiem tych działań było uszczuplenie bądź wyłudzenie od Skarbu Państwa podatku VAT.
  2. Takie stwierdzenia są sprzeczne co do ustawy o podatku od towarów i usług i nie można uznawać, że doszło do narażenia na uszczuplenie Skarbu Państwa w podatku VAT zgodnie z tym co mówi Art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.
  3. Jeżeli mamy do czynienia z faktycznym wystawieniem fikcyjnych faktur to zgodnie z Art. 108 tej samej ustawy mamy nałożony obowiązek na ich wystawcę zapłacenia kwoty wykazanej w tych fakturach. Nie jest to jednak zobowiązanie podatkowe od rzeczywistych transakcji, ale ma charakter sankcyjny – prewencyjny.
  4. Kolejna istotna sytuacja, jaka często ma miejsce, wiąże się z kolejnym bezprawnym działaniem w/w organów. Dotyczy ona tzw. “karuzel podatkowych” a w rzeczywistości chodzi o WNT i WDT, gdzie przy udziale np. dwóch polskich firm towar zakupiony w innym kraju UE jest dostarczany do kraju jeszcze innego znajdującego się w UE, czyli tzw. “tranzyt”. W tym przypadku stawka podatku VAT została określona na 0%, jednak polskie organy niezgodnie z prawem UE postanowiły naliczać między dwoma polskimi firmami 23% podatek.
    1. W istocie w tej sytuacji takie naliczenie jest nie logiczne, by nie nazwać absurdalne, gdyż Skarb Państwa nie ma w tym przypadku dochodu.
    2. Brak dochodu to jedna rzecz, natomiast taka sytuacja może narażać Skarb Państwa na ponoszenie straty, ponieważ wystarczy że firma dokonująca WNT nie odprowadzi należnego podatku VAT, a druga firma dokonująca WDT zwróci się o zwrot podatku VAT, to doprowadzi do straty Skarb Państwa.
    3. Innymi słowy, naliczanie podatku, który w rzeczywistości nie może przynieść dochodu ale naraża Skarb Państwa na straty jest zwykłym narzędziem umożliwiającym popełnienie przestępstwa. Zgodnie z kodeksem karnym osoba, która daje narzędzie do popełnienia przestępstwa podlega odpowiedzialności karnej.
  5. Więcej na temat można przeczytać w temacie “Przykłady podatku VAT”
Zarzuty podatkowe
%d bloggers like this: