Powraca sprawa opolska

1. Artykuł ten jest kontynuacją wcześniej opisywanej sprawy, która teoretycznie została prawomocnie zakończona i o której można przeczytać m. in. w artykułach “Zakończenie procesu w Opolu” czy też “Wyrok z karą w zawieszeniu“. Pierwszy z artykułów to podsumowanie całego procesu w poszczególnych instancjach, drugi artykuł, to próba odpowiedzi na pytanie, co dla osoby niewinnej jednak skazanej oznacza wyrok z zawieszeniem wykonania kary oraz jakie niesie za sobą konsekwencje dla takiej osoby w oparciu o własne doświadczenie.
2. Przechodząc już do bieżącego tematu, na początek wyjaśnię, skąd taki tytuł skoro sprawa została już zakończona prawomocnym wyrokiem, a nawet oddaleniem skarg przez Sąd Najwyższy oraz Europejski Trybunał Praw Człowieka. Otóż wydany wyrok to nie tylko kara dwóch lat pozbawienia wolności, której wykonanie zostało przez sąd II instancji zawieszone na próbę lat pięciu, ale to również nałożona przez sąd kara grzywny w wysokości 1080 stawek dziennych, a wysokość jednej stawki dziennej to 200 zł., czyli 216 000,00 zł. plus koszty sądowe 43 500 zł. I to właśnie kara grzywny przyczyniła się do napisania tego artykułu.
3. W dniu 23 stycznia 2023 roku na Portalu Informacyjnym Sądów Powszechnych (dalej PISP) apelacji wrocławskiej otrzymałem dostęp do nowej sprawy pod sygn. akt III Ko 35/23, której przedmiotem jest zarządzenie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną grzywnę i umorzenia kosztów sądowych. Oczywiście ktoś może powiedzieć, że nic w tym dziwnego skoro grzywna nie została zapłacona. Jednak jeżeli weźmiemy pod uwagę wszystkie okoliczności związane z jej nałożeniem, a następnie oddalenie złożonych skarg od wyroku, tutaj tylko przypomnę, że grzywna została nałożona w związku z rzekomym przestępstwem z art. 56 & 1 k. k. s. w tym miejscu przytoczę tylko fragment wyroku oraz jego uzasadnienia;

“i za to na podstawie art. art. 56§1
k.k.s. przy zast. art. 7§2 k.k.s. i w zw. z art. 38§2 pkt 1 k.k.s.
wymierza Dagmarze W. i Krzysztofowi W. kary
po 2 (dwa) lata pozbawienia wolności i kary grzywny po 1080
(jednym tysiącu osiemdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość
jednej stawki dziennej na kwotę 200 (dwieście) zł;”

Przyjmując powyższą wykładnię przepisów, zarówno art. 56 § 1 k.k.s. jak i przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należało dojść do następujących wniosków:
oskarżeni Dagmara W. i Krzysztof W. nie mogli dopuścić się przestępstwa z art. 56 § 1 k.k.s. w formie dokonanej. Z materiałów sprawy nie wynika, by którakolwiek z dalszych spółek uczestniczących w obrocie towarami i fakturami (nabywców) dokonała poprzez złożenie deklaracji VAT 7 nieuzasadnionego pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z treści faktur wystawionych przez spółkę D. prowadzoną przez Sławomira R. Takie ustalenie prowadzić musi do wniosku, że nie wiadomo czy w rzeczywistości dopuszczono się przestępstwa bazowego to jest rzeczywistego uszczuplenia bądź narażenia na uszczuplenie należności podatkowej w rozumieniu art. 56 § 1 k.k.s.,

• To już sama ta okoliczność, powinna pomóc czytelnikowi zrozumieć, dlaczego piszę ten artykuł i czy to nic dziwnego, że sąd chce zamienić karę grzywny na karę pozbawienia wolności. Jednak to nie wszystko, ponieważ obowiązujące w Polsce przepisy prawa, zawarte w Kodeks karny wykonawczy jak i Kodeks postępowania karnego określają pewne warunki obligując sądy do ich stosowania. W związku z tym w dniu dzisiejszym po uzyskaniu wiedzy z PISP apelacji wrocławskiej, wysyłam do Sądu Okręgowego w Opolu wniosek, w którym wnoszę o odroczenie wyznaczonego na dzień 08 luty 2023 r. terminu posiedzenia w przedmiocie zamiany kary grzywny na karę pozbawienia wolności powołując się na poniższe przepisy prawa i tak z Kodeks postępowania karnego;
  • art. 129 & 1 W wezwaniu należy oznaczyć organ wysyłający oraz podać, w jakiej sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat i czy jego stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach niestawiennictwa.
    • art. 129 & 2 Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do zawiadomień.
    • art. 139 & 1 Jeżeli strona, nie podając nowego adresu, zmienia miejsce zamieszkania lub nie przebywa pod wskazanym przez siebie adresem, w tym także z powodu pozbawienia wolności w innej sprawie, pismo wysłane pod tym adresem uważa się za doręczone. Dotyczy to także strony, która zgłosiła wniosek o dokonywanie doręczeń na adres oznaczonej skrytki pocztowej i nie zawiadomiła organu o zmianie tego adresu lub zaprzestaniu korzystania z niego.
• W dniu 26 styczeń 2023 r. na PISP pojawił się dokument w postaci zawiadomienia o terminie posiedzenia z informacją o jego wysłaniu mojej osobie, z tym, że brak w zawiadomieniu informacji czy stawiennictwo jest obowiązkowe oraz uprzedzenia o skutkach niestawiennictwa. Teoretycznie jestem wstanie zrozumieć ten fakt, ponieważ jest to zawiadomienie, które z zasady oznacza brak obowiązku wstawienia się, co różni ten dokument od wezwania, jednak ustawodawca ustanawiając & 2 praktycznie ujednolicił znaczenia dwóch różnych dokumentów wskazując, że elementy wezwania stosuje się również do zawiadomień. Kolejna rzecz, to wysłanie przedmiotowego zawiadomienia na adres, który od kilku lat jest nieaktualny, co mogłoby oznaczać, że brak odebrania zostanie uznane za odebrane. Co w tym przypadku nie może mieć miejsca, ponieważ jeszcze w czasie rozpoznania apelacji podałem nowy adres, jak również po kolejnej przeprowadzce rok temu wskazałem nowy adres. Teraz jeżeli chodzi o przepisy z Kodeks karny wykonawczy;
  • art. 44 & 1 Skazanego na grzywnę sąd wzywa do jej uiszczenia w terminie 30 dni.
  • art. 44 & 2 W razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu grzywnę ściąga się w drodze egzekucji.
  • art. 46 & 1 Jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna lub z okoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, gdy: pkt. 1 skazany oświadczy, że nie wyraża zgody na podjęcie pracy społecznie użytecznej zamienionej na podstawie art. 45 zamiana grzywny na pracę społecznie użyteczną, albo uchyla się od jej wykonania, lub pkt. 2 zamiana grzywny na pracę społecznie użyteczną jest niemożliwa lub niecelowa.
  • art. 49 & 1 Jeżeli natychmiastowe wykonanie grzywny pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki sąd może rozłożyć grzywnę na raty na czas nieprzekraczający 1 roku, licząc od dnia wydania pierwszego postanowienia w tym zakresie
  • art. 49 & 2 W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, a zwłaszcza wówczas, gdy wysokość grzywny jest znaczna, można rozłożyć grzywnę na raty na okres do 3 lat.
• W związku z tymi przepisami wniosłem o odroczenie posiedzenia sądu, do czasu spełnienia warunków jakie w tych przepisach zostały określone. Ponieważ jak do tej pory nie otrzymałem z sądu ani wezwania do zapłaty, ani też nie prowadzono postępowania egzekucyjnego w tej sprawie. Co też pozwala domniemywać, że w tejże sprawie nadal dochodzi do naruszenia moich praw gwarantowanych Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, jak też Europejską Konwencją Praw Człowieka. Co jest również zastanawiające to fakt, że moja partnerka, również skazana w tej sprawie otrzymała wezwanie jak i wnioskowała o odroczenie i rozłożenie na raty, a obecnie została wszczęta egzekucja przez komornika. Tutaj myślę, że nie bez znaczenia jest jeszcze uzupełnić informację, że złożony wniosek przez partnerkę jak i wyznaczoną na posiedzenie w mojej sprawie jest ta sama SSO M. Marciniak. Jednak pewien artykuł, który ukazał się na portalu nto.pl równo rok temu, może pozwolić zrozumieć zaistniałą okoliczność, tak wiem w ocenie Sądu Najwyższego, który rozpoznawał kasację w tej sprawie byłaby to kolejna niedopuszczalna spekulacja. Oto dwa cytaty z artykułu;

Sędzia Małgorzata Marciniak będzie od 1 lutego nowym prezesem Sądu Okręgowego w Opolu. Jej powołanie na kolejnych 6 lat podpisał minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro.

Kilka miesięcy później prezes sądu w Strzelcach wystąpił do rzecznika dyscypliny o sprawdzenie jej zwolnień lekarskich, bo w trakcie L4 jednocześnie pracowała jako wykładowca na Uniwersytecie Opolskim. Jak informował wtedy rzecznik sądu “Sędzia popełniła rażące przewinienia dyscyplinarne”. Małgorzata Marciniak stanęła w efekcie przed sądem dyscyplinarnym we Wrocławiu.

• Jak wynika z tych cytatów, sędzia która prowadzi przedmiotową sprawę rok temu została nominowana przez Ministra Sprawiedliwości Z. Ziobro na prezesa Sądu Okręgowego w Opolu, oczywiście taka nominacja jest zgodna z przepisami ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych i w normalnych okolicznościach czół bym się zaszczycony. Jednak patrząc na treść drugiego cytatu mam wrażenie, że ta nominacja ma drugie dno polegające na uzależnieniu Pani sędzi, do realizacji potrzeb partyjnych m. in. w takich sprawach jak nasza. Jeżeli powołuje się na prezesa sądu sędziów, którzy w przeszłości zostali dyscyplinarnie ukarani, to w mojej ocenie robi się to w przypadku, gdy brak jest sędziów, którzy niebyli karani dyscyplinarnie lub gdy w zamian od takiego sędziego oczekuje się oddania, uzależnienia zresztą jak zwał, tak zwał wiadomo o co chodzi. Sędzia Małgorzata Marciniak, jest również nominatem niekonstytucyjnej Krajowej Rady Sądownictwa (neo-KRS) i znajduje się na liście sędziów, którzy nie powinni orzekać, co można sprawdzić tutaj oraz pod kolejnym linkiem
• Co jeszcze, kolejną ciekawostką jest to, że na PISP można uzyskać raport z losowania składu sądu do danej sprawy. Przypadkiem jednak w tej sprawie uzyskanie takiego raportu jest niemożliwe, pomimo podjęcia kilku prób, w zamian pojawia się komunikat, że sprawy o takiej sygnaturze nie ma, bądź skład został wyznaczony przed okresem od którego raport taki zostaje udostępniany. W tym przypadku numer sygn. akt został wpisany prawidłowo, a wyznaczenie składu nastąpiło po dacie od której zostają raporty udostępniane. Nie jest też czymś standardowym, że prezes sądu rozpoznaje takie sprawy. Po 08 lutym 2023 r. gdy tylko w systemie PISP pojawi się jakakolwiek informacja, to dokonam aktualizacji materiału.

to już jest żenujące

• Tak jak obiecałem aktualizuję artykuł. Za nim jeszcze napiszę na temat posiedzenia sądu, to wspomnę jeszcze o sytuacji jaka zaistniała po otrzymaniu przez Sąd Okręgowy w Opolu mojego wniosku o odroczenie posiedzenia. Otóż sąd prawdopodobnie w dniu otrzymania wniosku, postanowił spełnić jeden z punktów wniosku, który dotyczył przesłania zawiadomienia o terminie posiedzenia zgodnie z Kodeksem postępowania karnego w tym na właściwy adres i w tym samym dniu wysłał takie zawiadomienie na właściwy adres. Z tym, że zawiadomienie to nadal nie spełnia warunków określonych w art. 129 & 1 i 2 k p k, brakuje informacji czy wstawiennictwo jest obowiązkowe oraz o ewentualnych konsekwencjach braku wstawiennictwa. Najlepsze jest jednak to, że zawiadomienie otrzymałem w dniu 08 luty 2023 godz. 13.45, czyli 15 minut przed posiedzeniem sądu, czyli chcąc w nim uczestniczyć miałem 15 minut na przejazd 200 kilometrów. Zastanawiam się jakimi intencjami kierowała się osoba decydująca o wysłaniu zawiadomienia, gdzie nawet gdybym otrzymał dzień czy dwa wcześniej, to i tak sąd nie otrzymałby zwrotki o odebraniu zawiadomienia, więc i tak posiedzenie powinno zostać odroczone, by nie naruszyć prawa do obrony. Tym samym niepotrzebne koszty i jednym słowem żenada. Ale to nie wszystko, otóż w dniu 09 luty 2023 na PISP znalazłem protokół posiedzenia z dnia poprzedniego, w którym można przeczytać, cytuję;

Sąd Okręgowy w Opolu III Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SO Robert Mietelski

Na posiedzeniu stawili się: skazany Krzysztof W. – nieobecny, brak informacji o doręczeniu
zawiadomienia,

na podstawie art. 404 §1 k.p.k. posiedzenie odroczyć do dnia 5 kwietnia 2023 r. godz. 12:00, sala 116, celem zawiadomienia skazanego Krzysztofa W. na 2 adresy,[…] ustalenia przed terminem posiedzenia czy skazany uiścił grzywnę,

• W tych cytatach zaznaczyłem celowo na czerwony kolor treść, która jest istotna dla zrozumienia żenady sądu. Jak wcześniej pisałem do prowadzenia tej sprawy jak wynika z PISP została wyznaczona SSO Małgorzata Marciniak – Prezes Sądu Okręgowego w Opolu, natomiast z protokołu posiedzenia wynika, że prowadził je SSO Robert Mietelski, oczywiście nawet po posiedzeniu sądu, uzyskanie raportu z losowania sędziego jest nie możliwe. Oczywiście pomimo, że w protokole widnieje inny sędzia, to na PISP nadal widnieje nazwisko Pani prezes. Przechodząc do kolejnych cytatów, to potwierdza się to o czym wspomniałem, brak informacji o doręczeniu zawiadomienia stało się jedną z przyczyn odroczenia posiedzenia, drugą przyczyną ma być ustalenie przed terminem czy zapłaciłem grzywnę. Nie wiem, jak to zrozumieć, ponieważ nowy termin wyznaczono w ciągu dwóch miesięcy, co oznacza, że jeżeli nawet w ciągu kilku dni otrzymam wezwanie do zapłaty i w ciągu 30 dni nie zapłacę grzywny, to zostaje jeszcze rozpoznanie ewentualnych wniosków o odroczenie lub rozłożenie na raty. Nawet przy oddaleniu takiego wniosku pozostaje jeszcze przeprowadzenie egzekucji, co nie jest możliwe przeprowadzić w ciągu pół miesiąca. Zastanawiam się, czy sędzia zapoznawał się z moim wnioskiem czy też Pani prezes sądu, która miała orzekać, po zapoznaniu się z wnioskiem, wykorzystała swoje stanowisko i zleciła celowo wysłać zawiadomienie zdając sobie sprawę, że zwrotka o odebraniu nie zdąży wrócić do sądu i tym samym będzie to pretekstem do odroczenia rozprawy, a nie to o czym wnosiłem w wniosku. Nadto, przekazując sprawę innemu sędziemu nie dołączyła mojego wniosku do akt. Praktycznie rzecz biorąc sąd powinien rozpoznać mój wniosek, co wynika z przepisów Kodeks karny wykonawczy, jednak z protokołu posiedzenia nic takiego nie wynika, by sąd rozpoznał wniosek.
  • art. 6 & 3 Jeżeli wniosek, skarga lub prośba: oparte są na tych samych podstawach faktycznych, zawierają wyrazy lub zwroty powszechnie uznawane za wulgarne lub obelżywe albo gwarę przestępców, nie zawierają uzasadnienia zawartych w nich żądań w stopniu umożliwiającym ich rozpoznanie, są oczywiście bezzasadne – właściwy organ może pozostawić wniosek, skargę lub prośbę bez rozpoznania.
• A więc każdy inny wniosek niż w jednym z wskazanych przypadkach podlega rozpoznaniu przez właściwy sąd. Reasumując, cała ta sytuacja rodzi wiele pytań,
  • – Co spowodowało, że bez wezwania do zapłaty grzywny jak i bez przeprowadzenia egzekucji, sąd postanowił zamienić grzywnę na karę pozbawienia wolności?
  • – Dlaczego po założeniu sprawy, ustalono posiedzenie w terminie, o którym skuteczne zawiadomienie stron, było niemożliwe?
  • – Dlaczego pierwsze zawiadomienie strony wysłano na nieaktualny adres, mając wiedzę o zmianie adresu?
  • – Dlaczego po otrzymaniu wniosku, zostało wysłane kolejne zawiadomienie na aktualny adres, mając pełną świadomość, że zawiadomienie ze względu na krótki czas między wysłaniem a terminem posiedzenia będzie bezskuteczne?
  • – Dlaczego nie rozpoznano złożonego wniosku na posiedzeniu sądu?
  • – Dlaczego o wniosku nie wspomniano słowem, w protokole posiedzenia sądu, chociażby, że wpłynął do sądu i zostanie później rozpoznany?
  • – Dlaczego brak również do dnia dzisiejszego informacji o wpłynięciu wniosku na PISP?
  • – Jeżeli wniosek miałby nie wpłynąć do sądu, przed 01 luty 2023 r., to co innego spowodowało, że ponowne zawiadomienie zostało wysłane na właściwy adres?
  • – Czy nie rozpoznanie wniosku, jak i brak informacji o wpłynięciu wniosku jest celowym działaniem Pani prezes sądu?
  • – Co było powodem zmiany składu sądu orzekającego na posiedzeniu, gdzie według PISP referentem w tej sprawie miałaby być SSO M. Marciniak, a według protokołu posiedzenia prowadzącym był SSO R. Mietelski?
  • – Dlaczego uniemożliwiono pobranie na PISP raportu z losowania sędziów do tej sprawy, tak przed posiedzeniem jak i po nim?
  • – Co jest przyczyną zaistnienia okoliczności, które rodzą tak wiele pytań?
• Oczywiście zdaję sobie sprawę, że prawdopodobnie zadanie tych pytań Pani prezes Sądu Okręgowego w Opolu, zostałoby bez odpowiedzi lub byłyby wymijające, więc jeszcze się zastanowię co dalej. Jak na razie postanowiłem się tą sprawą podzielić z redakcją Gazety Wyborczej wysyłając list z opisem tej sprawy, czy temat ten będzie dla nich interesujący, czas pokaże. Na koniec jeszcze przedstawię swoje zdanie na temat tej sprawy, jako strony, której sprawa dotyczy. A więc moje zdanie, które też jest odpowiedzią na pytania jest takie.
• Pani prezes, chcąc na szybko zamienić nie małą karę grzywny na karę pozbawienia wolności z pominięciem wezwania do zapłaty, egzekucji, wyznaczyła swoją osobę na referendarza i nakazała wysłać zawiadomienie o terminie na nieaktualny adres licząc, że wróci zwrotka z informacją, iż adresat taki nie mieszka pod adresem. To pozwoliłoby uznać zawiadomienie za doręczone i zaocznie przeprowadzić posiedzenie w dniu 8 luty 2023 r. Na którym osobiście wydała by postanowienie o zamianie grzywny na karę pozbawienia wolności. Prawdopodobnie taki pośpiech ma związek z wydanym przez inny polski sąd Europejskim Nakazem Aresztowania i wydaniem mojej osoby do Polski, następnie wystarczyłoby dodać do wniosku o ENA jako dalsza kara pozbawienia wolności, tym samym odwdzięczając się Z. Ziobro za awans. Z tym, że popełniono błąd publikując sprawę na Portalu Informacyjnym Sądów Powszechnych Apelacji Wrocławskiej, co też pozwoliło na moją reakcję poprzez złożenie wniosku oraz śledzenie spraw.
• Ponieważ wpłynął mój wniosek pani prezes na szybko postanowiła z pełną świadomością wysłać zawiadomienie na właściwy adres, wiedząc, że zwrotka nie zdąży wrócić, co pozwoli odroczyć posiedzenie i ukryć rozpoznanie mojego wniosku. Chcąc jednak zataić, a tym samym uniknąć rozpoznania wniosku, a ewentualną za to odpowiedzialność trochę rozmyć, prawdopodobnie pod jakimś pretekstem w ostatniej chwili, tuż przed terminem posiedzenia, przekazała sprawę wraz z aktami, lecz bez mojego wniosku innemu sędziemu, który nie mając wiedzy o wniosku, nie rozpoznał go, a nawet nie wspomniał na jego temat, tylko odroczył posiedzenie z powodu braku informacji o odebraniu zawiadomienia.
• Jest wielce prawdopodobne, że doszło do przekroczenia uprawnień przez Panią prezes Sądu Okręgowego w Opolu SSO M. Marciniak, co gorsze mam świadomość, że obecnie nie da się nic z tym zrobić. Obawiam się również, że ta sytuacja oraz podobna, która dotyczy tego samego, ale przed innym sądem, to nic innego jak celowe działanie, by wykazać w złożonym wniosku ENA, w jak najgorszym świetle moją osobę, jako pospolitego przestępcę, który został skazany na wiele lat więzienia, osobę bez godności i wiarygodności, a w rzeczywistości jest całkiem inaczej, to uzależnieni od politycznej mafii, prokuratorzy i sędziowie oraz funkcjonariusze organów skarbowych i ścigania bezpodstawnie doprowadzili do takiego wizerunku mojej osoby i niszcząc moją godność człowieka. Mam nadzieję, że prędzej czy też później, doczekam czy nie doczekam tej chwili osoby te odpowiedzą za to co spotkało nie tylko moją osobę, ale wiele innych osób, których znam czy też są mi nieznane. Z swojej strony mogę obiecać, że będę dzielić się wiedzą, którą posiadam i nie zamierzam ukrywać nikogo, ani niczego bez znaczenia na konsekwencje, które mogę ponieść z tego tytułu. W końcu sprawiedliwość musi ujrzeć światło dzienne i zwyciężyć. Jeżeli tylko będzie to możliwe o dalszym przebiegu sprawy będę informował.